HET VIJFDE SEIZOEN: WHAT'S NEXT ?

Hoofdstuk 85: Verdrietig

Geschreven door: Amy

Joyce bukt zo goed als ze kan en roept: BUKKEN!!!. De vrachtwagen rijdt over de put heen en raakt hen, en dan vooral Joyce, net niet. Wanneer de vrachtwagen voorbij is gaat Joyce weer staan en haalt opgelucht adem: dat was op het nippertje. 'Joyce, bel alsjeblieft een ambulance, volgens mij heb ik mijn benen gebroken' zegt Jeroen kreunend. Joyce schrikt en belt meteen. Al snel komt er een ambulance aan en Mick, Jeroen en Fabian worden meegenomen. Appie, Amber, Joris en Joyce zijn er gelukkig goed vanaf gekomen. 

Patricia en Noa praten wat als Patricia haar telefoon gaat. Het is Amber. Ze neemt op: hey Am! Ze klinkt vrolijk maar haar blik wordt meteen ernstig wanneer Amber haar verteld dat de drie jongens naar het ziekenhuis zijn afgevoerd. 'We komen eraan' zegt Patricia nog en hangt op. 'Wat is er aan de hand?' vraagt Noa. 'Mick, Fabian en Jeroen liggen in het ziekenhuis. Ze hebben een ongeluk gehad op de fiets'. Noa schrikt: nou kom, we gaan er naar toe. De meiden rennen naar hun fietsen, en rijden dan naar het ziekenhuis toe.

Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis vraagt Patricia meteen aan de anderen waar Jeroen is. 'In die kamer' zegt Amber en wijst er naar. 'Wat is er met hem?'. Patricia klinkt in paniek. 'Jeroen heeft waarschijnlijk een been gebroken. Mick twee en Fabian weten we nog niet goed. Het lijkt nogal ernstig te zijn met hem'. Patricia zucht en kijkt de anderen nog altijd geschrokken aan. 'Mag ik naar Jeroen toe?'. Amber knikt en Patricia loopt naar haar vriendje toe. Ze vliegt hem meteen om de hals. 'Schat hoe voel je je?'. Jeroen zucht: ach het gaat wel, het had erger kunnen aflopen, m'n rechterbeen is gebroken en ik moet 6 weken in het gips. 'Wow, wat is er precies gebeurd dan?'. Jeroen haalt zijn schouders op: ik weet het niet eens meer precies, we zijn tegen elkaar aan gefietst aangezien we een put niet meer konden ontwijken. Patricia knikt en zit ergens nog wel met het feit dat Jeroen gister zo laat thuis is gekomen met Noa. Jeroen ziet het en pakt haar hand. 'Wat is er liefje?'. 'Waarom was je gister zo lang weg met Noa?'. Jeroen slikt: heeft ze het je niet verteld dan? 'Jawel, maar ik snap niet zo goed waarom je dan zo lang moet wegblijven. Je hebt haar toch duidelijk gemaakt dat je volledig voor mij wilt gaan?'. Jeroen knikt. 'Dat klopt, alleen... het was nogal moeilijk'. Patricia fronst haar wenkbrauwen: om het haar te vertellen? 'Dat niet, maar we hebben veel meegemaakt dus het voelde gek toen ze me vertelde dat ze nog gevoelens voor me had'. Patricia knikt: oké. 'Ik moet je wel iets zeggen, want... dat verdien je om te weten' zegt Jeroen die af en toe even slikt vanwege de pijn in zijn been. 'Wat dan?' vraagt Patricia bang. 'Nou... toen ik Noa heb verteld dat ik enkel goede maatjes met haar wilde blijven, toen uhm.... hebben we gezoend'. Patricia haar adem stokt en krijgt het gevoel dat haar hart breekt. 'Maar als afscheidszoen Patries, meer niet'. Er rolt een traan over de wang van Patricia. Ze blijft hem aankijken zonder iets te zeggen. 'Schat echt waar, het was enkel om onze tijd af te sluiten' zegt Jeroen. Patricia schudt haar hoofd. 'Wie doet dat nou Jeroen? Een periode met z'n ex afsluiten terwijl jullie al 8 maanden niet meer samen zijn. Dat is niet goed te praten Jeroen. Wat zou jij ervan vinden als ik nu nog een afscheidszoen zou hebben met Robbie?'. Jeroen ziet dat hij zijn vriendin pijn ermee heeft gedaan, en nu hij het zo hoort snapt hij haar volledig. Het zou hem inderdaad pijn doen als zij nu nog een afscheidszoen met Robbie zou hebben. Hij gaat van wanhoop over zijn gezicht heen met zijn handen. 'Het spijt me Patries, i ik wilde je er geen pijn mee doen. Ik dacht er op dat moment niet over na omdat ik het niet zag als een romantische kus met Noa'. Patricia is inmiddels echt aan het huilen. 'Je denkt niet na Jeroen, blijkbaar beteken ik niet zoveel voor je als dat ik dacht. Zoiets doe je niet. Blijkbaar ben je nog niet klaar om met me te trouwen'. Na die woorden loopt Patricia huilend weg. 'Patries!!!' roept Jeroen nog maar ze is al weg. Hij barst in huilen uit. Is hij zijn grote liefde nu kwijt?

