Kod Adı: Mersin

Arkadaşız

Oturma odasına geçip oturduğumuzda tuhaf bir sessizlik oldu.

Babamlar Bars ile konuşabilmek için konu bulmaya çalışıyordu. Bars'ın da onlardan pek bir farkı yoktu.

Annem babamı dürtükledikten sonra babam "Tavla oynamayı bilir misin? Bir el atalım delikanlı," dedi.

"Tavla ile pek aram olduğunu söyleyemem. Daha çok satranç gibi oyunlarda iyiyim," dedi Bars.

"Öğrenirsin, hadi bakalım." diyerek Bars'ı balkona götüren babam ile annem "Yaranı göster bakayım," dedi.

"Anne o konu kapanmamış mıydı?" diye sordum.

"Kapanmadı." diyen annem ile oflayarak tişörtümü sıyırdım.

Annem yaramı görünce yorum yapamamıştı.

Bıçak yarasının üzeri sargı bezi ile kapatılmıştı.

Annem sargı bezindeki kana baktı ve "Buraya kan bulaşmış. Normal mi? Hastaneye gidelim mi?" diye sordu.

Tişörtümü kapatırken "Normal anne. Merak etme," dedim.

Annem "Ama..." derken sözünü kestim.

"Anne gerçekten bir sorun yok."

"Sen öyle diyorsan öyledir." diyen anneme gülümsedim.

Annem merakla "Ee Bars ile aranızda sadece iş ilişkisi mi var?" diye sordu.

"Normal hayatta da arkadaşız. İyi bir insan," dedim.

Bars söylememi istemediği için şimdi anneme ilişkimizi söylemem doğru olmazdı. Onun isteklerine saygı duymam lazım.

"Emin misin?" diye soran anneme "Evet, eminim. Bir şey olursa zaten ben sana söylerim," dedim.

"Babam ile yaşlanıyoruz. Bu yüzden müvretini görmek istiyoruz." diyen anneme "Daha siz gençsiniz. Ne yaşlanması?" diye sordum.

Annem bu dediğime gülünce "Bars'ı sevdin mi?" diye sordum.

"İyi, efendi çocuk ama biraz soğuk gibi." diyen anneme "İlk tanıştığı insanlara soğuk oluyor sanırım. Biz de ilk tanıştığımızda sertti fakat hemen uyum sağladı," dedim.

"Yine de tedbirli ol. Bu delikanlıya pek ısınamadım." diyen anneme "Tamam anne. Dikkat olurum. Merak etme," dedim.

Bars'ın soğuk tavırlarındandır, diye geçirdim içimden.

Kısa bir süre sonra babamlar içeri geçince Bars "Ada geç oldu, gidelim mi? Yarın yine işe gitmemiz lazım," dedi.

"Doğru diyorsun," dedim ve ayağa kalktım.