Tʜᴇ Dᴀʀᴋ [𝗰𝗼𝗺𝗽𝗹𝗲𝘁𝗲𝗱 ]

Chapter 72🔞

(အပန်းဖြေခရီး၂)🔞

ကြယ်သုံးပွင့်အဆင့်ရှိ ဟိုတယ်ဟာ အလွန်ဆုံး ၁၂လွှာရှိ၏။ သူတို့ငှားရမ်းထားသည့် အထပ်က ၇ထပ်မြှောက်ဖြစ်ကာ အခန်းထဲ၌မီးထွန်းထားလို့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြီးကိုမြင်ရတယ်။ အချိန်နာရီအားဖြင့်ည၈နာရီ။

သို့ပေမယ့် အခန်းထဲ၌ နားရှက်စရာအသံတွေကိုကြားနေရပြီး သူတို့တွေ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို ဂရုမစိုက်မိကြဘူး။ သွေးသားချင်းဖလှယ်နောက်မှာ အသားစိုင်တွေ ထိတွေ့ရမှာထွက်လာသည့် အသံတွေက တရစပ်။

" အင်း အင့် အင့် မလုပ်နဲ့တော့။ အား နာတယ် "

လက်နှစ်ဖက်လုံး စုချည်ထားခြင်းမရှိသော်လည်း အိပ်ရာခင်းကိုသာ ဆုပ်ကိုင်မိသည်။ Matthewမျက်နှာလှလှပေါ်မှာ မျက်ရည်တွေပေပွပြီး ဒေါသထွက်တဲ့အရိပ်အယောင်ကိုမြင်ရသေးတယ်။ သူသည် အိပ်ရာပေါ်ပလက်လန်လျက်ရှိနေပေမယ့် ပေါင်နှစ်ဖက်က ကားယားကြီးဖြစ်နေတယ်။

Leonက သူ့ကိုကြည့်နေပေမယ့် မျက်လုံးထဲမှာ တဏှာပြင်းထန်နေပြီး သူ့ပေါင်တစ်ဖက်ကို ပခုံးပေါ်တင်လျက် အောက်ပိုင်းကို အားပိုထည့်၍ဆောင့်သည်။

" မလုပ်နဲ့။ မလုပ်ပါနဲ့ဆို အကျင့်မကောင်းတဲ့ကောင် "

မခြောက်သေးတဲ့ မျက်ရည်တွေပေါ် နောက်ထပ်မျက်ရည်တွေကျဆင်းပြန်ပြီ။ သူခါးအောက်က ခေါင်းအုံးကိုလည်း ဂရုမစိုက်တော့ပဲ ထိုအရာနဲ့ Leonမျက်နှာကိုပေါက်ပစ်လိုက်တယ်။ မျက်နှာတည့်တည့်မမှန်သွားပေမယ့် ဒါက Leonကို အမြတ်ထွက်စေခဲ့သည်။

ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် ခေါင်းအုံးနဲ့အပေါက်ခံရတဲ့အခါ တစ်စက်လေးမှနာကျင်မနေပါ။ သို့ပေမယ့် သူ့ချစ်သူလေးMatthewက သိပ်ဆိုးလွန်းသည်။ Leonလည်း ဒါကိုမလုပ်ချင်ဘူး။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်လိုအပ်ချက်ကြောင့် လုပ်ရတာမို့ ဘယ်လိုတောင်းပန်ရမလဲတောင် ခက်ခဲနေပြီ။