Amber, Joyce, Appie, Noa en Joris wachten nog in spanning op de uitslag van de andere twee jongens. Van Mick weten ze al dat hij beide benen heeft gebroken maar nog niet wanneer hij weer naar huis mag. Van Fabian weten ze nog niks. Op dat moment komt er een arts naar hen toe. 'Mick mag morgen weer naar huis. Wel moet er iemand zijn die hem goed kan verzorgen aangezien hij amper iets kan. Hij mag de komende 4 weken absoluut niet lopen'. De anderen knikken. 'Ik zal wel voor hem zorgen, ik ben ten slotte zijn vriendin dus dat zal met veel liefde gebeuren' zegt Amber. De arts knikt. 'En Fabian?' vraagt Joyce. De arts kijkt hen ernstig aan: daar heb ik helaas slecht nieuws over. Iedereen staat meteen op en kijken de arts afwachtend aan. 'Fabian heeft met zijn linkerbeen klem gezeten tussen de spaken. Ook heeft er een scherp onderdeel in zijn huid gestoken en heeft een zenuw geraakt. Het spijt me maar... Fabian zijn linkerbeen is verlamt geraakt'. Joyce schudt uit wanhoop haar hoofd: n nee dat meent u niet, dat mag niet! Amber en Noa houden haar vast en de meiden voelen tranen in hun ogen. 'W wat nu?' vraagt Joris. 'Hij moet de komende tijd hier in het ziekenhuis blijven. Bij verlamming weten we nooit 100% zeker of dit voor altijd is. Het zou kunnen dat hij over een lange tijd weer iets kan gaan voelen. Stel dat is zo, zou hij opnieuw moeten leren lopen en bewegen. We houden hem hier goed in de gaten en proberen elk detail te zien en te melden'. De Anubis vrienden knikken en zijn in shock van het nieuws dat ze hebben gekregen. 'Mogen we naar hem toe?' vraagt Joyce huilend. De arts knikt: ja, sterkte. Hij loopt weg en Joyce, Noa en Joris lopen de kamer van Fabian in. Amber en Appie lopen de kamer van Mick in.

Patricia zit huilend in het park. Hoe heeft Jeroen haar dit aan kunnen doen. Het leek allemaal zo goed te gaan tussen hen, ze leken het perfecte koppel. Dat zegt ook iedereen continu tegen hun. Blijkbaar geeft Jeroen niet genoeg om haar, anders zoent hij niet met Noa. Hoe kan hij nou denken dat het normaal is om een afscheidskus te hebben na 8 maanden? Patricia zucht en haalt een fles uit haar tas Ze kijkt ernaar. Patricia had zichzelf beloofd dat ze nooit meer aan de extreme alcohol zou gaan. Toch is ze net rechtstreeks naar de supermarkt gelopen en heeft ze deze fles wodka gekocht. Is het dan toch een uitweg voor al haar problemen? Zo voelt het in ieder geval wel. Patricia sluit haar ogen en zet de fles aan haar mond. Ze begint grote slokken te nemen. Na een klein minuutje is de hele fles al leeg. Ze gooit hem gefrustreerd en huilend weg. Dan loopt ze het bos in, heel ver...

