Kod Adı: Mersin

Adi

Selim'den Devam

Bars bir anda boğazıma yapışınca hiçbir tepki vermedim.

Sırtım duvara çarpınca Bars'ın elini sertçe ittirdim ve "Ne istiyorsun?" diye sordum.

"Ada bu eve girdi lan." deyince "Tebrik ederim. Gözleriniz görüyor. Şimdi evimden defol git," dedim.

"Ada'yı almadan olmaz." deyince gülerek "Biraz bekle. Ben onu getireyim," dedim ve yukarı çıktım.

Tabii ki o itin Ada'yı görmesine izin vermeyecektim. Sadece tabancamı alacaktım.

Odama çıktığımda üstüme bir tişört geçirdim ve tabancamı alıp aşağı indim.

Bars bana bakarken "Üzgünüm. Ada, puştlar ile görüşmüyormuş," dedim.

"Canımı sıkma!" diye bağıran Bars'a tabancamı doğrulttum ve "Tabancamı sıkmama ne dersin?" diye sordum.

Bars silahına uzanmıştı ki kapıdaki adamlarım içeri girdi ve biri Bars'ı tutarken diğeri tabancasını aldı.

"Bunu depoya götürüp bağlayın. Ayrıca ben gelene kadar kıvama gelecek kadar elektrik verin," dedim.

"Emredersiniz Selim Bey." diyerek Bars'ı götüren adamlarım ile derin bir nefes verdim. O it güneş doğmadan önce geberecekti.

Aklım Ada'da kalırken geri odama çıktım ve ona baktım.

"Ne oluyor?" diye mırıldanınca "Bir şey olmuyor güzelim. Sen uyumaya devam et," dedim.

"Sen de uyusana." diye mırıldanınca "Yapmam gereken işler var. Sen beni düşünme," dedim.

"Sen bilirsin." diyerek yastığıma sarılan Ada'ya baktım.

Şu an kendi yastığımı kıskanıyordum. Ada'nın yanında ne kadar yatmak istesem de bu doğru değildi ve Ada'nın ayık kafa ile bunu isteyeceğini sanmıyorum.

Ondan ayrılmak istemezken odadan sessizce çıktım ve aşağıya indim.

Girişteki askılıktan ceketimi alınca evden çıktım ve adamına "Eve kimse girip çıkmasın. Bir şey olursa bana haberin verin," dedim.

"Peki Selim Bey." diyen adamıma cevap vermeden arabama bindim.

Bars annesinden doğduğuna pişman olacaktı.

Hiçbir kadına bunu yapamazdı. Adi köpek.

Arabayı çalıştırdım ve ne kadar Ada'nın yanına hızla geri dönmek istesem de yavaşça sürmeye başladım.

Ben depoya gidene kadar o herifin acı çekmesini istiyordum.