BERCESTE

47. BIÇAK SIRTI

Mutlu Yıllar ❤

Oy verdiysek buyrun...

Satır arası yorumlarda buluşalım.

"Eda emin misin güzelim ?"

Edayı o halde görünce hemen kolundan tutup odasına götürdüm. Yamana da peşimizden gelmesini öylemiştim. Ne olduğunu önce benim öğrenmem daha iyi olacak gibiydi. Zira az önce Karan'a yakalasaydık ne Yaman için ne Eda için hiç iyi olmazdı.

"Eminim diyorum ya öptü beni. Sarhoşum ya sarhoş ne demek o an beni öpmek !" dedi tekrar ağlamaya başlayarak.

Kapının arkasında kalan Yaman "ben öpmedim sen beni öptün." dedi.

Eda sinirle arkasında ki yastığı kapalı kapıya fırlatıp düşükten çığlık attı. "Sana defol diyorum."

Ortada ne olup bittiğini anlamaya çalışıyordum ama Edanın içli içli ağlaması dikkatimi dağıtıyordu. Yüzüne yapışan saçlarını geriye çektim. Küçük burnu ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu. Tabi gözleride.
"Hale sonra beni yatağa yatırdığını hatırlıyorum..." ellerini alnına vurup öyle kaldı. "Allah bilir sonra ne oldu. Ben hatırlamıyorum lanet olsun."

"Edacım neden sonrasında bir şey olduğunu düşünüyorsun ? Belki seni yatağa yatırdı ve çıktı odandan." dedim sesimi kısık tutarak. Yaman duyarda üzülürse kırmak istemiyordum onu.

Ne olduğunu bir öğrensem.

"Hale öpüştük diyorum." dedi. Yaman hala kapıdan ayrılmamış olacak ki üzüntülü ve kısık bir sesle "sen öptün be kızım sen." dedi.
Eda, Yaman'ın sesini duyduğunda kapıya baktı ve birkaç saniye sonra dolu gözleri yine akmaya başladı.

"Beni yatağa doğru ilerletti. Kafamda kalan parça parça sahneler hiç de masum değil ! Ya ben üzerimde onun gömleğiyle uyandım ne demek bu ?! Bu ne kadar küçük düşürücü bir şey ne kadar çirkin." dedi. Bağırmıyor o da kısık sesle konuşuyordu. Duyulsun istemiyordu. Ve karşımda gerçekten üzgün bitik bir kız vardı.

Gömlek kısmı kafamı karıştırmıştı. Dün Yaman Edanın yanından ayrıldığını gördüm bu yüzden Edanın yanlış anladığını düşünüyordum ama gömlek detayı... Acaba Yaman sonra yine odasına mı gelmişti.

Sıkıntılı bir soluk bıraktım. Yine de Yamandan da dinlemeden bir sonuca varmayacaktım.

Çünkü en az Eda kadar Yaman da bitikdi.

Kapıdan uzaklaşan adım seslerini duydum. Eda da benim gibi kapıya baktı. Tekrar hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Onun başını tutup göğsüme yasladığımda o da kollarını bana dolayıp ağlamaya devam etti.
"Eda dün gece ben seni kontrol ettim." dedim. Burnunu çekip beni dinlediğini belirterek başını salladı. "Karan su içmek istedi. Ona mutfaktan su getirmek için odadan çıkınca Yamanıda senin odandan çıkarken gördüm." dedim. Utanmış gibi yüzünü daha da bastırdı göğsüme. "Ben Yamandan hemen sonra odaya girdim sen uyuyordun." dedim.

Eda da birkaç dakika sessiz kaldı.

"Gömlek ?" dedi. Bahsettiği Yaman'ın gömleği yatağın hemen yanında ki tekli koltuğun üzerinde duruyordu.

"Gömleği hatırlamıyorum ki kuzum. Üstün örtülüydü. Kapıdan baktım. Ama.. senin düşündüğün gibi bir şey olsa... Hemen yanından ayrılamazdı değil mi ?" Off.. o kadar zordu ki böyle bir konudan konuşmak. Üstelik Yaman üzerinden. Yüreğim sıkışıyordu.

"Belki sonra geldi odama.." dedi dudağını ısırarak. Ağlamadan benden bir cevap bekliyordu. Ağlamamak için uğraşıyordu.

Buna verebilecek bir cevabım yoktu. Sonrasını görmedim duymadım.. ama Yaman yapmaz ki.