Kod Adı: Mersin

Planlıyorum

"Farklı bir his olmalı." diye mırıldandı Bars.

Nasıl acılar çektireceğini bilmezken "Hiç yaşamadım ama öyle olmalı. İnsanı mutlu eden bir histir," dedim.

"Peki, nasıl birini arıyorsun?" diye sordu. 

"Bu soruyu sormanı bekliyordum. Çocukluğumdan beri bunu planlıyorum," dedim hevesle ve yatakta doğruldu. 

Bars da dikkatini bana vermek için yatakta doğrulunca derin bir nefes verdim ve konuşmaya başladım. 

"Küçükken asker olmak istediğim için hep kendini koruyabilen birini istemişimdir. Çünkü o kadar kötü adam ile savaşacaktım. Sevdiğim adam benim yüzümden tehlikeye girsin istemem." 

Bars sözümü kesti ve "Yani bizim işlerde olması daha iyi olur," dedi. 

"Evet, öyle. Göreve gittiğimde aklım onda kalmaz," dedim.

"Başka?" diye sordu. 

Kısa bir süre düşündükten sonra "Çocuk istememesi lazım. Görevlerimden uzaklaşıp anne olmak pek benlik değil. Hamilelik izni, doğum izni... İşten uzak kalıp paslanamam," dedim. 

Bu Bars'a ilginç gelmiş olmalı ki "Çocuk yapmamak garip. Çoğunlukla çocuk istenilir," dedi. 

"Çocuk istemiyorum demedim ki." demem ile anlamamış olmalı ki "Nasıl?" diye sordu.

"Yetimhanelerde o kadar aile bekleyen çocuk varken kendim doğurmak istemiyorum. Oradaki çocuklardan birini ya da ikisini. Artık ne kadarı makul olursa... Onlara bir yuva olmak istiyorum," dedim.

Bars'ın yüzünde bir tebessüm oluşunca gözlerine baktım. Bu fikri çok beğenmiş gibiydi. 

"Sen harika bir detaysın." deyince gülümsedim. 

"Gerçekten, öylesin. Önce seveceğin adamın güvenliğinin olmasını istedin. Şimdi yetim çocuklar..." 

"Sadece bunu küçüklükten beri planlıyorum," dedim. 

Bu dediğime gülen Bars "O kadar şey söyledin ama istediğin adamın kişiliğinin nasıl olmasını istiyorsun? Bunu da anlat," dedi. 

"Bana önem versin, sevdiğini söylemeden hissettirsin istiyorum. Ben üzüldüğümde demeden fark etsin, yanımda olsun. Eh bir de iyi bir kişi olsun, yeter," dedim. 

"Benim gibi biri mi yani?" diye sorunca duraksadım.