Hoofdstuk 25: Ziekenhuis

67 1 0
                                    

Geschreven door: Amy

'Uh nee niks, is even te privé' zegt Jeroen snel. Dan richt hij zich weer tot Patricia en schudt haar zachtjes heen en weer. 'Patries, wakker worden!'. Als het toch echt wel lang gaat duren besluit Mick 112 te bellen. Niet veel later is de ambulance er en wordt Patricia meegenomen. 'Ik wil mee' zegt Jeroen stellig. De man knikt: oké maar alleen jij. Jeroen stapt de ambulance in en dan wordt er met zwaailichten naar het ziekenhuis toe gereden. Amber, Joyce, Mick en Fabian vertellen snel alles aan van Swieten en zodra hij hen akkoord heeft gegeven om te gaan fietsen ze snel naar het ziekenhuis.

Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis zien ze Jeroen in de gang zitten. Hij beweegt zijn been zenuwachtig heen en weer. Ze rennen naar hem toe en Mick omhelst hem stevig: het komt goed maat, dat voel ik. Jeroen knikt: ik snap het gewoon niet. 'Wij allemaal niet' zegt Amber. Ze sluiten bij hem aan en wachten tot dat er nieuws is.

De andere Anubis bewoners zijn inmiddels klaar met school. De eerste dag zit erop. Noa loopt naar Robbie toe die bij zijn kluisje staat. 'Heb je zin om te gaan wandelen in het park?'. Robbie draait zich om: ja leuk, gezellig. 'Oké, kom!' roept Noa enthousiast en trekt hem aan zijn arm mee de school uit.

In het ziekenhuis komt er eindelijk een arts de kamer van Patricia uit gelopen. Het vijftal springt op en kijken hem afwachtend aan. 'Jullie zijn vrienden van Patricia Soeters?'. Ze knikken. 'Wat is er met haar?' vraagt Joyce bang. 'Wie van jullie is de vriend?'. Jeroen steekt zijn hand op: ik, wat dan? 'Wist u dat ze zwanger was?'. Jeroen schudt wat verbaasd zijn hoofd: nee, hoe lang al? De arts zucht. 'Nog niet zo lang. Twee weken. Alleen het spijt me, want mevrouw heeft zojuist een miskraam gehad.'. Alle vijf kijken ze de arts vol verbazing aan en ze weten even niet wat ze moeten zeggen. 'De krampen in haar buik kwamen dus doordat ze een miskraam kreeg. Er is alcohol in haar bloed gevonden dus dat is zeer waarschijnlijk de oorzaak geweest. Het was nogal een grote hoeveelheid namelijk. Waarschijnlijk is ze enkel flauw gevallen door de pijn. Alleen heeft ze aan deze val wel een lichte hersenschudding overgehouden. Ze mag over twee uur weer naar huis. Sterkte'  zegt de arts en kijkt nu vooral naar Jeroen. Dan loopt hij weg. 'Wow, dat had ik niet zien aankomen' zegt Mick. Amber kijkt naar Jeroen. 'Jullie hebben toch alleen gisteravond het onveilig gedaan?'. Jeroen schudt zijn hoofd: nee uhm onze eerste keer was onder de douche en toen hebben we het ook niet veilig gedaan, Patries heeft toen ook een test gekocht maar waarschijnlijk dus te vroeg. Amber knikt. 'Ik ga naar haar toe. Wachten jullie thuis?' vraagt Jeroen. Ze knikken en ze gaan hun eigen kant op.

Thuis is iedereen geschrokken van het nieuws dat Patricia in het ziekenhuis ligt. De reden weten ze nog niet. Het is daarom ook wat stil tijdens het avondeten tot dat Amber, Joyce, Mick en Fabian binnen komen. Ze schuiven aan tafel en meteen zijn er vragende gezichten naar hen toe. 'Wat was er nou met Patries?' vraagt Robbie wat bang. Noa merkt dat hij nog steeds enorm veel om haar geeft. Ze hebben een gezellige middag gehad en er is een kleine kus geweest aan het einde. Dit betekent toch dat hij haar wel echt ziet zitten? Waarom geeft hij dan nog steeds zo veel om Patricia? Amber neemt het woord. 'Uhm sorry maar het ligt nogal gevoelig'. 'Hoe bedoel je?' vraagt Danny. 'Nou het is aan Patries of ze het wilt vertellen. Het is namelijk een privé kwestie'. De anderen knikken begrijpelijk en dus laten ze het maar daarbij. Het blijft stil tijdens het eten waardoor er een beetje een ongemakkelijke sfeer hangt. 'Nou, ik ga maar eens afwassen' zegt Jimmy om de stilte te doorbreken. Iedereen staat op en gaat zijn of haar eigen ding doen.

Jeroen komt de kamer van Patricia in. Ze zit rechtop in bed en kijkt hem vrolijk aan. 'Hey schat' zegt ze blij en ze geeft hem een kus. 'Hé, hoe voel je je?'. 'Gaat wel eigenlijk, alleen een beetje hoofdpijn'. Jeroen knikt. 'En mentaal?'. Patricia kijkt hem niet begrijpend aan. 'Ik bedoel je... of wij zijn toch een kindje verloren'. Patricia kijkt hem niet aan en staat op. 'Ja, naja we zijn toch veel te jong om voor een kind te zorgen. Zullen we gaan?'. Jeroen vindt dat ze zich een beetje gek gedraagt maar besluit er niet over te beginnen en knikt. 'Ja, laten we maar een taxi bellen'. 

Eenmaal thuis aangekomen krijgt Patricia veel aandacht van de rest. Eigenlijk heeft ze vrijwel meteen aan iedereen verteld wat er is gebeurd en iedereen reageert er super goed op. Om 9 uur is Patricia het zat en gaat ze naar boven waar ze een koude douche neemt. Tranen stromen over haar wangen. Eindelijk kan ze het verdriet eruit gooien. Ze houdt totaal niet van huilen en houdt zich dan ook vaak groot waar anderen bij zijn. Ze wilt niet gezien worden als een mietje maar als een stoere chick. Na een uur hoort ze geklop op de deur. 'Patries, ben je hier?'. Het is de stem van Jeroen. Snel zet ze de douche uit en droogt zich af. Dan trekt ze haar badjas aan en opent de deur. 'Ja ik ben hier'. 'Schat, heb je gehuild?' vraagt Jeroen meteen zodra hij haar rode ogen ziet. Patricia schrikt van die vraag: hoezo denk je dat? 'Ik zie het aan je ogen'. Patricia draait zich om en kijkt in de spiegel. Je kan het inderdaad duidelijk zien. 'Uh ja'. 'Waarom dat liefje?'. Patricia haalt haar schouders op: misschien doet het me toch best veel. Jeroen neemt haar in een omhelzing en streelt haar haren. 'Wij gaan lekker het bed in en samen een filmpje kijken als afleiding goed? Patricia glimlacht en knikt: je bent lief. 'Jij ook schat'. Jeroen pakt haar hand en trekt haar mee naar hun kamer. Ze lopen de kamer binnen maar schrikken zich dan rot van wat ze zien....

HET VIJFDE SEIZOEN: WHAT'S NEXT ?Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu