អន្ទាក់បេះដូង

ភាគទី«៥៧»

   «...»ម៉ាមិនបានស្តីតប បណ្តោយអោយគេនិយាយចុះ ទាន់ពេលនេះស្រវឹងអាចនិយាយចេញគ្រប់យ៉ាងបាន ព្រោះពេលនេះម៉ាកំពុងថត! ថតvdoផ្ញើអោយចៅប្រសារមើល ហើយដឹងថា ចៅប្រុសម៉ាពិតជាស្រឡាញ់បៀវពិតមែន។
   «បៀវប្រហែលជាសប្បាយចិត្តដែលអាច គេចចេញទៅបាន»
   «...»
   «បៀវប្រហែលជាមានថ្មីហើយ!»
..................
   ...អាមេរិក ...
   ទីង...
    សម្លេងរោទ៍ចេញពីទូរស័ព្ទលាន់ទីង ដែលទុកក្បែរដំណេកមនុស្សដែលកំពុងគេង ប្រឹងស្រវ៉េស្រវ៉ាទាំងភ្នែកមមីមមើម គឺគ្មានអ្នកណាក្រៅពីបៀវទេ ។ពេលនេះក៏មិនមែនពេលយប់អីដែល គឺម៉ោងដប់ព្រឹក តែគេងនេះក៏មិនមែនដោយសារតែខ្ជិលច្រអូស ដេកទ្រមក់ដែរ គឺដោយសារតែឈឺ ព្រោះមួយរយៈក្រោយនេះក៏វិលមុខញឹកញាប់ មិនដឹងថាមកពីមូលហេតុអី?
   «????»ឃើញជាVDOដែលម៉ាផ្ញើរមក ក៏ឃើញរូបអ្នកខ្លះ អង្គុយផឹកស្រា៤-៥ដបតែឯង។ក៏មិនទាន់ចុចមើលវាទេ ខ្លាចថាបេះដូងដែលខាន រង្គោះរង្គើយូរនោះ នឹងត្រឡប់មកឈឺចាប់ម្តងទៀត។ ឃើញរូបគេពេលណា ក៏ផ្តើមស្កៀបទ្រូងខាងធ្វេង មិនចង់ជួប ឃើញមុខគេងទៀតទេ ចង់បំភ្លេចអោយបាត់មិនសូម្បីតែរលឹក។ តែនេះជាលើកទីមួយហើយដែលម៉ាផ្ញើVDOរបស់គេមក ថាមិនត្រូវគេផឹកស្រាព្រោះខូចចិត្តរឿងសង្សាផងក៏មិនដឹង?
តក់!
   ទឹកភ្នែកមួយដំណក់ក៏ស្រក់មកបានសម្រេច មុននឹងសាមីខ្លួន លើកដៃវាស់ជូតចេញ ប្រះខ្លួនគេងវិញ។ត្រមុះក៏ផ្តើមតឹងដកដង្ហើមស៊ឺតសត ឯក្បាលក៏ចាប់ឈឺខ្ទោកៗមួយរំពេញ ។
   «ហ៊ឹក!!!»គិតថានឹងមិនមើលvdoនេះទេ តែហាមចិត្តមិនបាន ទើបទាញទូសព្ទទូរសព្ទយកមកបើកមើលទាំងទឹកភ្នែករហេមរហាម។
   (ហេតុអីក៏គេចទៅយូរយ៉ាងនេះ?)
   (ពេលនេះបៀវនៅទីណា ?តើមានដឹងទេថាមនុស្សរងចាំ ទាំងយប់ ទាំងថ្ងៃ ចាំរាល់ថ្ងៃមិនដែលភ្លេចឡើយ)
   (យើងសុំទោសបៀវ! សុំទោសដែលមិនធ្លាប់ល្អដាក់ ! សុំទោសដែលសម្តីអាក្រក់ដាក់...សុំទោស! សុំទោសដែលតែងតែធ្វើបាប)
   (យើងត្រូវការបៀវ តើដឹងទេ?)
   (នឹកគេខ្លាំងមែនទេ?)
   (នឹក! នឹកខ្លាំង)
   (នឹកអ្នកណា?)
   (នឹកប្រពន្ធ )
   (ចុះប្រពន្ធដែលថានឹងជាអ្នកណា?)
   (បៀវ! គឺបៀវជាប្រពន្ធតែម្នាក់)
   (ចុះស្រឡាញ់បៀវអត់?)
   (ស្រឡាញ់! ហ៊ឹក ខ្ញុំស្រឡាញ់គេហើយម៉ា...)
   (ហ៊ឹម...កុំយំអីចៅ មិនយូរទេចៅបៀវនឹងមកវិញ)
   (គេលែងមកវិញហើយ!)
   (ហេតុអី? ហេតុអីក៏ដឹងថាចៅបៀវលែងមកវិញ)
   (បៀវស្អប់ខ្ញុំ!)
   (បៀវប្រហែលជាសប្បាយចិត្តដែលអាច គេចចេញទៅបាន)
   (បៀវប្រហែលជាមានថ្មីហើយ!)
   «ហ៊ឹកៗ»គ្រប់ពាក្យសម្តីគ្រប់ម៉ាត់ដែលស្តាប់លឺចេញពីមាត់គេទាំងប៉ុន្មានធ្វើអោយបៀវត្រូវយំហ៊ូ ទប់ទឹកភ្នែកមិនជាប់ដូចបាក់ទំនប់។
   «ស្រា! ព្រោះតែស្រាហ៊ឹក...លោកអត់ដែលស្រឡាញ់ខ្ញុំទេ! លោកនិយាយព្រោះតែលោកស្រវឹងស្រា ហ៊ឹក!»គេនិយាយបានក៏ព្រោះតែស្រា គ្រប់ពាក្យ គ្រប់ម៉ាត់ដែលនិយាយមកទាំងអស់គឺសុទ្ធតែស្រាបញ្ជា តែអារម្មណ៍គេមិនបែបនោះឡើយ។គេស្អប់ គេមិនចង់ជួបមុខ គេធ្វើបាប ទាំងនោះជាទង្វើដែលបៀវចង់ចាំ នោះគឺជាទង្វើពិត មិនមែនព្រោះតែស្រាដូចជាពេលនេះ។
   ទោះពេលនេះ បេះដូងមួយនេះ ត្រូវការគេយ៉ាងណាក៏ដោយ តែនឹងមិនត្រឡប់ទៅរកគេវិញឡើយ ។ជួបគ្នាតទៅមុខទៀត ក៏គ្មានក្តី ជួបគ្នាតែត្រឹមនេះនឹងអស់ទុក ផុតព្រួយ រស់នៅរៀងខ្លួន។
    ឃើញvdoនេះពេលណាខួរក្បាលក៏ចេះតែគិតមិនឈប់ ។បៀវវាស់ជូតទឹកភ្នែកស្អាត នាំរាងកាយដែលគ្មានរៀបចំខ្លួនចុះទៅខាងក្រោម គិតថាទៅរកការងារធ្វើវិញល្អ ព្រោះមិនចង់គិតរឿងខ្លះនាំស្មុគ្រស្មាញខួរក្បាលគិតអីមិនចេញ។
   «អ្នកប្រុសបៀវ ក្រែងមិនស្រួលខ្លួនមែនទេ ចុះមកធ្វើអី?»
   «មិនអីទេ ចាំខ្ញុំជួយធ្វើ »
   «តែអ្នកនាងហ្វា...»
   «លាងបន្លែអោយខ្ញុំបន្តិច!!»មិនអោយអ្នកបម្រើស្តីចប់ទាន់ ទើបបៀវកាត់។ ទឹកមុខស្មើៗ ធ្វើអោយអ្នកបម្រើខ្លាច ទើបធ្វើអ្វីតាមតួនាទីដែលចាហ្វាយប្រើ។
   ដល់ម៉ោង១១អាហារក៏រួចល្មម ឯអ៊ិនហ្វាក៏មកដល់ដូចគ្នា ទើបត្រូវរៀបចំអាហារដើម្បីញុាំតែម្តង។
   «បងថ្លៃជាហើយមែនទេ?»អ៊ិនហ្វាសួរ ព្រោះប៉ុន្មានថ្ងៃនេះបៀវវិលមុខញឹក សំណាងហើយដែលមានមនុស្សនៅផ្ទះចាំមើលថែ មិនអីចឹងហ្វានឹងត្រូវដាក់ច្បាប់ឈប់មើលថែបងថ្លៃមិមខាន។
   «គ្រាន់តែនៅវិលតិចតួចប៉ុណ្ណោះ!»
