Kod Adı: Mersin

Sorunumuz

Aşağı indiğimde Selim mırıldanarak kahve yapıyordu.

"Selam," dedim.

Selim bana bakıp gülümsedi ve "Selam," dedi.

"Gece olanlar sanırım benim suçumdu," dedim.

"Neden öyle dedin?" diye soran Selim'e "Gece sana yavşadığımı hatırlıyorum," dedim.

"Sanırım ikimizin de suçu." deyince "Niye?" diye sordum.

"Ben de sana yanaştığımı hatırlıyorum." demesinin üzerine güldüm.

"Babana laf söyledikten sonra bunu yapmamız komik oldu," dedim.

Selim kahveyi fincanlara dökerken "Evet, öyle oldu," dedi.

Selim kahvelerden birini bana uzatınca alıp masaya koydum.

"Selim aslında açıkça konuşmak istiyorum. Dün gece olanlar bana gerçekten yanlış geliyor ve çok rahatsız edici," dedim.

"Ben, üzgünüm. Aklım yerinde olsam sana o manada yaklaşmazdım," dedi.

"İkimizin de bir suçu yok. Sadece olanlar beni huzursuz ediyor," dedim.

Selim buruk bir gülümsemeyle "Anlıyorum." deyince kalbinin incindiğini fark ettim.

"Sadece ailem tarafından bu tür şeylerin yanlış olduğunu bilerek büyüdüm ve evlenmeden böyle bir şey yapmak yanlış geliyor. Sadece sevgiliyiz Selim," dedim.

"Seni anlıyorum. Gerçekten. Sadece bu konudaki düşünce tarzlarımız farklı. Ben yaşadığımız şeyi yanlış bulmuyorum. Sonuç olarak ikimiz de birbirimizi seviyoruz ve ben seninle ileride evlenmek istiyorum," dedi.

Bu dedikleri kafama yatarken "Galiba haklısın," dedim.

Selim'in dedikleri kafama yeni yeni düşerken ona döndüm ve "Benimle evlenmek mi istiyorsun?" diye sordum.

"Evet." diye net bir cevap veren Selim ile utandığım söylenilebilirdi.

"İki insanın birbirini evlenecek kadar sevmesi çok garip. Hayatının sonuna kadar onunla geçirmek istiyorsun," dedim.

"Bunu yapabilir misin?" diye soran Selim'e "Bunun cevabını ileride evlenme teklifi aldığımda cevaplandıracağım," dedim.

Selim bu dediğime gülerken telefonum çaldı. Arayana baktığımda başkan olduğunu gördüm.

Telefonu açıp "Efendim," dedim.

"Ada bir sorunumuz var. Selim'i de alıp buraya gel," dedi.