Bir küçük sadgül meselesi

Cesaretin var mı ?

Teşekkür ederim dedi Songül göz yaşları için de sadiye sarılırken.
Ne için diye sordu Sadi. Rolüme sadık kaldığım için mi?
Rolüne sadık kaldığın için diye tebessüm etti Songül, Sadinin konuyu değiştirmiş olmasına sevinerek.
Rica ederim karıcıgım.
Hadi ben çıkayım da hazırlan sen de bir  an evvel geç kalacağız dedi Songül odasına yönelirken. Çabuk hazırlan ama önce seni okula bırakacağım derken odasına girmişti bile.

Sadi hadi geç kalıyoruz.
Geldim Songül geldim. Ben giderdim kendim.
Ben bırakacağım Sadi uzatma işte.
Ben kendime bi araba bakayım bari. Ne dersin Songül?
İyi olur Sadi ama abartma sakın. Orta karar bir şey olsun. Memur maaşı işe alınabilecek cinsten.

Emredersin karıcım dedi sadi songülün arkasından arabaya binerken.

Direksiyonu çevirirken parmağındaki yüzüğe kaydı gözleri Songülün. Benim tanıdığım Son.. Gül sen olacaksın sesi yankılandı kulakların da.

Melek misin şeytan mı. Nasıl bir adamsın sen Sadi.
Bu nasıl bir düşünce , nasıl bir incelik? Keşke başka şartlarda başla şekilde tanışmış olsaydık diye geçiriyordu içinden sadinin yüzünü incelerken.

Songülün kendisine baktığını fark etmişti Sadi gözlerini ona çevirdi ve bir şey mi oldu diye sordu?

Yok yok radyoyu açsana müzik dinleyelim biraz diyecektim.
Hemen karıcım dedi Sadi ve radyoyu açtı.

Kalsın işte Sadi biri değiştirip durma müzik dinleyemeden varacağız gideceğimiz yere

Hıh bu kalsın olur mu girişi çok güzelmiş bakalım şarkı nasıl dedi Sadi müziğin sesini açarken.

Olur dedi Songül gülümseyerek.
Ama farkında olmadan , yaşadıkları durumu özetleyen bir şarkı  açmıştı Sadi.

Beni hatırladın mı?
Yüzümdeki çizgilerimin ressamı
Hatırladın mı?
Bu benzersiz eserini

Beni hatırladın mı?
Kalbimdeki harabelerin mimarı
Hatırladın mı?
Nasıl yıkıp döktüğünü

Her acı zamanla geçmez
Her giden mutlaka dönmez
Her âşık bir gün affetmez
Kalbi artık çarpmayınca

Her ateş küllenip sönmez
Her yara bir gün iyileşmez
Her umut yine yeşermez
Artık hiç inanmayınca

Beni hatırladın mı?
Kalbimdeki parıldayan o elması
Hatırladın mı?
Nasıl söküp aldığını
Beni hatırladın mı?
O rengârenk rüyalarımın hırsızı
Hatırladın mı?
Bıraktığın kâbusları

Her acı zamanla geçmez
Her giden mutlaka dönmez
Her âşık bir gün affetmez
Kalbi artık çarpmayınca

Her ateş küllenip sönmez
Her yara bir gün iyileşmez
Her umut yine yeşermez
Artık hiç inanmayınca

Radyo da çalan şarkı ikisini de mahvetmeye yetmişti.

Hay ben şansıma ya dedi Sadi içinden
ne de güzel başlamıştık güne oysa ki dedi gizlice songüle bakmaya çalışırken.

Songül belli etmemeye çalışıyordu ama gözlerinin dolduğunu fark etmişti sadi.

Mahvettim kızın hayatını
Nasıl affettireceğim ben sana kendimi diye düşünürken okula vardıklarını fark etti.

Geldik Songül geçiyorsun okulu.
Aa özür dilerim dalmışım .
Önemli değil. Hadi kolay gelsin sana .
Sana da? Kaçta çıkacaksın bugün.
2 de dedi Sadi.
Ne yapacaksın peki sonra ?
Araba bakarım kendime.
Makul bir şey olsun Sadi. Sabah söylediğimi unutma.
Unutmam Songül oradan da ev bakmaya gideceğim vaktim olursa bilgin olsun.
Ev?
Konuşmuştuk ya hani?
Ayrı bir eve çıkayım ben demiştim sen de kabul etmiştin.
Sadinin ev meselesini tekrar açması songülün canını sıkmıştı. Evden gitmesini istemiyordu. Ama söylediği bir şeyi yapacağını bilecek kadar tanımıştı onu.