The tormentor[Completed]

51

ماشینها رو چندین متر پایین تر پارک کردن و ازشون پیاده شدن. چانیول و تهیونگ درست مثل افرادشون سر تا پا مشکی پوشیده بودن و از طریق ایرپاد با سهون در ارتباط بودن.

میتونستن اون عمارت بزرگ رو ببینن و گاردهای بیشماری که مقابل خروجی اونجا و همینطور اطراف کشیک میدادن بهشون اطمینان میداد که بک تو اون ساختمان بود. مگر اینکه مارکوس میخواست بازیشون بده و میخواست اونها چنین فکری کنن تا بتونه نابودشون کنه.
پشت دیوار نشسته و منتظر بودن بقیه‌ی نیروهاشون از سمت دیگه بیان و اون عمارت رو محاصره کنن.

تهیونگ کنار چانیول نشسته بود که قفسه‌ی سینه‌اش دوباره درد گرفت و اخمهاش تو هم شد. دوباره یک وزنه‌ی خیلی سنگین روی سینه اش سنگینی میکرد و ضعفش رو به رخش میکشید.

الان اصلا موقعیت مناسبی نبود اما میترسید وضعش بدتر شه برای همین قوطی قرص هاش رو بیرون کشید و دو تا تو دهنش گذاشت. چانیول به اون و اخم های تو همش نگاه کرد و تا چند ثانیه هیچی بهش نگفت.
تهیونگ خیال کرد اون به روی خودش نیاورده و از این بابت خوشحال بود که با به حرف اومدن فرد کنارش ناامید شد.

+ قلب تو برای چی بیمار شده؟

تهیونگ خودش رو به اون راه زد و پرسید:

× چیزی گفتی باس؟

چان با سر به جیب شلوار ته اشاره کرد و گفت:

+ اون قرصا رو میشناسم. دکتر بهم گفت ممکنه نیاز بشه از اونا مصرف کنم. برای قلب های بیمار تجویز میشن.

ته پوزخند زد و سرش رو پایین انداخت.

× الان داری میگی قلبت بیماره؟ واقعا همین الان یه نقطه ضعف بزرگ از خودت رو بهم گفتی؟

+ قلب تو چرا بیماره؟

چانیول با جدیت پرسید و تهیونگ فهمید نمیتونه اینطوری بحث رو بپیچونه برای همین گفت:

× به تو ربطی نداره. در ضمن... قلب من بیمار نیست.

چان بهش پوزخند زد و چرخید دوباره به ساختمون نگاه کرد.

+ اونایی که وضعشون از بقیه خرابتره همیشه همینو میگن. دکترت گفته تا چند وقت دیگه زنده ای؟

تهیونگ اسلحه‌اش رو بیرون کشید و چکش کرد. جوابی به اون سوال نداد چون واقعا جوابی نداشت. دکتر گفته بود باید عمل کنه و اگر اینکار رو نکنه اوضاعش وخیم میشه اما هیچ زمان بهش نگفته بود که کی میمیره.

× به لطف تصمیم مسخره‌ی تو ممکنه تا یک ساعت دیگه هردومون مرده باشیم.

+ ممکنه... شاید واقعا این اتفاق بیوفته.

× از مردن نمیترسی؟

چان به اون مرد نگاه نکرد اما جوابش رو داد.