HET VIJFDE SEIZOEN: WHAT'S NEXT ?

Hoofdstuk 87: Spanning

Geschreven door: Amy

Laat in de avond wordt Jeroen wakker. Hij heeft een hele lange tijd geslapen, dat merkt hij meteen. Er komt een arts zijn kamer binnen gelopen met Amber en Joyce achter hem aan. Noa is naar huis gegaan. Jeroen ziet meteen dat er iets aan de hand is. 'Hebben jullie Patries al gevonden?' vraagt Jeroen. De arts zucht. 'Meneer, je vriendinnen gaan je iets vertellen maar ik wil dat u uw rustig houdt. Je mag niet te veel bewegen met je been.'. Jeroen vreest voor het ergste en knikt bang. Amber en Joyce gaan beiden aan 1 kant van zijn bed staan en pakken zijn handen vast. Ze vinden het moeilijk om dit aan hem te moeten vertellen, maar toch zijn ze er zeker van dat zij de juiste zijn om dit te zeggen tegen Jeroen. Amber neemt het woord. 'Jeroen, uhm, Noa heeft Patricia gevonden. Ze... ze was net op tijd'. Jeroen slikt: hoe bedoel je net op tijd? 'Ze... ze stond op het punt om zelfmoord te plegen'. Amber vertelt het met een snik in haar stem en haar ogen vullen zich met tranen. Jeroen weet niet wat hij hoort: m maar? 'Ze wilde.. ze...'. Amber komt niet meer uit haar woorden omdat ze zo emotioneel is. 'Zal ik het zeggen?' vraagt Joyce lief waarop Amber knikt. Joyce is altijd vrij goed in haar emoties onder dwang houden. 'Ze had een touw aan een boom vastgebonden, en het einde om haar nek. Noa dacht dat ze op tijd was maar evengoed is ze van de boomstam gesprongen. Noa bedacht zich geen seconde en is bovenop haar gesprongen. Helaas....'. Joyce stopt even omdat ze ziet dat Jeroen echt aan het huilen is. Ze knijpt in zijn hand als steun en Amber knuffelt hem stevig. 'Helaas heeft ze lang genoeg aan het touw gehangen en was er geen hartslag meer. Noa heeft meteen 112 gebeld. Ze hebben haar moeten reanimeren waarbij....'. Joyce sluit haar ogen, dit gaat voor Jeroen ook een grote schok zijn. 'Waarbij wat Joyce?' vraagt Jeroen huilend. 'Waarbij ze jullie kindje is verloren'. Jeroen zijn adem stokt en zijn ogen worden groot. 'N neee....'. Jeroen begint benauwd te worden en kijkt wild om zich heen. Hij begint te hyperventileren en Amber en Joyce proberen hem te kalmeren, maar dat lukt helaas niet. Artsen komen binnen en die krijgen hem gelukkig vrij snel terug op adem. 'Hoe is het nu met haar?' vraagt Jeroen dan zachtjes. 'Ze heeft een lichte hartslag en ligt aan de beademing. Ze moet minimaal een week hier blijven.'. Jeroen zakt onderuit en trekt de dekens over zijn hoofd. Hij begint hard te huilen. Weer een kindje verloren... de derde keer... is het hun dan niet gegund? 'Jeroen?' vraagt Joyce. Langzaam komt zijn hoofd weer boven de dekens uit: j ja? 'We moeten je nog iets vertellen' zegt Amber. 'Wat dan?' vraagt Jeroen bang. 'Ze.. ze heeft voordat ze zichzelf iets aan deed... nogal een grote hoeveelheid alcohol gedronken. Er is een grote kans dat het kindje het daarom tijdens het reanimeren niet heeft overleefd'. Jeroen schudt huilend zijn hoofd en hij slaat uit frustratie hard op zijn bed. Joyce en Amber kalmeren hem door hem stevig vast te houden en hem te troosten. Ze huilen alle drie en vinden even de steun bij elkaar. Het is niet alleen verdriet om Patricia, maar ook om Fabian. Over drie dagen beginnen de examens en dan had het een leuke tijd moeten worden. Op dit moment is het dat verre van niet. 'I ik wil naar haar toe' zegt Jeroen dan. 'Maar je hebt een gebroken been' zegt Joyce. 'Dat maakt me niks uit, rijd me desnoods met bed en al er naar toe'. 'Ik vraag het even aan een arts' zegt Amber die snel de kamer uit rent. Al snel komt ze terug met twee artsen die hem toeknikken. 'We rijden u naar je vriendin toe, maar het kan niet te lang. Patricia heeft rust nodig'. Jeroen knikt, nog steeds met tranen in zijn ogen. Jeroen wordt naar Patricia toegereden en Amber en Joyce wachten in zijn kamer tot hij terug is.

