HET VIJFDE SEIZOEN: WHAT'S NEXT ?

Hoofdstuk 34: Verdriet

Geschreven door: Fran

In de tuin zitten de 2 meiden, Sofie en Yasmine naast elkaar. "Ik ben dus Yasmine, de tweelingzus van Mara", begint Yasmine. "Hoi, ik ben Sofie Roodenmaar". "Ja, dat wist ik al. Nou, ik vroeg mij af, heb jij iets met Appie?", vraagt Yasmine rechtuit. "Uhm, wij zijn aan het daten, maar echt officieel zijn wij nog niet samen". "Oh zo, en zou je dit willen?". "Dat zou goed kunnen, maar... waarom vraag jij mij dit?". Sofie kijkt nieuwsgierig naar Yasmine, die nu wat zenuwachtig lijkt te worden. Yasmine legt haar hand op die van Sofie, en komt dichter met haar lippen naar Sofies mond. Sofie kijkt verschrikt en gaat wat verder zitten. "Wat doe jij nou?", zegt Sofie nogal overstuur. Voor Yasmine iets kan zeggen, loopt Sofie naar de keukendeur.

Mick, Amber, Fabian en Joyce zijn intussen op het strand. Er is daar een beachclub waar ze naartoe willen. Ze hebben al wat voorgedronken. Ze bestellen elk een 'strawberry mojito' en gaan vrolijk op de stoeltjes in het zand zitten. "De eerste week zit er alweer op", begint Joyce. "Ja, dat ging behoorlijk snel", voegt Fabian eraan toe. "We zullen één drinken op de week die voorbij is gegaan, we zullen één drinken op Patricia en Jeroen die hopelijk volgende week meegaan met ons, en we zullen één drinken op het laatste jaar, ons examenjaar", zegt Mick nogal aangeschoten. Joyce en Amber kijken naar elkaar. Ze denken hetzelfde, ze denken na over dat gedoe van Patricia met Harald. Maar ze willen niks kwijt aan de jongens, omdat Jeroen het nog niet weet en omdat Patricia hen dit in vertrouwen heeft verteld. "Proost!", zeggen ze alle 4 in koor en ze botsen hun glaasjes tegen elkaar.

Patricia huilt volop op Jeroen zijn schouders. Jeroen maakt zich ongerust. Niet alleen om het bloed, maar ook echt om Patricia, hij vind de situatie ook zeer verschrikkelijk. Ze besluiten om eerst naar het ziekenhuis te gaan voor ze vertrekken op reis.

Danny is weer eens een film aan het kijken die hij van Jimmy heeft geleend. Hij kijkt graag films, leest graag boeken en is vooral ook graag bezig met games. Hij hoort geklop op de deur, dus hij doet zijn film op pauze. Het is Noa. "Stoor ik?". "Nee hoor, ga zitten", vertelt Danny nerveus. Noa wil komen praten over die tijd dat Noa met hem aan het zoenen was en dergelijke. "Ik wil mijn excuses aanbieden voor dat ik je heb gezoend. Het was, eerlijk gezegd, ook een beetje om Jeroen terug te krijgen", begint Noa schuldig. "Het spijt me, ik heb jou lievelingskoekjes meegebracht dus ik hoop dat je het mij kunt vergeven". Noa geeft Danny de koekjes en wacht vol spanning af op Danny zijn antwoord. "Kijk Noa, ik vond jou echt leuk dus het kwetst mij wel een beetje nu. Maar ik hoop dat we nog vrienden kunnen blijven. En heel erg bedankt voor de koekjes, het is je hierdoor zeker vergeven", vertelt Danny tegen Noa. Noa geeft hem een knuffel en gaat dan de deur uit, richting Robbie.

