Karan Haznedaroğlu. 27 yıldır her istediğini elde eden, sadece adıyla bile bütün kapıları açabilecek bir adam.
Şimdi her şeyden çok istediği bir şey vardı. Onu alarak buz tutmuş kalbinin en güzel köşesine saklamak, gülümsemesiyle çıkan güneşte ısınm...
Oy vermeyi ve bol yorum yapmayı unutmayalım satır aralarında sizi bekliyor olacağım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kurşunu çıkardım. Herhangi bir organa zarar gelmemesi büyük mucize." diyerek Karanın üzerinden çekilen doktorla büyük bir nefes aldım. Eldivenlerini çıkartan doktor Yaman'a alması gerekenleri söylerken Uygarda benim pansumanımı bitirmişti.
"Tamam bu kadar." dedi Uygar. Bu işlemi defalarca yaptığı belli oluyordu.
"Bir şey yoktu zaten. Sıyırmıştı sadece." dedim. Karanın vücudundan kurşun çıkarılmıştı ama onun baygın bakan bakışları o sırada bile benim üzerimde kalmıştı. Uygarı ve beni izlemişti.
"Olsun enfeksiyon kapmasın." dedi Uygar çekilirken. Bende koltukta Karana kaydım. L koltukta o uzanır vaziyetteydi. Yanına yaklaşıp alnında biriken terleri sildim. "Biraz dinlen." dedim. Doktor orta sehpanın üzerine bazı ilaçlar bıraktı. "Bunları alsın. Yaranın daha çabuk toparlaması için Yamandan birkaç şey daha göndereceğim." dediğinde bana bakarak konuşmuştu.
Doktor eşyalarını toplayıp "Hadi sen beni götür." dedi Yamana. Yaman elinde araba anahtarıyla hazır ol da bekliyordu zaten. Uygara bakarak "sen geliyor musun?" dedi. Uygar kısaca Karana baktığında Karan'ın bir eli yüzünde gözlerindeydi, diğer elini git dercesine salladı. "Tamam ben size temiz kıyafet getireyim. Yiyecek bir şeyler alırım birde gelirken." dedi. Saat çok geç olmuştu bu saatten sonra bir şey yapamazdık. Şehre de şimdi dönemeyeceğimiz için Şilede kalacaktık.
"Dikkatli gidin." dedim arkalarından geçirmek için kapıya ilerledim. "Kapıda birkaç kişi kalacak ama burayı kimse bulamaz." dedi Yaman. Uygarda "yukarıda da odalar var bu katta da istediğin odaya geçip yatabilirsin. Biz fazla geç kalmayız zaten." dedi.
Başımı iki yana salladım yavaşça Karan koltuktan kalkıp herhangi bir odaya geçemezdi. Bende Karanı bırakıp yatmaya gidemezdim. "Koltukta Karanın yanına uzanacağım." dediğimde sen bilirsin dercesine başını salladı. İkisi doktorla birlikte ayrılırken gözüm kapıda ki Mert'e kaydı. O da ona baktığımı görünce "yenge." diyerek geldi yanıma. Hale hanımı bırakmıştı artık. En azından ikimizken yenge diyor Karanın yanında yine Hale hanım diyordu.
Aklıma Efe gelmişti birden. O da Karandan çekinir böyle yapardı.
Sıkıntılı bir soluk çekince içime Mert fark etti. "İyi misin yenge? Senin için yapabileceğim bir şey var mı?" diye sordu. "Doktoru hızla yetiştirerek bana dünyaları verdin zaten." deyince buruk bir tebessümle başını eğdi.
"Sen kapıda dikilme. Yaran iyileşmeden kalktın ayağa zaten. İçeri geç dinlen. Ya da ne bileyim arabada otur. Dinlen." dediğimde "yok yenge kıyamet kopmuş zaten ben nasıl dinleneyim. Bir şeyim yok benim iyiyim." dedi yerinde dikleşerek.
