Bir küçük sadgül meselesi

Derin acılar dilsizdir.

Sadi yere düşen gömleğini aldığında kısa bir süre de olsa göz göze geldi Songül ile. Songül şu an o kadar yaralıydı ki yırtıcı bir kuş gibi parça parça etmek için uğraşıyordu sanki Sadi'yi. Gömleği Songül'ün üzerine geçirirken gene kadının vücuduna bakmamaya dikkat etti Sadi. "Aramızda hiç bir şey olmadı" derken mavi gözleri Songül'ün ela gözleri ile tekrar buluşmuştu.

Songül derin bir nefes verdi aldığı cevap ile. Yaşadığı gel gitlerden neye inanacağını bilmez bir haldeydi. Sadi'ye güvenmek istiyordu ama korkuyordu. En önemlisi o ahşapta yapayalnız hissediyordu kendini. "Yalan söylüyorsun" derken sinirden dudaklarını kemirmeye başlamıştı.

"Yalan söylemiyorum Songül. Derya ile sevgiliydim evet ama özel bir an geçirmedik. Hiç birlikte olmadık."

"O yüzden mi sevgilin hala burnunun dibin de. O yüzden mi seni gördüğünden beri ne yapacağını bilmez bir halde dolanıyor.

"Songül!" diye bağırdığın da sesi çok yüksek çıkmıştı Sadi'nin. Sakin kalmaya çalışsa da Songül'ün söylemleri onu sinirlendirmeye başlamıştı. "İkide bir sevgilin deme benim sevgilim değil o."

"Neyin Sadi ya neyin o zaman."

"İki dakika beni dinlesen anlayacaksın neler olduğunu ama tenezzül bile etmiyorsun Songül. Sadece iki dakika ver bana bu yanlış anlaşılmayı düzelteyim. Geçmişim de yaşadığım ilişkinin bizi böyle yaralamasına izin verme."

"Bizi böyle yaralayan şey geçmişin de yaşadığın ilişki değil Sadi. Bunu benden saklaman. Ya kadın geldi buraya gözümün içine baka baka ilk defa tanışıyormuş gibi yaptın. Aptal yerine koydun beni. Kandırdın."

"Evet haklısın biliyorum ama yemin ederim seni kandırma gibi bir niyetim yoktu. Korktum sadece. Seni kaybetmekten korktum. Kalbim sana aitken eski bir hikaye ile canını sıkmak istemedim."

Derin derin nefes alıp verdi Songül. Kalp atışlarını hızlandıran bu konuşma sonu bilinmez bir meçhule doğru ilerliyordu sanki. "Yeter" diye bağırdığında sesi evin içinde yankılandı. "O kadar aptalım ki senin böyle bir şey yapabileceğini bir kere bile düşünmedim. Daha önce böyle bir konuda yaralı olan ben sana bu konuda koşulsuz güvendim."

"Ben de senin güvenini boşa çıkarmadım Songül yemin ederim. Tek hatam anlatmamak oldu onun dışın da sana karşı bir hatam yok. Dinlemek istersen sabaha kadar anlatırım. Tekrar tekrar defalarca bıkmadan usanmadan anlatırım. Ama beni dinlemeden böyle şeyler söyleme bana. Beni hiç tanımamış gibi davranma." dedi Sadi. Yüreğini yerle bir eden bu sıkıntıyı söküp atmak istiyordu artık.

"Tanımamışım ama" dedi Songül imalı bir şekilde. "Seni hiç tanımamışım ben. Tanıyamamışım. Ama artık oyun bitti. Bu konu burda kapandı benim için. Artık sen benim sahte kocamsın ben de senin sahte karınım. Bir yılı doldurana kadar bu şekilde devam edeceğiz hayatımıza. Sonrasında sen asla hayatım da olmayacaksın Sadi. O saatten sonra sevgilinle ne yapmak istiyorsan onu yaparsın."

"Buna izin vermeyeceğim" deyip bir adım ilerledi Sadi Songül'e doğru ama hemen durdurdu kendini. "Sana süslü cümleler kurmayacağım Songül. Hayatımın sonuna kadar birlikte olmak istediğim tek bir kadın var benim. O da sensin. O yüzden sabırla bekleyeceğim beni dinleyeceğin günü. Bıkmadan, usanmadan her gün sana bu durumu izah etmek için çabalayacağım."

İstemsizce kafasını salladı Songül. Bir yanı Sadi'yi dinlemek isterken diğer yanı yarım kalmış bu hikayeyi deli divane aşık olduğu adamın ağzından duymaya hazır değildi. Gözlerine yerleşen hayal kırıklığı ile baktı Sadi'nin büyüyen gözlerine. "Bundan sonra sadece işimle ilgileneceğim. Babamın katillerini bulmak için harcayacağım bütün zamanımı. Sen de bal gözlünle ne yapmak istiyorsan yapabilirsin. Özgürsün artık" dedi ve Sadi'nin yanından ayrılıp odasına girdi.