BERCESTE

52. KIRGIN

Hoşgeldiniz.

Oy verdiysek hikayeye başlayabilirsiniz. Satır aralarında olacağım, görüşelim.

Bomboş yolda geceyi aydınlatan ay ışığı ve sırayla üstümüzden geçen sokak lambalarının cansız sarı ışıkları altında oldukça sessizdik.

Karan hepimizi bir arabaya toplamıştı. Açıkçası ona karşı ne diyeceğimi bilmediğimden kalabalık oluşumuz birazcık işime geliyordu ama evde baş başa olacağımızdan yapacağımız konuşma kaçınılmazdı.

Baharın evinin önünde durduğumuzda bende o da indik. Arka kapıdan kızlarla vedalaşarak inen Baharda suçu olmamasına rağmen benim gibi suçlu çocuk mooduna girmişti. Eşi bizi kapıda beklerken bir şey çaktırmadık. Bahar bir Karan'a bir bana bakarken üzgün üzgün kollarını doladı bana.

"Eşine durumu ben açıklayabilirim." dedim fısıltıyla. Henüz haberi yoktu çünkü adamın. "Yok ben hallederim. Sen seninkiyle zaten ciddi bir konuşma yapacaksın gibi.." dedi devamını getiremedi. Benden ayrıldığında ikimizde sıkıntılı bir soluk bıraktık. Bahar Karana da başıyla ufak bir selam verdi ve "teşekkürler." dedi kısık bir sesle.

"Senin hiç bir suçun yok." dedi Karan ufak bir tebessümle. Geldiğinden beri bana göstermediği birazını bile sunmadığı gülümsemesini, tebessümünü Bahara sunmuştu.

Gerçi hem yaptıklarımı sindirmesi hem de arkamı toplaması ona karşı olan kredilerimi tüketmişti.

Zira bir saat önce..

"Geceyi düzenleyen sizmişsiniz." dedi polis memuru elinde ki dosyaya bakarak "Hale Seçkin." dedi başını kaldırmadan sadece onay bekleyen bakışlarını dikerek.
"Doğru." dediğimde "ifadeniz alınacak bizimle emniyete gelmeniz gerekiyor." dediğinde araya giren Karan olmuştu.

Beni biraz uzaklaştırdı ve polis memuruyla bir şeyler konuştu. Benim yüzümden polisle muhattap olmak durumunda kalmıştı ve bu eminim en son isteyeceği şeydi Karan gibi bir adamın.

Kapı da ki adamlarda polisin haberini aldıkları an silahlarını kaldırmıştı ve bir kısmı uzaklaşmıştı çünkü bu kadar korumayı polise açıklayamazdık. Bir şeyler olduğunu anlar ve irdelerlerdi bu da Karan için çok büyük sıkıntı olurdu.

Polisin mekanda oluşu kamera kayıtlarından sonuç alamamaları ve Karan'ın bizi kesinlikle emniyete göndermeyeceğine dair tavrıyla işler uzamıştı. Bu sebeple Karan beni asla göz hapsinden çıkarmamıştı çünkü Yaman ve Mertle konuşmasını duymuştum hepsinin silahsız oluşu, az sayıda oluşmuz bizim için bir tehditken panter ya da bir başkasının bize bir saldırıda bulunabileceğine dair konuşma geçmişti. Hal böyle olunca Karan ekstra gergin ekstra sinirli olmuştu.

Elifinde evinin önüne geldiğimizde Karan araçtan inmedi. Elif de cılız bir sesle "teşekkür ederim..." dedi "hem bıraktığınız için hemde bu gece için Karan." dedi. Karan karşıya boş yola bakmaya devam ederek başını salladı sadece.

Elif bana bakarak arabadan indi bende arkasından indim. Ön kapıyı tam kapatmadan ittim ve Elife döndüm. Kısaca birbirimize sarıldık. O da bir arabaya bir bana baktı. "Hale ben yemin ederim bilemedim böyle olacağını internette açtıkları sayfada o kadar müşteri yorumu, fotoğraflar vardı ki hiç gariplik hissetmedim." dedi.

"Elif biliyorum. Defalarca dedim senin bir suçun yok bilemezdin kimse bilemezdi. Asıl ben erkek dansçıları görünce göndermeliydim herkesi. O zaman hiç böyle şeyler yaşanmazdı."

Elini koluma koyup sıvazladı "kendine yükleme suçu dansçıların kalmasını ben ve Eda çok istedik. Sen zaten başta yollayacaktın onları." dedi. Ardından "Karan çok kızar mı ?" dedi. "Mekanda pek tepki vermedi anlayamadım bir şey tamam kızgındı ama seni polise savundu."