Kod Adı: Mersin

Değil

"Yaralandım derken iş kazası, önemli değil." diye konuyu kapatmaya çalıştım.

"Ada gözlerime bak." diyen annem ile gözlerimi şaşı yaptım.

Annem derin bir nefes verdi ve "Ada iş kazası diye adlandırdığın yaralanma durumu ne?" diye sordu.

"Gizli görevdeyken oldu. O yüzden bilgi veremiyorum," dedim ve ortaya konulmuş olan salatadan yedim.

"Ada kızdırma beni, terlik geliyor." diyen annem ile "Ufak bir bıçaklanma davası," dedim.

Annem bağırarak "Ufak mı? Ada bunun ufağı mı olur? Hem ne zaman oldu? Niye söylemiyorsun?" diye sordu.

"Anne gerçekten yeni bir olay olduğu için söyleyemedim. Dün sen aradığında hastaneden yenice dönmüştüm ve seni korkutmak istemedim," dedim.

"Şu an iyisin ama değil mi?" diye sordu annem.

"Evet, iyiyim. Hem iyi olmasam hastaneden çıkartmazlardı," dedim.

Annem içine sinmeyerek "Nerenden bıçaklandın?" diye sordu.

"Karnımdan ama ciddi bir şey yok. İsterseniz Bars'a sorun. Onun da bilgisi var," dedim.

Tüm bakışlar Bars'a yönelince "Evet, Ada doğruyu söylüyor. Hem iş yerinden de bugün dinlenmesi için izin verdiler. Eğer bir sorun olsaydı daha uzun izin verirlerdi. Teşkilat sağlığa çok önem veriyor," dedi.

Babam "Leyla, konuyu kapatalım mı? Gençler de rahat rahat yemeklerini yesinler. Sonra bu konuyu konuşuruz," dedi.

"Öyle olsun, bakalım." diyen annem ile konuyu değiştirmek için Bars ile aramdakini söyleyecektim ki Bars "Daha değil." diye fısıldadı.

Ona itiraz etmeden yemeğe döndüm. Çoğu zaman annemlere yaralandığımı söylemediğim için bu durum onları endişelendiriyordu.

"Yemekler çok güzel olmuş, ellerinize sağlık." diyerek konuyu unutturmaya çalıştı. Başarılı olduğu da söylenebilirdi.

Annem heyecanla "Daha da yemek koyayım mı? Ay o kadar da sevmezsin diye endişe etmiştim. Afiyet olsun." deyince güldüm.

Bars yanımda olduğu için annem konuyu daha fazla uzatamamıştı ve bu oldukça işime geliyordu.