អន្ទាក់បេះដូង

ភាគទី«១៥»

  «រៀបចំខោអាវអោយយើង»
   «បាទ»
   «លើកក្រោយដឹងតួនាទីផង កុំចាំតែប្រើ»
   «...»បៀវមិនតប រៀបចំសម្លៀកបំពាក់អោយគេ ឯគេក៏មិនមាត់ដើរចូលបន្ទប់ទឹកបាត់។
    មួយស្រប់គេក៏ចេញមកវិញត្រឹមកន្សែងជាប់ត្រឹមចង្កេះ ឯបៀវក៏រៀបចំរួចរាល់អស់ហើយទើបតម្រង់មករកកន្លែងគេង។
    «ដេកស្អី?  មិនដឹងតួនាទីទេហ្អេស៎??»
 .....................................
   «មាន...មានអ្វីទៀតមែនទេ?»
   «មកនេះ!!!»គេហៅ បៀវក៏ដើរទៅក្បែរគេ ប្រើអីមិចមិននិយាយ! ចាំបាច់ហៅទៅជិត ធ្វើមើលតែម៉ាក់ហៅកូនប្រើ។
   «ឡើងគ្រែ!!!»
   «???»ប្រើអីចាំបាច់ឡើងលើគ្រែ?
   «មិនលឺទេ?» បៃប៊លបញ្ចាក់ បើថាមិនលឺក៏មិននិយាយច្រើន ចាប់បោះដាក់លើគ្រែតែម្តង។
   «លោកប្រើអីក៏និយាយមក!»ហៅអោយមកជិត ឥឡូវក៏មកជិត ចង់យ៉ាងមិចទៀត? មនុស្សគេតាមមិនទាន់ពិតមែន !
   «...»គេមិនមាត់បិទភ្នែកដង្ហើមធំ មុននឹង...
    ព្រឹប!!!
   «អា៎!!!»កាយតូចច្រឡឹងត្រូវបានគេ ផ្តួលទៅលើពូកទាំងមិនអោយដំណឹង! បៀវព្យាយាមរើតែគេមិនលេង ចាប់ជាប់គ្មានប្រណី!!!
   «ដេកកន្លែងណាក៏ដេកទៅ! តែកុំភ្លេចតួនាទី!!!»ចង់ដេកលើសាឡុងក៏ដេកទៅ សំខាន់គឺបំពេញតួនាទី គឺតួនាទីជាប្រពន្ធសិន! នាយមិនបានល្មោភ តែនាយក៏ចង់ធ្វើបាប!! ធ្វើបាបអោយបាក់ស្បាតលែងហ៊ាននៅក្បែរនាយ! ខ្លាចនាយរហូតសុំម៉ាលែងលះ នាយចង់បានបែបនេះ។
   «តួនាទីអីលោក!លែងណា៎»បៀវរលីងរលោងចង់យំទៀតហើយ ចង់ងើបចេញពីគេ តែគេមិនព្រមអោយចេញសោះ។
   «តួនាទីជាប្រពន្ធ មិនដឹងទេហ្អេស៎? ឬក៏ចាំអោយយើងបញ្ចាក់!!»
   «ហ៊ឹក...លែងណា៎»ចុងក្រោយក៏ទប់មិនជាប់ បៀវភ័យទឹកភ្នែករហាម ខ្លាចថាគេនឹងធ្វើបាបខ្លួនដូចពីយប់មិញ តែម្តងនោះបៀវរាងហើយ រាងមួយជីវិត គេអាក្រក់ណាស់ យកតែចិត្តខ្លួនឯង បៀវយ៉ាងមិចក៏យ៉ាងមិចទៅគេមិនខ្វល់ សំខាន់គឺក្តីសុខគេ!
   «យំស្អី?? ក៏ពិបាកម្លេះ គ្រាន់ដេកលើកជើងកន្ធែកអោយប្តីវាពិបាកត្រង់ណា!!!»
  «អត់ទេ...ហ៊ឹកហ៊ឺ...»បៀវយំគ្រវីក្បាលតតាត់ ខ្លួនញ័រត្រឺតៗ ។
   ខ្វោក!!!
   អាវឈុតគេងក៏ត្រូវគេ ហែកដាច់អស់ មុននឹងគ្រវែងចោលទៅម្ខាង រួចទើបងាក់សម្រាតខោឈុតនោះបន្ត ឯកន្សែងនៅចង្កេះនាយក៏ដោះគ្រវែងចោលទៅម្ខាងដូចគ្នា។
   «កុំអី!ហ៊ឹកៗ...»
   «កុំយំ! វាអត់មានអីពិបាកទេ គ្រាន់ដេកបើកជើង ហើយថ្ងូចថ្ងូរអោយពិរោះមានអីពិបាក!»គេឱនទៅខ្សិបដាក់ត្រចៀកបៀវ ក្នុងន័យឌឺដង អោយគេកាន់តែឈឺចាប់ ឃើញគេឈឺចាប់នាយក៏កាន់តែសប្បាយ ជួយមិនបាន ក៏ចង់ចូលមកជីវិតនាយខ្លួនឯង អីចឹងកុំបន្ទោសថានាយខូច!
