BERCESTE

15. Hedef 🦋

Sabah düşüyormuş hissiyle sıçrayarak uyandım. Geceden beri görmediğim kabus kalmamıştı üstelik her seferinde Karan'ı da uyandırmıştım.

Gece her ne kadar birlikte yatmayalım desemde dinletemedim. Uyurken elim kolum yarasına gelirse diye beraber yatmak istememiştim. Karan zorla beni yatırdığında aramıza yastık koymuştum bende.

Şimdi o karşımda dağılmış saçlarıyla uyuyordu ve ellerimiz yastığın üstünden birbirine kenetlenmişti. Yüz üstü yatmıştı diğer eli başının altındaki yastığındaydı.

Elini bırakmadan başımı yavaşça başucumdaki saate çevirdim.

07.04

Bakışlarım tekrar Karan'a döndü. O hayatıma girdiğinden beri düzenim çok değişmişti. Etraftaki fazla adamlara, korumalara, izlenmeye alışmıştım. Sürekli nerde olduğumu kimlerle olduğumu bilen beni tanıyan hatta bazen beni benden daha iyi tanıyan bir adam vardı. Eski Hale olsa bunları kabul etmezdi. Karşı çıkardı şimdi normalim sanki hep buymuş gibi hissediyorum.

Gerçekten alıştım mı yoksa Karan için kabullendim mi ?

Daha fazla uyuyamayacağımı fark ettiğimde yavaşça kalktım. Karan'ı kontrol ettiğimde hala uyuyordu. Daha önceden de bir kaç kez beraber uyumuştuk kıpırdasam uyanırdı ama gece yatmadan önce aldığı ilaçlar sayesinde şuan derin bir uyku çekiyordu sanırım.

Telefonumu alarak banyoya girdim. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra saçlarımı düzelttim. Elim telefonuma gittiğinde sabah erken saat olduğu için mesaj kısmına girdim. Miraz'a yazacaktım. Bir kaç gündür konuşmuyorduk, üstelik onu aramama rağmen bana geri dönmedi. Ne olursa olsun ya gelirdi ya arardı, mesaj atardı Miraz'ın hiç beni bu kadar boş bıraktığını hatırlamıyorum.

Ama şimdi ne diyecektim ? Karan'ın yanımda vurulduğunu duysa, ailesinin evine akşam yemeğine gittiğimi ve şimdi onunla kaldığımı..

Başımı iki yana sallayarak telefonu bıraktım. Şuan Mirazla konuşmamak kesinlikle işime gelirdi.

Banyodan çıktığımda Karan'ı kontrol ettim hala uyuyordu. Ah uyurkende ayrı bir yakışıklıydı.
Karan'ı kesmeyi bırakıp yavaşça odadan çıktım. Aşağıya inerken merdivenlerin sonuna gelmiştim ki giriş kapısı açıldı. Nigar sultan gelmişti beni gördüğünde ilk şaşırsada hemen yüzünde bir gülümseme oluştu.

"Günaydın Nigar sultan." dedim aynı gülümsemeyle.

"Günaydın güzel kızım. Burada mı kaldın ne iyi etmişsin."

Söylemeli miydim ? benden değilde Karan'dan mi öğrenseydi vurulduğunu. Gerçi Karan'ı görünce anlayacaktı ama. Bunu düşünürken bakışlarım üstüme kaydı. Karan'ın kıyafetleri... ben.

Yanlış anlayabilirdi ve bu benim isteyeceğim en son şeydi şuan. Çantasını girişe bırakan Nigar sultana doğru yürüdüm. "Şeyden burada kaldım ben.." diyerek konuşmaya başladığımda bana döndü. Devam etmem için yüzüme bakıyordu. En iyisi birden söylemek diye düşündüm. "Karan vuruldu. Ama iyi Nigoşum sakın endişelenme." dedim.

Duyduklarıyla derin bir nefes aldı. "Gene mi be oğlum." dedi kendi kendine. "yine neden vuruldu Allah bilir." Kendi kendine konuşarak mutfağa doğru ilerledi.

Allah aşkına bu adam sürekli vuruluyor mu ?

Hayır öyleyse ben gelemem böyle şeylere.

Nigar sultanın peşinden mutfağa gittim. Kahvaltıyı hazırlamaya başlamış çayı ocağa koyuyordu. Beni gördüğünde kolumdan tutup mutfaktaki sandalyeye oturttu. Kendi işine geri döndü. "Karan oğlum uyuyor mu ?" diye sordu. Başımı sallayarak "evet odasında, gece aldığı ilaçlardan dolayı sanırım baya derin uyuyordu." dedim. Derin uyuduğuna kadar nereden biliyorsun dese ne cevap vereceksin acaba Hale.