"Moet ik je even alleen laten of heb je liever van niet?", vraagt Nienke zachtjes tegen Jimmy. "Nee, ik wil dat je blijft. Ik ben blij dat ik het heb kunnen zeggen". "En, ben je het van plan om het tegen Trudie te zeggen?". "Ik denk van wel, maar alleen als ik er klaar voor ben. En dit ben ik nu nog niet, denk ik", zegt Jimmy twijfelend. "Zullen we iets leuks doen?", vraagt Jimmy en hij legt zijn jaarboek terug weg in de kast, op de plaats waar die hoort. "Ja, lijkt me leuk. Anders kunnen we samen in het park hotdogs gaan eten?", stelt Nienke voor. Jimmy vindt het een superidee en ze besluiten om te vertrekken.

Mara en Matthijs zijn opnieuw gaan lopen, dit keer rond een grote vijver. Die vijver is 2km lang, dus in principe zouden ze die 5x moeten gedaan hebben. Na 4 toeren besluiten ze om ergens te gaan zitten, om wat tot rust te komen. "Kijk, dit lukt zonder moeite. Dit is nu 8km dat wij gedaan hebben, en de marathon was 25km?", vraagt Mara zich hijgend af. "Ja, ik denk van wel. Het zal ons wel lukken, we kunnen de helft bijna zonder moeite. Als we nu ook gezonder eten, en eventueel vitamines nemen of van die sportshakes drinken, komt dit toch in orde?". Mara vindt het een goed plan. Ze maken hun laatste toer nog af en ze beginnen te stretchen. "Dus, als ik het goed voorheb, zijn Robbie en Noa nu definitief en hebben Sofie en Appie nog niks, maar zijn ze aan het daten?". Mara knikt: "Ja dat klopt. Sofie vindt dat Appie de eerste stap moet zetten, maar Appie is niet zo duidelijk. Hij zoent haar wel, maar hij stelt de vraag niet". "Ik zal eens met hem praten", zegt Matthijs en ze stappen terug naar huis.

Sofie weet niet wat haar overkwam. Ze vraagt zich namelijk af of ze dit goed verstaan heeft, dat proberen zoenen. Zou Yasmine iets voor haar voelen? Ze besluit om er een nachtje over te slapen en ze gaat naar Appie. Ze zou eens een horrorfilm willen uitproberen, want zij weet dat Appie daar gek op is. Misschien bevallen die films haar ook wel.

Aangekomen in het ziekenhuis gaan ze naar de receptie. Ze leggen uit wat er gebeurd is, waarop de vrouw achter de receptie belt naar een dokter. De dokter komt hen na een tijdje halen, waarnaar ze naar zijn bureau gaan. "Ja, ik heb dus een weekje geleden een miskraam gekregen. En ik heb deze week al 2 nabloedingen gekregen, zonder dat ik dit voel aankomen". De dokter staat recht en vraagt Patricia om op de behandelstoel te liggen. Hij doet zeer gemakkelijke onderzoeken, hij focust zich op Patricia haar buik. Patricia wacht vol spanning af. De dokter kijkt zeer vreemd naar Patricia haar buik en hij vraagt aan Patricia om eens een urinestaal af te nemen. Hij wijst naar het vrouwentoilet. Na 5min komt Patricia terug met een buisje vol urine. "Wij zullen dit staaltje naar het labo sturen, en zij zullen onderzoeken wat er precies aan de hand is. Ikzelf heb niet zozeer iets gevonden, maar ik wil dit toch verder onderzoeken. Met dat u redelijk jong bent, en al een miskraam achter de rug hebt. En daar nog eens bovenop nabloedingen. Dus u hoeft zich normaal geen zorgen te maken, het is juist een extra controle". Patricia kijkt naar Jeroen. "En wanneer krijgen wij die resultaten?", vraagt Jeroen zich af. "Dit zou zondag mogelijk zijn. Ik zal mevrouw Soeters opbellen". Jeroen en Patricia vragen of ze een weekendje naar Maastricht mogen doorzetten. De dokter zegt dat ze het rustig aan moeten doen. Ze staan op en lopen de gang door, op weg naar de uitgang van het ziekenhuis. Patricia krijgt ineens felle steken, waarop ze van haar sus draait. "Patries!?", roept Jeroen.

Wat zou er toch in hemelsnaam met Patricia aan de hand zijn?