BERCESTE

94. ŞİMDİ GİDEMEZSİN

Hoş geldiniz. 

Oy vermeyi ve bol yorum yapmayı unutmayın lütfen. En sevdiğim şey yorumlarınızı okumak.

-Dolu Kadehi Ters Tut- Dilerim Ki
-Sertap Erener & Şanışer- Vur Yüreğim
-Orange Blossom- Ya Sidi
-Barış Diri- Derinden (son kısım için)

Sana önce kelebekler verecekler, sonra zihinsel travma.

Islak toprağa en son onun sayesinde dokunmuş ellerime bulaşmasına izin vermiştim. Şimdi yine onun sayesinde ıslak toprak ellerimdeydi ama bu sefer göz yaşlarımla ıslanmamıştı ya da kara bulutların döktüğü yağmurla ıslanmamıştı. Kendisi benim için su taşıyıp ıslatmıştı. Bu sefer oyun oynayayım diye...

Bir isteğimi, keşke mi gerçekleştirmek için. 

Oynamam için bahçenin bir kısmına döktürdüğü toprağın önüne oturmuştum o da hemen arkamda, göğsünü sırtıma yaslamış benimle çamur oynuyordu. İki dizinin arasındaydım, o dizlerini genişçe açıp kırarak oturmuş bense bağdaş kurmuştum. Üstümüzü düşünecek halimiz yoktu çünkü çoktan çamur olmuştu. Tıpkı ellerimiz gibi.

Şuan Karan arkamda çamurlu ellerini açtığı dizlerinin üstüne, diz kapaklarına yerleştirmiş benim yaptığım pizzayı izliyordu.

Çamurdan olduğunu söylememe gerek yok sanırım ?

Bitince bunu yiyeceğiz birde.

"Aşkım biraz daha su." dedim. Daha çok çamur lazımdı. "Hemen." dedi yanında olan, birkaç kez eve girip mutfaktan doldurduğu su şişesinin kapağını açarak. Önüme azar azar suyu döktü yeterli olduğunu düşündüğünde eliyle toprağı karıştırdı. Bulamaç haline gelen toprakla "iyi mi ?" diye sordu. 

Hiç çamurla oynamadığı çok belli oluyordu. Her şeyi bana sorarak yapıyordu. Bir yandan da her şey benim istediğim gibi olsun diye çabalıyor, gözümün içine bakıyordu. 

"Evet iyi. Şimdi pizzanın malzemelerini yapacağız. Küçük yuvarlaklar yapıp avcumuzda dümdüz yapalım, pizzamızın sucukları olsun." dedim dudaklarımı yalayarak. Karan beni sonuna kadar dinledi ve yüzüme bakarak kahkaha attı. "Yavrum bu fikirler nereden geliyor aklına ?" dedi.

Azıcık ona doğru döndüğümde yanağımı öpüp dudaklarını çekmeden konuştu "hah anlat, söyle." dedi. "Çamur oynarken belli şeyler vardır." dedim büyük bir ciddiyetle. "Mesela yaprağın arasına toprak koyarsın sonra onu sararsın açılmasın diye de çam ağacının iğnesini ortasından geçirirsin ve işte sana sarma." dedim. 

Karan ona tane tane anlatmamı büyük bir ilgiyle dinledi. Bitirince bir an boşluğa baktı ve "çok mantıklı yavrum." dedi ikna olmuş bir tavırla. Sonra pizzamızı yaptık ve ben ona çamur oyunun inceliklerini anlattım. Aslında kendi yaptığım şeyleri anlatıyordum ve bence o da bunun farkındaydı ama beni bozmadan dinliyordu. 

Çamurdan ben küçük küçük toplar yaptım Karan onları elinin arasında düzleştirdi. Sonra tabanı kurumuş pizzamızın üzerine yerleştirmeye başladık. Karanı böyle gördükçe gülesim gelse de -ki gülüyordum- çok eğleniyordum. 

Sucuklarımız bittikten sonra ben başka malzeme yaparken Karan bir avuç çamur aldı onunla bir şeyler yapmaya başladı. Çamuru kıvama getirdikten sonra ellerinin arasında uzatmaya başladı. "Ne yapıyorsun ?" diye sordum. "Pizzaya kenar yapıyorum." dedi. Uzattığı parçayı bizim pizzamızın etrafına doladı. "Birazdan mutfağa gidelim de fırını açalım, ısınsın. Cidden bunu yiyeceğiz gibi." deyince bu sefer ben kahkahamı tutamadım.