"ရွှေဂိုး .. မင်းဒယ်ဒီလစ်နေပြီ"
ဖေကြီးစကားက မှန်ပေပြီ။ ဂိုးကို သူက မထိန်းဘဲ ဂိုးက သူ့ကို ထိန်းရမည် ဖြစ်ကြောင်း ပွဲပြီးခါနီးတွင် ဒယ်ဒီတို့ဝိုင်းမှ လှမ်းခေါ်သံဖြင့် သိလိုက်ရသည်။
ဘုံဘုံတို့ တူဝရီးက ဒယ်ဒီကို ထူနေပြီး ကာယကံရှင်ကတော့ စားပွဲဝိုင်းအသေးလေးမှ အောက်သို့ ငိုက်မကျအောင် သူ့ကိုယ်သူ ထိန်းနေသည်။
"ဒယ်ဒီ .. ဒယ်ဒီ"
သူ အမြန် ပြေးသွားလိုက်ပြီး ဒယ်ဒီ့လက်မောင်းကို ပုခုံးပေါ် တင်ရသည်။ ဒယ်ဒီက သူ့ကို မကြည့်ဘဲ ကုပ်ကပ်မှီပြီး ပါးစပ်မှလည်း ဝူးဝူးဝါးဝါးနှင့် ဘာတွေ တတွတ်တွတ်ပြောမှန်းမသိ။
"ကိုခန့်ကတော့ လုပ်ပြီကွာ ... ကလေးလဲ ပါတာကို"
"ရပါတယ် အန်ကယ်ရဲ့။ ဒယ်ဒီက အဲ့လိုပဲ .. သောက်ရင် မရဘူး"
အရက် မသောက်တာကြာပြီး ခုမှ ရုတ်တရက် ပြန်သောက်ဖြစ်တော့ တစ်ခါတည်း အများကြီး ထည့်လိုက်ပုံရသည်။ ရေချိန်က တော်တော်ကျော်နေပေပြီ။
"သား .. အန်ကယ် ပြန်လိုက်ပို့ပေးရမလား"
သားအဖ နှစ်ယောက်တည်း လာခဲ့သည်မို့ ဒယ်ဒီ မမောင်းနိုင်လျှင် ဂိုးမောင်းရုံသာ ရှိတော့သည်။ ကိုယ်တိုင် ကားမောင်းတတ်သည်မို့ ဘေးလူကိုလည်း ဒုက္ခမပေးချင်ပါ။
"ရတယ် အန်ကယ် ။ ကျွန်တော်ပဲ မောင်းသွားလိုက်မယ်"
"လိုင်စင်မရှိဘဲနဲ့ .. လမ်းမှာ စစ်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
"မီးပွိုင့်မဖြတ်ရဘူး အန်ကယ် ... အိမ်နဲ့နီးတယ်"
"ကဲ .. ကဲ ဒါဖြင့်လဲ ပြီးရော ။ ဂရုစိုက်မောင်းအုံး သား"
"ဟုတ်ကဲ့"
အန်ကယ် နှင့် သူငယ်ချင်းများကို နှူတ်ဆက်ရင်း ဖဘုရားကိုလည်း ထိန်းကာ ဟိုတယ် အပြင် မနည်းထွက်လာခဲ့ရသည်။ ပွဲပြီးခါနီးမို့ တော်သေးပါ၏။
"ဒယ်ဒီ့ကိုယ်ကြီးက လေးလိုက်တာ"
တစ်ကိုယ်လုံး ပစ်မှီထားသည်ဖြစ်၍ ဒယ်ဒီ့ထက် အရပ်ပုသော ဂိုးတစ်ယောက် အဆင်မပြေလှပါ။ သို့သော်လည်း ဒယ်ဒီ့အကြောင်း သိပါလျက်က ခေါ်ခဲ့မိတာ မဟုတ်လား။
YOU ARE READING
Swamping with Intimacy (Season2)
Romance-သိုက်မင်းဆက် နောင်တဆိုတာ မရှိဘူး ကိုကိုဖြစ်နေသရွေ့ ... -ခန့်ဦးရှိန် သိုက်နဲ့ ပတ်သတ်တဲ့ လူတိုင်းကို ငါချစ်နိုင်ပါတယ် ... (I want you to enjoy Season-1 before this>,<)
