Kod Adı: Mersin

Aramızdaki

Selim şaşkınlıkla bana bakarken derin bir nefes verdim.

İkimiz de çektiğimiz acıdan, birbirimizi kaybetme korkusundan adam akıllı düşünemiyor, bağırıp duruyorduk.

Gözümden yaşlar akarken "Sen bana aşkını itiraf ettiğinde kalbim nasıl çarptı? Biliyor musun? Hayır. O kadar hızlı attı ki canım yandı," dedim.

"Sadece görev için yaklaştın sandım." diyen Selim'e "Bars ile ayrıldığımda yanımda sen vardın. Acıma ortak oldun, bana hem abi hem dost oldun. En önemlisi bana gerçek sevgiyi öğreten oldun," dedim.

Selim hiçbir şey diyemezken "Benim senin gibi artistlik sözlerim yok. Aşkımı itiraf edemem fakat şunu diyebilirim. Sana karşı hislerim var." diye bir anda patladım.

"Birkaç gün önce ne diyordum, biliyor musun?" diye sordum.

Selim "hayır" anlamında kafasını yavaşça sallayınca birkaç gün önce Bars'a söylediğim sözleri acı çekerek dile getirdim.

"Aşık olmayı istiyorum aslında. Böyle dizilerde, kitaplarda çok güzel. Onu yaşamak istiyorum."

Bu enayiliğime acı ile gülerken "Çok salakmışım," dedim.

"Artık aşık olmayı istemiyorum. Aşk sandığım o güzel his sadece kitaplarda, dizilerde varmış. Gerçek aşk acının ta kendisiymiş!" diye bağırdım.

"Özür dilerim." diyen Selim'in yüzünü ellerimin arasına aldım ve "Sana yalan söyledim, güvenini kırdım. Özür dilerim. Sadece yapabilecek başka bir şeyim yoktu," dedim.

"Aramız iyi mi?" diye sorunca "Beni affettiysen bence aramızda hiçbir sorun yok," dedim.

Selim bir anda bana sarılınca gözlerimi kapattım ve "Anlayışlı olduğun için teşekkür ederim," dedim.

"Benim suçlu olmamı takmadın. Daha önce dediğim gibi kalbin beni seçtin diye sevdin." diye sevinçle konuşan Selim'e gülümsedim.

"Bir şey sormam gerek." diyen Selim'e "Seni dinliyorum, dedim.

"Şimdi ben sana aşkımı itiraf ettin. Sen de bana... O zaman aramızdaki ilişki ne?" diye sordu.