DÜZENBAZ

BÖLÜM 101

"Kalkın!" diyerek daldım içeriye.

Yüsra Süsen'i sakinleştirirken Mavi ile sohbet eden Fuat aynı anda bakmışlardı.

"Sen hala-"

"Benimle tartışmanın zamanı değil Yüsra! Aynı şekilde inatlaşmanın da! Şimdi hemen toparlanıp çıkıyoruz bu mahalleden."

"Neden?" dedi Fuat.

"İlyas on saat derken saat olarak ondan bahsetmemiş. Mahalledeki on eve bomba yerleştirmiş. Saat başı patlayacakmış."

"Ne!"

"Nasıl?"

Mavi Yüsra'nın aksine gayet sakin bir cevap vermişti. Fakat sorduğu soruya nasıl cevap vereceğimi bilememiştim. Bakışlarımı Mavi'den kaçırıp derin bir nefes aldım.

"Kuzgun daha önce İlyas ile çalıştığı için çalışma sistemini biliyormuş. Bu düzeneği de daha önce duymuş galiba o yüzden bu mahalleyi terk etmemiz gerekiyor."

"Yüsra Süsen'i de al evden birkaç şey alın. Mavi sende toparlan."

Yüsra hiçbirşey demeden Süsen'i kucakladığı gibi evden koşar adımlarla çıkmıştı. Mavi sessizce yüzümü süzerken Fuat aramıza girebilmek adına yanımızda kalmıştı.

Mavi sessizce bana doğru yaklaşmış ve tam karşımda durarak gözlerimin içine dikkatlice bakmıştı.

"Bu Kuzgun adresimizi nasıl buldu ve Arsen nerede?"

Bakışlarımı başka tarafa çevirdim.

"Bunları şu tehditten kurtulunca konuşalım."

"Hande haklı Mavi, şuradan çıkınca herşeyi konuşacağız zaten."

Sessizce bir kaç saniye gözlerime bakmaya devam etmiş ardından yanımdan geçerek üst kata çıkmıştı.

"Çok fazla zamanımız yok. İkinci bombanın patlamasına neredeyse yarım saat kaldı bile. Acele etmeliyiz."

Fuat cevap vermeden yüzüme tuhaf bir bakış atmış ardından yanımdan geçip evden çıkmıştı. Ailem dediğim insanlar, her zaman yanında durduğum insanlar artık yüzüme bile bakmıyorlardı.

Saçlarımı ellerimle geriye tarayıp koşar adımlarla evden çıktım. Kuzgun mahallenin yarısını çıkarmıştı neredeyse.

"Hadi! Hadi! Hadi!"

İleriden sesi geliyordu ama kendisi görünmüyordu. Onu aramayı bırakıp koşar adımlarla sokağın sonuna doğru ilerlemeye başladım.

Arsen'in resimleri ve birkaç malzeme almak istiyordum. Polis sirenleri uzaktan duyulmaya başladığında çoktan sokağı dönmüş ve evin olduğu sokağa girmiştim.

"Boşaltın! Herkes çıksın!"

Polisler arabadan iner inmez anons vermeye başlamışlardı. Beni fark etmeden önce koşar adımlarla eve girdim.

Zaman kaybetmeden üst kata çıkıp arka cebime koyduğum anahtarla kapıyı açtım. Odanın içerisine girip kapıyı ardımdan kapatarak dolaba yöneldim. Arsen'in babası için çizdiği resimleri dosya haline getirmiştim. Hızlıca onu alıp etrafa bakındım. Almam gereken başka önemli birşey varmıydı diye bakınırken okumaya korktuğum annemin günlüğü geldi aklıma.

Aceleyle kilitlemediğim sandığı açıp içerisinden günlüğü aldığım gibi odadan çıktım.

Polislerin anonsları ve insanların korku çığlıkları kulaklarıma dolarken Arsen'in odasına girdim. Oğlumla ikimizin resim albümünü alarak yeniden odadan çıktım.