love like the galaxy { myanmar translation } (Unicode & Zawgyi

အခန်း 13-1

အခန်း ( ၁၃ ) အပိုင်း ၁

နှစ်သစ်မကူးမီ ၁၀ရက်အလိုမှာ စစ်သူကြီးဝမ့်နဲ့ ချန်သား၄ယောက်ရဲ့ အခြားအထုပ်အပိုးအုပ်စုကြီးဟာ နောက်ဆုံးတော့ မြို့တော်ကို ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ မိသားစုနှစ်ခုဟာ လမ်းခွဲကြပြီး ချန်မိသားစုဟာ လှည်းအစီး၇၀၊ ၈၀စာ “အထုပ်အပိုးလေး” တွေကို ပြန်ယူလာခဲ့သည်။ ချန်ရှောက်ရှန်းက ရုတ်တရက် နားလည်သွားသည်။ ချန်သား၄ယောက်ပါ အတူစောင့်ရှောက်လိုက်ပါ လာခိုင်းတာ အံ့သြစရာမရှိပါဘူး။

အကိုကြီး ချန်ရုံးပြောတဲ့အရတော့ သိတတ်သူသားကြီးဝမ့်ဟာ မြို့တော်ဂိတ်တံခါးကြီးကိုတွေ့တာနဲ့  ''အမေကျွန်တော်လာပြီ´´လို့အကျယ်ကြီးအော်ပြီး ဘယ်သူကို့မှတောင် မပြောပဲ အိမ်အသစ်ကို အမြန်ပြေးသွားတယ်တဲ့။ ဒါ့ကြောင့် ချန်အိမ်သားကြီးအနေနဲ့ တာဝန်ယူပြီး ဝမ့်အိမ်အထုပ်တွေကို ပို့ပြီးမှ အိမ်ပြန်လာခဲ့ရသည်။

''အဖွားကို စောင့်ရတာ ပင်ပန်းစေမိပြီ´´

အကိုကြီးချန်ကို ပြောရရင် ချန်ရှီထက်တောင်ပိုပြီး တည်ငြိမ်ရင့်ကျက်သေးသည်။ သူ့အသက်က ၁၈နှစ်ခန့်ရှိပြီ ဖြစ်သည်။

''မပင်ပန်းပါဘူး။ မပင်ပန်းပါဘူး! နည်းနည်းလေးမှ မပင်ပန်းဘူး´´

အမေချန်က အပျော်လွန်ပြီး စကားတွေရောနေသည်။ အကို၂ ချန်စုန့်ပြောတဲ့အရ သူတို့တွေဟာ မြို့တော်ကိုနောက်ဆုံး ပြန်သတင်းပို့တဲ့ စစ်သူကြီးတွေဖြစ်သည်။ အစတုန်းက လူအချို့က နည်းနည်းပြောချင်ပေမဲ့ စစ်သူကြီးဝမ့်က လေသံကြားလိုက်တာနဲ့ တံခါးရှေ့ကိုသွားပြီး အခြားသူတွေရှေ့မှာ ခြေထောက်ကိုပိုက်ပြီး ခါးသီးစွာ ငိုတော့သည်။

''အိုင်းယား ငါ့ခြေထောက်လေးရေ ….ငါ့ခြေထောက်လေးရေ……ငါ့ရဲ့ ကံဆိုးတဲ့ ခြေထောက်လေး…..´´

စစ်သူကြီးဝမ့်ရဲ့အသံက ကျယ်လောင်ပြီး တပ်စခန်း သုံးမိုင်လောက်ကို ပျံ့သွားသည်တဲ့။ ချန်စုန့်ပြောတဲ့အခါ လူတိုင်းက ဝိုင်းရယ်ကြသည်။ သခင်မရှောင်းကလည်း ပြုံးလိုက်သည်။ အံ့သွားနှစ်တန်းပါပေါ်အောင် ရယ်နေတဲ့ အမေချန်ဆိုပြောမနေနဲ့တော့။