Military love/ Kookmin

87.

Z mężczyzną przegadałem praktycznie cały dzień aż nastał wieczór. Nie mogłem ot tak wyjść i go zostawić samego wiedząc, że żyje. Nie chciałem wracać do domu, do pustego domu. Chciałem z nim porozmawiać na wszystkie tematy.

ㅡ Szkoda, że nie możesz się do mnie wprowadzić wujku. Nie chcę cię odwiedzać co jakiś czas.

ㅡ Jungkook znasz zasady. Nie mogę stąd wyjść nawet jakbym bardzo chciał. Jedynie mogę wyjść z obstawą.

ㅡ Wiem. ㅡ Westchnąłem przytulając go. ㅡ Cieszę się, że żyjesz. Myślałem, że już wszystkich straciłem. ㅡ Szepnąłem.

ㅡ Ja również Guk. Bądź szczęśliwy z Jiminem i nie kłóć się z nim, dobrze? Pamiętaj, że on także ma swoje życie i może robić co chce.

ㅡ Będę pamiętać. Dziękuję za wszystko. ㅡ Powiedziałem, ostrożnie opuszczając budynek.

Wsiadłem do swojego samochodu jadąc do domu.

Gdy tylko wszedłem do swojego mieszkania zabrzmiał mój telefon. Odebrałem natychmiast słysząc dudniącą muzykę.

ㅡ Halo?

Słyszysz mnie?

ㅡ Tak. Co jest?

Jestem na tej imprezie. Jakieś dwa miejsca dalej siedzi Kyung i Jimin.

ㅡ Co robią?

Jak na razie to rozmawiają i piją drinki.
Nic poza tym.
A czekaj
Poszli na parkiet
Powiem ci, że Jimin ma świetne ruchy.

ㅡ Zajmij się swoją robotą. ㅡ Fuknąłem.

Opanuj się żołnierzyku.
Nie kręcą mnie faceci.
Tylko, że przez te wigibasy twojego chłopaka wielu innych facetów ma na niego chrapkę.

ㅡ Patrzysz by mnie zdenerwować czy co? ㅡ Warknąłem siadając na kanapie.

No żartuje
Rany, jak ciebie łatwo wytrącić z równowagi.
Nie ładnie.

ㅡ To do cholery jasnej przestań to robić, a skup się na celu.

Tylko tańczą.
Swoją drogą muzyka jest okropna
Słyszysz?
Jakie badziewie.

ㅡ Nic nie robią? Dzwoń jak coś będzie się działo. ㅡ Rozłączyłem się wzdychając. Rzuciłem telefon na stół chowając twarz w dłoniach.

***

Około północy zadzwonił mój telefon. Nie spałem, bo czekałem i się doczekałem. Wcisnąłem zieloną słuchawkę przysuwając telefon do ucha.

ㅡ Mów.

Jimin schlał się w trzy dupy, ale Kyung nieźle się trzyma. Idą właśnie do domu.
Jestem kawałek za nimi.

ㅡ Idź za nimi pod same drzwi. Nie rozłączaj się.

Rozumiem

Przez jakiś czas była cisza nie licząc szmerów. Usłyszałem jak chłopak biegnie po schodach. Zapewnie był już w bloku chcąc zdążyć przed windą.