   «ហ៊ឹកហ៊ឺ...អ៊ឹម!!!»បៀវយំបែរមុខទៅម្ខាង ព្រោះរើក៏មិនឈ្នះ តែគេខឹងចាប់ថ្អាល់បៀវអោយបែរមករកនាយមុននឹងខាំញិចបបូរមាត់តូចមិនប្រណី!
   «ចង់ដេកលើសាឡុងក៏ដេកទៅ! តែចាំយើងស៊ីហើយសិន!!!»គេដកមាត់ចេញការថើប រួចពោលទាំងញញឹមចុងមាត់ ។
   «...»បៀវរើ!! រើរហូតតែមិនឈ្នះ ទើបបៀវខាំមាត់បិទភ្នែកសម្រកទឹកភ្នែកអណ្តឺតអណ្តក ឈប់រុញ ឈប់តបត បណ្តោយអោយគេធ្វើអ្វីតាមចិត្តចង់ចុះ!!
   គេចាប់ជើងស្រឡូន.សខ្ចីគ្មានរោមមួយសរសៃរមកពាក់លើស្នា មុននឹងសាប់អាងោលកូនប៉ា សាប់ ចុះឡើងៗ រហូតដល់ឡើងសរសៃរ រវៀម ហូរទឹករឹមៗ មុននឹងតម្រង់មករកតំបន់សម្ងាត់ ដែលក្រហមងាំង ព្រោះយប់មិញនាយលេងធ្ងន់ដៃពេក។ តែនាយមិនខ្វល់ញញឹមចុងមាត់បន្តិចមុននឹងដាក់ចូល...
   «អាស៎...»បៃប៊លថ្ងូរដើម.កឡើងមក ឈ្ងោកមើលចំណុចភ្ជាប់គ្នា ឃើញថាវាមានឈាមហូរមកតិចៗទៀតហើយ ។
   «ហ៊ឹក...»បៀវបិទភ្នែកខ្ញាំពូកជាប់ រហូតសឹងដាច់រហែក គ្រាន់តែគេដាក់ចូលភ្លាមវាក៏ក្រហាយដូចហែកសាច់ជាបំណែកៗ ។
   «អឹស៎...»គេផ្តើមគ្រលែងចង្កេះ ងើយក្បាលឡើងលើ លេងចង្វាក់ចង្កេះ  មួយៗ កប់គល់។
   «អ្ហឹក...ខ្ញុំឈឺណាស់! សុំអង្វរឈប់ទៅ!»បៀវលើកដៃទើបចង្កេះគេ ព្យាយាមគេចចង្កេះចេញពីគេ តែគេមិនបានខ្វល់ជាមួយដៃប៉ិនស្រមោចនេះទេ គេចាប់ចង្កេះបៀវជាប់ មុននឹងដោលយកៗតែម្តង។
    គេបន្ត! បន្តដល់ចប់សព្វគ្រប់ ឯបៀវក៏យំឡើងញ័រខ្លួន រាងកាយពោរពាញស្នាម វាក្រហមមួយតួខ្លួនតែម្តង។ បៃប៊លក៏ដករបស់ខ្លះចេញពីក្នុងខ្លួនរបស់បៀវមុននឹងប្រះខ្លួនគេង។
   «ចង់ដេកលើសាឡុងក៏ងើបចេញទៅ!!ព្រោះយើងក៏មិនចង់ដេកក្បែរឯងដែរ»
   «ហ៊ឹក...»បៀវយោគខ្លួនដែលគ្មានកម្លាំងអោយងើប រួចក្តោបភួយជាប់ រើសខោអាវដែលគេគ្រវែងមុននេះ ទើបចូលទៅបន្ទប់ចាក់គន្លិះជិតខ្លាចគេនឹងតាមមកទៀត។
   «មនុស្សអាក្រក់! ហ៊ឹកហ៊ឺៗ...»បៀវយំអោបខ្លួនដែលសុទ្ធតែស្នាមដែលគេជាអ្នកបន្សល់ ក្នុងទ្រូងឈឺពឺតផ្សា ហេតុអីក៏គេមើលងាយកេត្តិយសបៀវដល់ថ្នាកនេះ។
   ឈូ!
   សម្លេងទឹកផ្កាឈូកបង្ហូរចុះមកប្រណាំងជាមួយសម្លេងយំរបស់បៀវ ។គេដូសស្នាមលើខ្លួនសឹងតែហែកចេញពីគ្នាហើយ ។
   «ខ្ញុំស្អប់លោកណាស់ ហ៊ឹក ...»ចង់វាយគេ ជេរគេតែធ្វើមិនបាន ទើបបានត្រឹម ជេរពីក្រោយខ្នងគេ ។
   បៀវមិនបានចេញមក សម្ងំយំក្នុងបន្ទប់ទឹករាប់ម៉ោង ព្រោះមិនហ៊ានជួបមុខ ពេលជួបគេក៏កាន់តែអាម៉ាស់ ។
    មួយស្របក់ក្រោយទើបបៀវហ៊ានចេញមក ព្រោះគិតថាគេគេងលក់ហើយ តែក៏ពិតមែន គេងលក់ពិតមែនទើបបៀវ តម្រង់មកគេងលើសាឡុង ទាំងទឹកភ្នែកហូរឥតដាច់សូរ។