Rycerska Opowieść

Rzecz Piętnasta

Opisująca podziemne przygody Feelana i Trelli

- Jesteś pewna, że to wszystko będzie ci potrzebne? - zapytał nieśmiało Feelan, patrząc jak Trella pakowała plecak dwa razy szerszy od niej. 

- Jestem tego całkowicie pewna! - odpowiedziała szamanka i wepchnęła nogą kamienny czajnik do plecaka.

- Dasz radę to w ogóle podnieść?

- Wątpisz w moje możliwości?! - zapytała z wyraźną irytacją Trella. Wzięła plecak na ramiona i spróbowała wstać. Plecak nawet nie drgnął. - Ciężkie to trochę... Dobrze, że to nie ja będę to nosić.

- Ech... - westchnął ciężko Feelan, kiedy dziewczyna spojrzała na niego z bardzo wymownym uśmiechem. 

- Chyba zależy ci na uratowaniu tej swojej przyjaciółeczki - powiedziała Trella. - Nie marudź więc, tylko bierz plecaczek i idziemy!

Feelan uznał, że sprzeczanie się z Trellą nie ma większego sensu. Wmówił też sobie, że dźwignięcie plecaka będzie dla niego dobrym wyzwaniem i ćwiczeniem. Jak tylko podniósł plecak spojrzał na Trellę z pełnym satysfakcji uśmiechem.

- I co się tak cieszysz? - zapytała szamanka.

- Podniosłem plecak, którego ty nie mogłaś podnieść! - powiedział radośnie Feelan. - Widzisz, jaki jestem silny? 

- Głupek - burknęła Trella. 

Po chwili Trella i Feelan opuścili kamienny domek i ruszyli przez kręte, zawiłe i dziurawe alejki Gurglow. Gobloidy na widok Trelli uciekały z drogi, chowając się do najbliższych domów. Niektóre, co nie zdążyły nigdzie uciec kłaniały się nisko. Tylko jeden z gobloidów spróbował sprzedać Trelli świeże kamienie. Szamanka uderzyła go mocno w głowę wielką kością jakiegoś zwierzęcia, która służyła jej za maczugę. 

- Chyba wszyscy bardzo cię tu szanują - stwierdził Feelan.

- Oczywiście - powiedziała dumnie Trella. - W końcu jestem jedyną szamanką w całym Gurglow i najmądrzejszą osobą w całych podziemnych krainach! 

- Rozumiem - przytaknął Feelan. - Czuję się więc ogromnie zaszczycony, że mogę towarzyszyć tak wspaniałej i wybitnej osobie.

- Co? - policzki Trelli lekko się zaczerwieniły. - No... Tak. Masz rację. Wielka moja łaskawość jest zaprawdę... Czekaj! Co ty wyprawiasz?!

- Co takiego? - zapytał zdziwiony Feelan.

- Próbujesz być miły! Zalecasz się do mnie! Myślisz, że jestem, aż taka głupia, żeby tego nie zauważyć?!

Feelan w osłupieniu przez chwilę przyglądał się wściekłej Trelli. Wpierw jej słowa musiały dotrzeć do jego głowy, potem przez chwilę kłębiły się w niej w poszukiwaniu jakichś wytłumaczeń, lecz ostatecznie Feelan uznał, że zabawniej będzie nie wyprowadzać Trelli z błędnych wniosków.

- No, dziwisz mi się? - zapytał Feelan, uśmiechając się zalotnie. - Widziałaś ty się kiedyś w lustrze? Musiałbym być ślepy, żeby nie widzieć i nie wychwalać twojej urody. 

- Twoje słowa nie robią na mnie najmniejszego wrażenia! - krzyknęła głośno Trella. - I nie licz na to, że zrobią! Trzymaj ręce przy sobie i rób, co ci każę!

- Tak jest, ślicznotko!

- Nazwij mnie tak jeszcze raz, a każę ci zjeść własne buty!

- To może będę cię nazywał zajączkiem? Albo słoneczkiem? Czy może wolałabyś misiaczka? 

Trella warknęła kilka złośliwych uwag w stronę Feelana, ale im bardziej próbowała być dla niego złośliwa, tym chłopak starał się być coraz milszy. Przemierzyli całe Gurglow, przez całą drogę zaciekle ze sobą dyskutując.