Kod Adı: Mersin

Kaşındın

Eve geldiğimizde arabadan inmiştim ki Bars hızlıca yanıma gelip beni kucağına aldı.

"Tamam neredeyse ölüyordum ama şu an iyiyim. Bu kadar ilgiye gerek yok," dedim.

"Neredeyse ölüyordum ne Ada? O şerefsiz seni gerçekten öldürebilirdi," dedi.

"İyi o zaman, sen kaşındın," dedim ve kolumu boynuna sardım.

Eve geldiğimizde cebimden anahtarı çıkardım ve kapıyı açtım.

İçeri girdiğimizde Bars oturma odasına girdi ve beni koltuğa bıraktı.

"İlk yardım çantası olacaktı. Biraz bekle, alıp geleyim," dedi ve odadan çıktı.

Daha çıkarmadığım ayakkabılarımı çıkarıp kenara koydum.

Bars geri içeri ilk yardım çantası ile girince "Aslında ılık bir duş da işime yarardı," dedim.

"İstersen duşa da girersin. Yine de o yaralara bakılacak," dedi.

"İzin ver o zaman üstümü değiştireyim," dedim.

"Tamam ben burada bekliyorum." diyen Bars ile yatak odasına gittim.

El valizimden gri eşofman ve bol bir tişörtümü alıp giydim.

Geri odaya döndüğümde hiçbir şey demeden Bars'ın yanına oturdum.

Bars elini yavaşça yanağımda gezdirdikten sonra "Bu çiziği nasıl başardın?" diye sordu.

"İt herif sırtımdan vurunca yüz üstü yere çakıldım ama o beklesin bir dahaki sefere ağzını burnunu kıracağım." derken aklıma gelen şey ile ayağa fırladım.

O adamın kolyesi bendeydi. Hızla yatak odasına döndüm ve çıkardığım kıyafetlerimin içinden kolyeyi buldum.

Hiç inceleme fırsatı bulamamıştım. Zincirin ucundaki demire baktım. El işçiliği ile yapıldığı çok belliydi. Üzerinde "Selim" yazıyordu.

İlk aklıma kendi adı olabileceği gelse de emin olmadan bir şey demek istemedim.

Kolye ilerleyen zamanlarda işime yarayabilirdi. En iyisi en güvenli yerde saklamaktı.

Kolyeyi boynuma taktım ve ucunu tişörtümün içine soktum.

Kapı tıktıklanınca "Efendim," dedim.

"Ada iyi misin? Bir anda kalkıp gittin." diyen Bars'a "Üzgünüm bir anda aklıma bir şey geldi de," dedim.

"Ee geliyor musun, o yaralarına bakılacak," dedi.

"Geliyorum," dedim ve odadan çıktım.