Bir küçük sadgül meselesi

Şiir gülüşlü kadın ♾️ Okyanus gözlü adam..

"Aysel git başımdan ben sana göre değilim
Ölümüm  birden olacak seziyorum
Hem kötüyüm, karanlığım biraz çirkinim
Aysel git başımdan seni seviyorum"

~Attilâ İlhan~
🌑

Kulaklarında uğultu şeklinde yankılanan sesin ve sevdiği adamın titreyen dudaklarından dökülen cümlenin etkisi ile kast katı kesildi Songül.

Buğulanan elalarında biriken yaşlar yanağına doğru ince bir yol çizmeye başladığında, sessiz bir hıçkırık firar etti dudaklarından.

"Sana" dedi kekeleyerek. "Sana böyle hissettirmek istememiştim"

Duyduğu cümle ile Songül'ün alnına sıcak bir öpücük bıraktı Sadi. Onun da gözleri yaşla dolmaya başladığında buruk bir tebessümle döktü yüreğinden geçenleri.

"Böyle hissetmeme sebep olan sen değilsin ki Songül! Suçlama kendini. Ben sadece.." dedi ama duraksadı birden.

Cümlesinin devamı kendi kalbinde bile derin bir sızı oluşturacak nitelikteyken, devam etmek istemedi.

"Neyse" dedi kaşlarını havalandırıp. "Ben, bir eczaneye uğrayıp sana ilaç alayım. Ateşin düştü ama, her an yükselebilir"

Son sözünü söyleyip yattığı yerden hızla doğrulurken, kolunda hissettiği baskı ile durmak zorunda kaldı Sadi.

Mahçup bakışları, sevdiği kadının gözlerine bakmaya cesaret edemezken, Songül'ün sıcak eli temas etti çenesine.

Hiç istemese de yerde olan bakışlarını kaldırıp, sevdiği kadının acı dolu gözlerine baktı.

Sadi'nin kırgın yüreğinden süzülen ızdırabı iliklerine kadar hissederken, "sen ne?" diye mırıldandı Songül meraklı bir ses tonuyla.

"Yarım bırakma cümleni Sadi! Tamamla! Lütfen!"

Şu an istediği tek şey, sevdiği kadına sarılıp, onun kokusu ile sarhoş olmakken, suskunluğunu korudu Sadi.

Çünkü;kırgındı Songül'ün yaralı yüreği, farkındaydı..

Söyleyemediği her cümle, sakladığı her sır Songül'ün de omuzlarına yük olarak biniyordu.

Aralarında oluşan uçurum, her zaman olduğu gibi onun eseriydi ama bu defa Sadi'de kırgındı.

Songül'e, geçmişe ve en önemlisi kendisine kırgındı..

Saklamak zorunda kaldığı her şey bir gün mutlaka gün yüzüne çıktığı halde, her defasında bu yolu seçiyor oluşuna kızgındı Sadi.

Öfkesi; içindeki karanlık tarafındaydı..

Aydınlıkta durmak isteyen ama her seferinde karanlık yolu seçen tarafına..

Zihnindeki düşüncelerin sesleri giderek yükselirken, onu sonu gelmeyen bu karanlık girdaptan çıkaran yine sevdiği kadının sesi olmuştu.

"Keşke ne hissettiğini paylaşsan benimle. Keşke günlerce hiç susmadan konuşsan" diye mırıldandı  Songül derin bir iç çekişle.