Amber zoent Mick. 'Hé liefje, hoe voel je je?'. Mick zucht: kan beter, maar het komt goed. 'Heb je het nieuws van Fabian al gehoord?' vraagt Appie. Mick knikt triest. 'J ja, ik kan het gewoon niet geloven'. De drie blijven een tijdje stil om alles even te verwerken. 'Gelukkig mag jij morgen naar huis' zegt Amber tegen haar vriendje. Mick knikt: inderdaad.

Joyce loopt langzaam naar Fabian toe. Hij ziet er aangeslagen uit. Wanneer hij Joyce ziet verschijnt er een kleine glimlach op zijn gezicht: hey schat. 'Hey' zegt Joyce en geeft hem een kleine en zachte kus. Dan pakt ze zijn hand. 'Ik blijf hoe dan ook bij je Faab, dat is 1 ding wat je moet weten'. Fabian knikt en barst dan in huilen uit. Joyce houdt hem stevig vast en Noa en Joris besluiten om het stel even alleen te laten.

Noa en Joris lopen de kamer van Jeroen in. 'Is Patries hier niet?' vraagt Noa die haar nergens ziet. Jeroen schudt zijn hoofd. Hij heeft nog altijd de tranen in zijn ogen staan. 'N nee, ik heb het haar verteld'. 'Wat?' vragen Joris en Noa in koor. 'Over onze afscheidskus'. Jeroen kijkt naar Noa die ongemakkelijk terug kijkt. Joris snapt het even niet maar besluit om maar naar huis te gaan. Hij heeft wel zin om met Nienke iets leuks te gaan doen na alle emoties hier. Hij zegt de twee gedag en loopt dan het ziekenhuis uit. 'Was ze boos?' vraagt Noa dan. Jeroen knikt. 'Nogal ja, en gelijk heeft ze'. 'Vind je?' vraagt Noa. 'Natuurlijk, wie doet er nou een afscheidskus na 8 maanden? Ik zou er ook kapot van zijn mocht zij nu nog een afscheidskus hebben met Robbie. Waarom hebben we dit gedaan Noa? Misschien ben ik nu wel de liefde van m'n leven kwijt'. Opnieuw begint Jeroen te huilen en Noa omhelst hem. 'Het komt goed Jeroen. Het klinkt misschien gek uit mijn mond maar... jullie horen bij elkaar'. Jeroen glimlacht en knikt: dankjewel. 'Zal ik haar gaan zoeken?' vraagt Noa dan. 'Wil je dat doen?'. 'Natuurlijk, hier houdt je telefoon bij je. Ik bel je als ik iets weet goed?'. Ze geeft hem zijn telefoon en Jeroen knikt. 'Oké, dankjewel'. 'Geen probleem' zegt Noa nog en verlaat dan ook het ziekenhuis.

Patricia is inmiddels ver de bossen in gelopen. Ze voelt de drank enorm en wankelt wat heen en weer. Ze komt aan bij een riviertje en gaat langs de kant zitten. Ze legt haar beide handen op haar buik en zucht. Vorige week is ze erachter gekomen dat ze opnieuw zwanger is. Ze hoopte zo dat het haar en Jeroen eindelijk gegund zou zijn en dat ze niet opnieuw een miskraam zou gaan krijgen. Jeroen voelt blijkbaar niet de liefde voor haar als wat zij voor hem voelt. Wat dacht ze nou, dat zij en Jeroen als een gelukkig koppel een kindje konden opvoeden? Ze begint bespottelijk te lachen terwijl de tranen over haar wangen stromen. 'Het leven interesseert me niks meer. Ik wil hier niet meer zijn, nooit meer'. Ze heeft net een fles wodka achterover gegooid dus ze weet niet eens of het kindje dat wel zal overleven in haar buik. Patricia pakt een touw uit haar tas en knoopt die om een boom heen. Dan gaat ze op een boomstam staan en legt de andere kant van het touw om haar nek heen. Ze haalt diep adem en net op het moment dat ze de boomstam weg wilt trappen hoort ze de stem van Noa. 'Patries.....?!?".