HET VIJFDE SEIZOEN: WHAT'S NEXT ?

Hoofdstuk 41: Barcelona

Geschreven door: Amy

'Wij hebben veel contact gehouden lieverd, dus wij zijn eigenlijk even samen aan het winkelen' zegt Irene tegen haar kleindochter. Nienke vliegt haar om de hals. 'Waar is Fabian?' vraagt oom Pierre aan haar. 'Uh ik denk thuis'. 'Ik dacht dat jullie altijd overal samen waren' zegt Irene verbaasd. Nienke slaat haar ogen neer en schudt haar hoofd. 'We zijn niet meer samen'. Daar staan Irene en Pierre even van te kijken en ze besluiten om snel eens af te spreken met elkaar.

EEN WEEK VERDER, DE AVOND VOOR VERTREK NAAR BARCELONA

Jeroen, Fabian en Mick zitten samen met Patricia, Joyce en Amber op de kamer van de meiden. 'Ik ben zo benieuwd hoe het gaat zijn in Barcelona' zegt Amber enthousiast. 'Inderdaad, we gaan sowieso naar feestjes toe hoor, of het nou mag of niet van van Swieten' zegt Patricia. Jeroen lacht. 'Ja nu het je schoonvader niet meer is, durf je dat wel zeker?'. Patricia lacht: duhh, hij hoeft toch geen goed beeld meer van me te hebben. 'Maar jullie gaan toch ook wel mee jongens?' vraagt Joyce. 'Naar die feestjes?' vraagt Fabian wat twijfelend. De meiden knikken vrijwel meteen. Mick geeft hem een schouderklop. 'Natuurlijk gaan we mee, ook deze studiebol'. Fabian twijfelt nog even maar knikt dan: oké vooruit. De meiden juichen en ze praten nog even bij voordat ze op tijd gaan slapen.

'Dus wat is nou de kamerindeling geworden in Barcelona?' vraagt Nienke aan Noa op hun kamer. Jimmy en Robbie zitten bij hun vriendinnetjes op bed. 'Volgens mij zijn het viertallen geworden' zegt Robbie. Jimmy knikt. 'Kamer 1 is: Jeroen, Mick, Patricia en Amber. Kamer 2 is: Matthijs, Mara, Yasmine en Sofie. Kamer 3 zijn wij vier. En kamer 4 is: Fabian, Joyce, Danny en Appie'. De meiden juichen en geven elkaar een high five. 'Gezellig!'.

Victor en Trudie zorgen nog laat in de avond ervoor dat voor de bewoners een lunch pakket klaar staat voor morgen onderweg. Trudie doet dit uiteraard met plezier en sinds Victor en zij een stuk closer zijn geworden helpt hij haar graag bij dit soort dingen. 'Ik kan niet wachten tot alle koters het huis uit zijn voor een week. Gewoon zeven dagen lang geen herrie in huis' zegt Victor lachend. Trudie geeft hem lachend een klap. 'Nou zeg Victor, het zijn net mijn kinderen! Zo veel houd ik van ze'. Victor zucht: ik weet het. Ze glimlachen naar elkaar en hun hoofden buigen langzaam naar elkaar toe...

DE VOLGENDE OCHTEND, DE DAG VAN VERTREK

Yasmine wordt wakker en kijkt recht in het blije gezicht van Sofie. 'Goedemorgen schone slaapster'. Yasmine glimlacht en geeft haar een kus. 'Hoe laat is het?' kreunt ze. 'Tijd om op te staan, over een half uur vertrekt de bus naar het vliegveld'. Yasmine weet niet hoe snel ze haar bed uit moet gaan en naar de badkamer moet lopen. Sofie schudt lachend haar hoofd: ze zou eens een keer wel op tijd eruit gaan. Mara komt de kamer in. 'Is ze weer eens te laat?'. Sofie knikt. 'Ik hoop dat ze het nog red'. 'Dat zal wel lukken' zegt Mara lachend en de meiden lopen alvast naar beneden met hun spullen.

Patricia heeft net haar hele koffer ingepakt als Jeroen haar kamer ingelopen komt. 'Heb je alles schat?'. Patricia knikt en ritst haar koffer dicht. Jeroen glimlacht en pakt haar vast. 'Ik heb er zin in jij?'. 'Ik ook heel erg, even lekker genieten en niet denken aan de afgelopen tijd'. Jeroen knikt. 'Dat komt goed schat'. Ze zoenen elkaar en Jeroen gaat met zijn hand onder haar shirtje. 'Mmm Jeroen, we moeten zo gaan'. Jeroen grijnst. 'Dus?'. 'Nou, dan moeten we naar beneden gaan'. Jeroen lacht en tilt haar op: ik dacht het niet dametje. Hij legt haar op bed en gaat bovenop haar liggen. Patricia lacht. 'Hier hebben we toch geen tijd voor'. 'Ah toe, even snel? We hebben in Barcelona ook niet een kamer voor onszelf dus dan moeten we een hele week zonder'. Jeroen kijkt haar verleidelijk aan waardoor Patricia hem begint te zoenen. Ze geeft zich er toch aan over en ze genieten nog even snel van elkaar voordat de bus vertrekt.

DE BUSREIS

Ze moeten eerst anderhalf uur in de bus zitten voordat ze bij het vliegveld zijn. Het is een gezellige reis en iedereen kletst wat bij. Van de leraren gaan mee: Meneer van Swieten, Mevrouw van Engelen, Jason Winker en Esther Verlinden. Daarnaast zijn het dus enkel de Anubis bewoners. Nienke, Fabian, Amber, Appie, Jeroen, Patricia, Mick, Noa, Joyce, Robbie, Mara, Danny, Sofie, Matthijs, Yasmine en Jimmy. Victor en Trudie mochten ook mee maar Victor wilde graag eens een hele week het huis hebben zonder de kinderen. Dus heeft Trudie besloten om ook thuis te blijven. Ook in de hoop dat zij en Victor wat dichter naar elkaar toe gaan groeien.

Drie uur later zitten de Anubis bewoners in het vliegtuig richting Barcelona. Meneer van Swieten heeft aan het einde van de busreis hen nog even een typische speech gegeven over hoe hij de week in Barcelona verwacht. Dingen die voorbij kwamen waren: Gezellige sferen, veel goed eten en drinken, een nog hechtere vriendschap opbouwen, genieten van de mooie beelden en musea, ons houden aan de regels zoals geen feestjes, geen drank en niet te laat komen, en natuurlijk vooral heel veel plezier hebben. Patricia en Amber moesten even lachen toen ze "geen feestjes" hoorde aangezien ze niet van plan zijn om zich daaraan te gaan houden. Hoe ze het gaan doen weten ze nog niet, maar ze hopen een avond stiekem hun hotelkamer uit te kunnen gaan sneeken. En als ze dan wel betrapt worden, is het enkel hopen op een niet al te hoge straf..

De vliegreis zit erop en de bewoners komen aan bij de plek waar hun tourbus hen op zal komen halen. Ze merken meteen dat het erg warm is dus na een half uur wachten zijn ze het eigenlijk wel een beetje zat. Gelukkig komt de bus aanrijden en stapt de chauffeur uit. 'Huh? Joris? Wat doe jij nou hier?'. Het is Joyce. De chauffeur draait zich om en zodra hij Joyce ziet springt hij in haar armen. Joyce knuffelt hem terug en de anderen kijken hen allemaal stomverbaasd aan. 'Joyce wie is dit?' vraagt Fabian. 'Dit is Joris, mijn broer'.