In het huis Anubis zoekt iedereen steun bij elkaar. Victor komt de woonkamer in gelopen. 'Ik weet dat jullie hoofd er nu niet naar staat maar ik heb met van Swieten gesproken. Het is eigenlijk niet gebruikelijk maar omdat dit nogal een buiten bijzondere kwestie is, zijn voor jullie de examens twee weken uitgesteld'. Iedereen haalt opgelucht adem. Dit hadden ze wel even nodig. Ze besluiten allemaal om te gaan slapen. Hopelijk komt er morgen wat positiever nieuws vanuit het ziekenhuis.

Jeroen wordt de kamer van Patricia ingereden. Hij schrikt, ze ziet er vreselijk uit. Ergens vindt hij het eng, al die draadjes en dat infuus. 'Vijf minuten, dan komen we u weer halen' zegt de arts. Jeroen knikt en pakt de hand van zijn vriendin vast. Opnieuw beginnen de tranen over zijn wangen te stromen. 'Het is allemaal mijn schuld. Ik had nooit met Noa moeten zoenen, anders... anders lag je hier nu niet. Het spijt me zo Patries, echt waar. Ik vergeef het mezelf nooit als je het niet haalt. Blijf alsjeblieft bij me, ik kan echt niet zonder je'. Jeroen houdt haar hand stevig vast en huilt hard. Dan denkt hij aan de miskraam. 'I ik wist niet dat je zwanger was, eigenlijk weet ik ook niet eens of je het zelf wel wist. Dat was geweldig geweest... een kindje van ons samen. Dat is nog altijd mijn grootste droom. Een gezinnetje met jou, eerst trouwen en dan samen wonen. Het perfecte plaatje. Dat lijkt nu allemaal erg ver weg....'. Jeroen veegt zijn tranen weg en blijft dan naar zijn vriendin kijken, zijn verloofde. Hij voelt een klein kneepje in zijn hand en schrikt op. 'Patries?' vraagt hij zachtjes. Er komt geen beweging. Jeroen buigt voorover en geeft voorzichtig een kus op haar wang. 'Ik hou van je schat, je geeft mij een gevoel wat nog nooit een meisje me heeft laten voelen...'. Dan komt de arts weer binnen. 'Het spijt me meneer, maar u zult weer terug naar uw eigen kamer moeten gaan'. Jeroen knikt, geeft nog een kus op Patricia haar hand en wordt dan weer terug gereden. Eenmaal in zijn kamer aangekomen troosten Amber en Joyce hem. Hopelijk wordt Patricia snel wakker...

