Kod Adı: Mersin

Ortak

El çantamı hazırlayınca kapının önüne koydum ve derin bir nefes verdim. Bars birazdan beni almaya gelirdi.

Tek başıma yaşadığım eve ucundan göz attım. Ailem de İstanbul'da yaşıyordu fakat işimin bulundurduğu tehlikeden dolayı onlardan uzakta yaşıyordum.

Sık sık "Yirmi beş yaşındaki küçük bebeğimizi özlüyoruz." demeleri ne kadar yüreğimi sızlatsa da görev gereği bunu yapmalıydım. 

Zil çalınca gelene bakmadan kapıyı açtım ve kapıdaki Bars'a baktım. 

"Gidelim mi?" diye sorunca "Gidelim," dedim ve el çantamı alıp evden çıktım. 

Apartmandan çıkınca Bars kapının önünde park ettiği arabanın kilidini açtı. Ona bir şey demeden çantamı arka koltuğa attım ve ön taraftaki yolcu koltuğuna oturdum. 

Bars da şoför koltuğuna oturunca arabayı çalıştırdı. Yüzü bugün tanıştığımdaki hali gibiydi, sıfatsız. 

Radyoyu açınca Bars bana göz ucuyla baktı. Onu takmadan şarkıları geçtim. Serdar Ortaç'a denk gelmem ile durdum ve arkama yaslandım. 

"Ciddi misin?" diye sordu Bars.

"Evet, çok güzel şarkı," dedim ve çalan Mesafe şarkısına eşlik etmeye başladım.

"Yüreğinden yaralı, bizim hikayemiz/ Kaderimden kalanı, silsem de gitmiyor/ İki sohbet aralı, bütün mesafemiz/ Sevdim anlamıyor/ Bir zamanlar sevdiğin/ Aşkı bildiğin günler oldu mu?/ Bana güller verdiğin/ Tatlı nameler gerçek oldu mu?" 

"Tamam, bu kadar yeter." deyip radyoyu kapatan Bars'a "Çok sıkıcısın," dedim. 

"Sadece işime eğlence katmayı uygun görmüyorum." diyen Bars'a "Neden?" diye sordum. 

"Şu an onlarca insanın ölümünün sorumlusu olan bir mafyayı yakalamaya çalışıyoruz. Gülüp eğlenemem. Anca adaleti sağlarsam..." dedi.

"Senin seçimin. Buna karışamam," dedim ve camdan dışarı izlemeye başladım. 

Bars derin bir nefes verdi ve "Nasıl rahat çalışabiliyorsun?" diye sordu. 

"Eğlenerek." diye cevap verdim. 

Bars radyoyu geri açtı ve "Tek çalışmaya alışmışım. Bu yüzden bazı durumlarda canını sıkarsam bana söyle," dedi. 

Bu dediği hoşum giderken "Tamam ortak," dedim ve radyoda çalan şarkıya eşlik etmeye başladım.