Yürüyüş

3K 250 261
                                    

Arabanın farı sönünce küfür mırıldandım.

Hava karardı diye arabanın farları ile etrafı aydınlatmıştık fakat arabanın benzini bitmişti.

"Ada telefonun fenerini açsana." diyen Selim'e "Şarjı bitmek üzere. Sen aç," dedim.

"Telefonu evde unutmuşum." deyince oflayarak telefonumun fenerini açtım.

Telefonum da kısa bir süre sonra kapanınca karanlıkta kolyeyi aramaya devam ettim. 

Elime bir zincir takılınca hızla zinciri havaya kaldırdım. Bu Selim'in kolyesiydi.

Sevinçle ayağa kalktım ve "Kolyeni buldum!" diye bağırdım. 

Selim yanıma gelirken sevinçle zıplıyordum. Yaptığım hatayı düzeltmiştim. 

"Ada! Dikkatli ol!" diye bağıran Selim'e cevap verecekken zıplamaktan dengemi kaybettim. 

Selim bir anda belimden tutup beni kendisine doğru çekti ve "Geri zekalı! Arkan koskoca vadi! Düşseydin geberirdin!" diye bağırdı.

"Sana iyilik de yaramıyor," dedim somurtarak. 

Selim elimden kolyeyi alırken ondan uzaklaştım. Beni çektiği için çok yakınımda duruyordu. 

"Ortağımı kaybetmek istemezdim." deyince hevesle "Ortak mıyız?" diye sordum. 

"Tabii ortağız." derken aklıma Bars geldi. Kaç saattir bana ulaşamıyordur. Ona merak etmemesini söylememe rağmen nasıl endişelenmiştir.

"Eve dönmeliyim," dedim. 

"Nasıl gideceğiz? Arabanın benzini bitti," dedi. 

Yıldızlara baktıktan sonra emin olmak için ağaçların dibindeki yosunlara baktım ve elimle işaret ederek "Kuzey bu taraf. Doğuya yürürsek otobana çıkarız," dedim.

"O zaman yürüyelim." diyen Selim'e "Aman ne zekisin." diye mırıldandım.

"Kolyemi atan sensin. Hem yürüyüş olur. Spor iyidir," dedi.

"Varmak saatler sürer. Arabanı kilitle de gidelim," dedim.

Selim arabasının içinden gerekli olabilir diye birkaç eşya aldıktan sonra arabasını kilitledi ve yanıma geldi.

Yürümeye başlamıştık ki Selim arabadan aldığı bir ceketi bana verdi ve "Hava soğuk, giy," dedi.

Bu yaptığına gülerek ceketi aldım ve gülerek giydim.

Cüsse farkından dolayı büyük gelen cekete bakarak "Teşekkür ederim," dedim.

"Rica ederim." demesi üzerine sessizlik oluştu.

Kısa bir süre sonra çok fazla arı görünce "Çevrede kovan falan var sanırım," dedim.

Selim "Olabilir." derken bileğimde hissettiğim acı ile bağırdım.

Kod Adı: MersinHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin