អន្ទាក់បេះដូង

ភាគទី«៣២»

«លោក???»កាយតូចត្រូវគេទាញអោយគេងផ្ងារមុននឹងនាំកាយធំសង្ហារមកសង្រ្គប់ពីលើ។
«យ៉ាងមិច??»
«គ...គេងទៅ ខ្ញុំចង់គេគេង»បៀវរអាក់រអួលព្រោះភ័យ មិនដឹងថាគេចង់ធ្វើអ្វីឬក៏អត់? សារភាពតាមត្រង់ខ្លួននៅតែខ្លាច...ខ្លាចគេ! ព្រោះរាល់លើកគឺពុំដែលទទួលបានការថ្នាក់ថ្នមឡើយ។
«អីចឹងដេកទៅ! យើងធ្វើភារកិច្ចសិន...»
..................................................
«ខ្ញុំមិនស្រួលខ្លួនទេ...»បៀវយល់ពីសម្តីគេ ទើបតប់ទាំងសម្លេងខ្សោះក្រែងគេអាណិតមិនរករឿងម្តង តែដូចមិនសូវមានសង្ឃឹម មនុស្សគេល្មោមយ៉ាងនេះ បានម្តងៗចាប់មិនឈ្នះ។
«មិនមែនរឿងរបស់យើង!!»
«...»បៀវអស់អីនិយាយ ក៏នៅស្ងៀម! ថាហើយ មនុស្សគេនៅទៅចេះខ្វល់ពីអ្នកណា សំខាន់ខ្លួនគេ អ្នកណាយ៉ាងមិចក៏យ៉ាងនឹងទៅ។
អ្នកខាងលើផ្តើមចាប់ដោះសម្លៀកបំពាក់ ដែលនៅលើខ្លួនតូចតន់ ចេញអោយអស់ មុននឹង ចាត់ចែងដោះសម្លៀលបំពាក់ខ្លួនចេញម្តង។រួចរាល់កាលណាទើបងាក់មកញញឹមដាក់មុខតូចច្រមិច មុននឹងឱនរកទៅលេបត្របាក់មាត់នោះ តែម្ចាស់វាងាក់មុខចេញបណ្តាលអោយគេក្តៅចេញភ្លាមៗ!
«អ៊ឹប...»រាងក្រាស់ទាញបង្វែរមុខតូចមកវិញ រួចត្របាក់បបូរមាត់ផ្ការឈូកនោះមិនអោយម្ចាស់វារើរួច។
«...»ដំបូងបៀវក៏រើបម្រាស់ ច្រានគេចេញតិចៗ តែគេមិនព្រម ទើបបានត្រឹមសម្របខ្លួននៅស្ងៀមបិទភ្នែក អោយគេរុករានតាមចិត្ត។ ក៏ដឹងមនុស្សគេអ្នកណាហាមឈ្នះប្រឹងបានតែខាបកម្លាំងឥតអំពើ។
«អឹស...ស៉ឺត...»បៃប៊លវែកជើងបៀវចេញពីគ្នា នាំខ្លួនចូលចន្លោះកណ្តាល ទើបចាត់ចែងស៊ូកបញ្ចូល។ ពេលលេបដល់គល់គេងើយក្បាលឡើងលើថ្ងូររហឹម ហើយផ្តើមធ្វើចលនាតិចៗ។
«...»បៀវលែងរើ ក៏មិនថ្ងូចថ្ងូរអោយគេស្តាប់ ដៃក្តាប់ពូកជាប់ព្រោះស្រើបស្រាលដូចគ្នា ប៉ុន្តែមិនចង់អោយគេពង្វល់បានទើប បិទភ្នែកមិនសម្លឹងមើលសកម្មភាពរបស់គេ បណ្តោយអោយគេធ្វើអ្វីតាមចិត្ត។
ឯរាងក្រាស់ក៏គិតតែពីសម្រុក ហាក់ដូចជាដាច់ដាប់ពីពេលណាក៏មិនដឹង! តែជួយមិនបានទេ មិនងាយមានឱកាសដែលម៉ាមិននៅផ្ទះទេ អីចឹងនាយត្រូវសង្វាតបន្តិច ខ្លាចក្រែងថាពេលម៉ាមកនឹងអត់ញឹកមិនខាន។
មួយរាត្រីអ្វីៗក៏តាមតែចិត្តគេចង់បាន ទោះរាងតូចហាម ឬឃាត់យ៉ាងណាក៏មិនព្រម គេយកហើយយកទៀត រហូតនាយផ្ទាល់ទៅមុខលែងរួចទើបព្រមឈប់ ។ឈប់ហើយក៏ស្រវ៉ាគេយកអោបបៀតជាប់នឹងទ្រូងមិនព្រលែង ឯបៀវក៏មិនមាត់ ខ្លាចថាគេខឹងនឹងចាប់ស៊ុតដល់ព្រឹកមិនខាន។
កាលរាត្រីបានកន្លងផុត ក៏ឈានចូលដល់ ព្រឹកព្រលឹមម្តង។ ក្រលែកទៅក្នុងបន្ទប់ធំទូលាយ ក៏ឃើញមានតែនាយក្រាស់ម្នាក់ដែលដេកស្តូកស្តឹង មិនព្រមភ្ញាក់។
«!!!»ដៃបែកសរសៃរវាម ស្រវេស្រវ៉ា រ៉ាវរកកាយតូចដែលបាននេបនិត្យកាលពីយប់មិញ ប៉ុន្តែពុំឃើញទើបបណ្តាលអោយគេ ងើបអង្គុយសម្លឹងមើលជុំវិញនេះ។ ពិតមែនពុំបានឃើញរាងតូចឡើយ រាល់លើកពុំបានដេកអោបអោយឆ្អែតឆ្អន់ម្តងសោះ ត្រូវគេងើបចោលរហូត ពេលនេះក៏ដូចគ្នា មិនដឹងថាត្រូវ ប្រញាប់ស្អីណាស់ណាទេ ទើបងើបទាំងព្រឹកព្រលឹមបែបនេះ។
បៃប៊លងើបចុះពីលើគ្រែ បម្រុងចូលបន្ទប់ ក៏ឃើញសម្លៀកបំពាក់មួយកំប្លេររៀបទុកស្រាប់ ទើបនាយកាន់វាចូលទៅបន្ទប់ទឹក។ ចូលទៅដល់ ទឹកក៏បើកពេញអាង ក៏មានសាប៊ូរៀបត្រៀបត្រាក្បែរនោះដូចគ្នា។មនុស្សមុខមិនសូវរីកមុននេះក៏ប្រែជាមានរស្មីសារជាថ្មី ទ្រូងខាងឆ្វេងហាក់រង្គោះរង្គើរចម្លែកកើតអ្វីអោយប្រាកដអីចឹងចេះ។ គេទះមុខខ្លួនឯងតិចៗ អោយឈប់គិត ឈប់ស្រមៃ ទើបផ្តើមងូតទឹកតែម្តង។
មួយស្របក់រាងខ្ពស់ស្រឡះក៏ចុះមកក្រោមជាមួយនឹងអាវយឺតពណ៌ស ខោសាច់ខ្មៅ ព្រោះគិតច្បាស់ហើយថាថ្ងៃមិនទៅធ្វើការទេ ចង់នៅសម្រាកខ្លះ ណាម៉ាមិននៅមិនចង់អោយអ្នកខ្លះ អផ្សុក ឯការ ព្រោះរាល់លើកមានម៉ានៅផ្ទះ បានជាគ្នា តែពេលនេះម៉ានៅអាមេរិច នឹកថាអាណិតមិនចង់អោយនៅផ្ទះម្នាក់ឯង ទើបនាយគិតថានៅកំដរចុះ។
«...»មកដល់ គេតម្រង់មករកតុអាហារ ! នៅលើតុគឺមានអាហាររៀបចំរួចរាល់ស្រេច ដោយមានអ្នកបម្រើពីរបីនាក់នៅឈរក្បែរនោះ ក្បែរចៅហ្វាយនាយមានអ្វីចង់ប្រើ។
«គេទៅណា?»សំណួរកម្បុតសួរឡើង ឯភ្នែករេលមើលជុំវិញនេះព្រោះមិនបានឃើញរាងតូចឡើយ ។
«អ្នកប្រុសបៀវទៅរៀនបាត់ហើយលោកប្រុស គាត់ធ្វើម្ហូបអាហារទុករួចក៏ទៅតែម្តង»មិនពិបាកស្មានក៏ដឹងថាចៅហ្វាយប្រុសម្នាក់នេះសួររកអ្នកណា ទើបឆ្លើយតាមអ្វីដែលខ្លួនបានដឹង។
«!!!»អ្នកខ្លះលឺហើយក៏ទាញនាឡិកាមកមើលម៉ោង នេះវាម៉ោង៨ព្រឹកហើយអីតើ នាយដេកស្ពឹកមិនដឹងគេងើបទៅរៀនទេហ្អ៎? ចុះហេតុអ្វីមុននឹងទៅណាមិនប្រាប់នាយអីចឹង មុនទៅរៀនគួរណាប្រាប់ប្តីមួយម៉ាត់ក៏អស់ចិត្ត តែនេះគ្មានទេ លួចទៅស្ងាត់ៗតែម្តង។
«បានអីជិះទៅ?»គេសួរក្រែងមានហៅប្រុសណាមកដឹកដល់ ផ្ទះតែដឹងត្រូវមិនខាន។
«អ្នកបើកឡានជូនទៅលោកប្រុស»
«យកទៅទុកអោយអស់ទៅ!!!!!»នឹកឡើងក៏រាងក្តៅ ខឹងដែលគេមិនចេះប្រាប់ពេលទៅណាមកណា ទើបបញ្ជាអោយអ្នកបម្រើលើកអាហារយកទៅទុកវិញ ព្រោះលេបក៏មិនចូលរវល់ខឹងមនុស្សម្នាក់ដែលមិនបាននៅជាមួយ។បន្ទាប់ពីនោះគេក៏ងើបឡើងទៅខាងលើវិញ ...
ធ្មេចបើកៗពេលល្ងាចក៏ចូលមកដល់។រាងតូចដែលចេញពីសាលាហាក់ញាប់ដៃញាប់ជើងប្រញាប់ចម្លែក។
«បៀវឈប់សិន...»
«...»
«បៀវឈប់!!!»ដំណើរលឿនរហ័សមុននេះក៏ត្រូវមនុស្សម្នាក់ចាប់ដៃជាប់មិនអោយគេចមុខទៅណា ព្រោះមួយថ្ងៃហើយ គេមិនស្តីគេចមុខខ្លួនរហូត។
«បងអាំលែងខ្ញុំ!!»បៀវព្យាយាម រើចេញពីគេតែមិនលែង ។បៀវងាក់មើលជុំវិញខ្លួន គឺគ្មានមនុស្សទេ ព្រោះខ្លួនរកផ្លូវស្ងាត់គេចពីគេតែគេតាមរហូត។
«និយាយគ្នាសិនទៅ»
«អត់ទេខ្ញុំប្រញាប់!!!»
«ម៉េចក៏គេចមុខបង??»គេសួរទាំងសម្លឹងមុខតូច! នឹកណាស់តើដឹងទេ បៀវបាត់ឡើងយូរ វាជិតមួយខែហើយ ក៏ស្មានថាបៀវឈប់រៀនហើយអីតើ តែសំណាងដែលបៀវនៅរៀនដដែល។
«ខ្ញុំអត់បានគេចមុខបងទេ»
«គេមានធ្វើបាបបៀវអត់?»នាយមិនខ្វល់ជាមួយចម្លើយរាងតូចបែរជាចង់ដឹងពីសុខទុក្ខម្នាក់នេះវិញ តើមុនុស្សដែលបៀវរៀបការជាមួយគេមានធ្វើបាបបៀវឬអត់?
«អត់ទេ លែងទៅ...»
«ធ្វើស្អីនឹង???»