In het huis is het erg rustig. Nu ze twee weken uitstel hebben gekregen voor hun examens, vinden ze het belangrijk dat ze even wat ontspanning hebben en er voor elkaar te zijn in deze moeilijke tijd. Joris, Nienke, Danny, Sofie, Yasmine, Mara en Matthijs besluiten om een filmpje te gaan kijken. Ook Victor en Trudie kijken mee. Jeroen, Amber, Joyce, Mick, Fabian en Patricia zijn natuurlijk in het ziekenhuis. Appie en Jill nemen even tijd voor z'n tweetjes op de kamer van Jill. Ze praten over van alles en nog wat, en kijken daarbij naar een romantische film. Robbie neemt Noa even apart in de tuin. Ze gaan op het bankje zitten. 'Wat is er de laatste tijd toch tussen ons aan de hand No?' vraagt Robbie zuchtend. Noa zucht ook: ik weet het niet, maar we hebben continu ruzie. 'Ben je nog verliefd op me?' vraagt Robbie. Noa knikt overtuigend. 'Ja heel erg Rob, jij op mij?'. Robbie glimlacht. 'Ik ook op jou, maar er moet wel nodig iets gaan veranderen'. 'Ja...'. Robbie pakt haar hand vast. 'Ik heb gehoord over de zoen van jou en Jeroen'. Noa schrikt er wat van: van wie heb je dat gehoord? 'Van Appie, die had het van Jeroen gehoord'. Noa zucht: j ja, ik uh, ik weet het allemaal even niet meer. 'Maar je zegt net dat je nog verliefd op me bent' zegt Robbie verontwaardigt. 'Dat ben ik ook Rob, maar... ik heb ook weer sterke gevoelens voor Jeroen. Hij heeft me verteld dat hij voor de volle 100% voor Patricia blijft gaan en dat het tussen ons echt verleden tijd is'. Robbie knikt zacht: maar waarom die zoen dan? 'We... we zagen het als een afscheidszoen. Of naja Jeroen dan'. Noa slaat haar ogen neer. 'Zag jij het wel als romantische zoen dan?' vraagt Robbie. Noa knikt met een schuldige blik. 'Eerlijk gezegd wel maar... nu ik weet dat het niks meer gaat worden, heb ik mezelf ervan afgesloten en... ik weet ook zeker dat mijn gevoel voor jou nog heel sterk is. Ik wil je echt niet kwijt Rob. Ik hou van je'. Robbie glimlacht maar is tegelijkertijd wel wat teleurgesteld in haar. 'Je zult m'n vertrouwen opnieuw moeten winnen. Ik wil jou ook zeker niet kwijt, laten we het gewoon stap voor stap aankijken en hopelijk wordt het dan weer net als eerst, of misschien zelfs nog beter. Goed?'. Noa is blij met zijn antwoord en snapt ook echt wel dat er wat verandert moet worden. 'Kom hier schat' zegt Robbie en slaat zijn armen open. Noa knuffelt hem en ze kijken elkaar lief aan. Ze zijn blij dat dit gesprek heeft plaats gevonden en kijken uit naar de toekomst. 'Ik hou van je' zegt Robbie en hij legt een hand op haar wang. 'Ik ook van jou, heel erg veel'. Ze glimlachen naar elkaar en dan... zoenen ze elkaar intens.

De volgende ochtend is het tijd dat Mick en Jeroen naar huis mogen. Ze moeten nog wel een aantal weken in het gips blijven, maar verder kunnen ze in het ziekenhuis niks meer voor hun doen. Jeroen wilt het liefste in het ziekenhuis blijven, bij Patricia, maar Amber en Joyce hebben hem overgehaald om thuis even te douchen. Ze zullen hem helpen vanwege het gips. Fabian moet natuurlijk in het ziekenhuis blijven dus nadat ze zich allemaal hebben opgefrist zullen Joyce en Jeroen weer terug naar het ziekenhuis gaan om bij hun geliefdes te zijn. Amber zal Mick de komende tijd helpen aangezien hij natuurlijk niet kan lopen door het gips.

Appie zit even met Jeroen in de woonkamer bij te praten. Jeroen is erg emotioneel en Appie steunt hem de hele tijd. 'Het komt goed met Patries Jeroen, dat voel ik. Ze is er elke keer bovenop gekomen, dus dat gebeurt nu ook'. Jeroen glimlacht kleintjes: bedankt Ap. Dan komt Joyce de woonkamer in gelopen. 'Jeroen zullen we gaan?'. Hij knikt en Joyce duwt hem in de rolstoel naar buiten. Wanneer ze bij het ziekenhuis aankomen rijden ze eerst naar de afdeling waar Patricia ligt. Jeroen en Joyce willen verder lopen maar dan worden ze tegen gehouden door allerlei artsen die in paniek de kamer van Patricia in rennen. Wat zal er aan de hand zijn?