   «មិនបាច់ធ្វើអីក៏បាន »
   «មិនអីទេ...»
   «បងឧស្សាហ៍ពិតមែន កាលខ្ញុំនៅជាមួយបងបៃ អោយគាត់ញុាំមីតែញយ ព្រោះខ្ញុំអត់សូវចេះធ្វើម្ហូបទេ»ហ្វាមិនត្រឹមតែនិយាយ ប៉ុន្តែនៅមានសើចកក្អឹក នឹកអស់សំណើច កាលនៅជាមួយបងប្រុស ពេលណាដែលនាងមិនបានទៅទិញរបស់ក្រៅញុាំ ក៏អោយបងប្រុសញុាំមីតែញឹក ណាអ្នកជាបងក៏ខ្ជិលថែមទៀត អោយញុាំមី សមហើយ។
   «...»អ្នកនិយាយសើចខខិក តែអ្នកដែលស្តាប់បែរជាទម្លាក់ទឹកមុខទៅជាក្រៀមស្រពោនបន្ទាប់ពីលឺឈ្មោះរបស់គេ មុននេះក៏ភ្លេចហើយ ឥឡូវមានអ្នកមករំលឹកទៀត។
   «ប...បងថ្លៃ»ហ្វាទើបតែចាប់អារម្មណ៍ឃើញបៀវ ។
   «មិនអីទេ អ្នកនាងហ្វា...»
   «អោយខ្ញុំសុំទោសផងដែលនិយាយមិនបានគិត»ហ្វារអៀស ឱនមុខចុះតិចៗ ។មាននេះចំជាចង្រៃមែននិយាយរកផ្លូវទុក្ខទាល់តែបាន។
   «ខ្ញុំមិនអីទេអ្នកនាងហ្វា កុំគិតច្រើនអី»បៀវញញឹមវិញតិចៗ ទាំងគ្មានកម្លាំង ព្រោះមិនចង់អោយប្អូនថ្លៃអាក់អន់ស្រពោនចិត្តទៀត។
   «អីចឹងញុាំទៅ នេះ! មួយនេះដែលបងចូលចិត្ត»ហ្វាញញឹមតបវិញ គិតទៅក៏ឆាប់លួងម្យ៉ាង ។អាយុម្ភៃជាងហើយ តែចរិកនៅដប់ប្រាំបី ។ បងប្អូនថ្លៃទាំងពីរក៏ចាប់ផ្តើមញាំអាហារ ហ្វាយកចិត្តដួសអាហារដាក់ចានបៀវញឹក ដឹងថាបងថ្លៃគិតច្រើន យកចិត្តបន្តិចបៀវនឹងសប្បាយចិត្ត។
...
   «បងថ្លៃ! ធ្វើអីនឹង?»បន្ទាប់ពីបញ្ចប់អាហារនាពេលថ្ងៃត្រង់ ចានអាហារទាំងអស់ត្រូវតម្រៀបដាក់ក្នុងថាសគរលើគ្នា ដោយបៀវរាបនឹងជញ្ជូនទៅហើយតែមានអ្នកខាតទាន់។
   «ខ្ញុំយកចានទៅលាង»
   «ហយ៎!មិនបាច់ទេៗ អោយមកខ្ញុំវិញមក»
   «តែ...»
   «តែអី?មិនស្រួលខ្លួនមិនអីចឹង បងថ្លៃទៅគេងទៅ ចាំខ្ញុំរៀបចំទុក»អ៊ិនហ្វាទាញថាសដាក់ចានអាហារ មកខាងខ្លួន អោបជាប់ ព្រោះបងថ្លៃគេមុខស្លេកដូចត្រាំទឹកកកហើយនៅចង់ធ្វើការទៀត ពិតជាយ៉ាប់ណាស់។
   «អីចឹងខ្ញុំសុំឡើងទៅខាងលើហើយ»
   «ទៅចុះៗ»
   កាយតូចក៏បង្វិលខ្លួនតម្រង់ទៅខាងលើ ឈានបានតែពីរជំហានក៏...
   «...»បៀវលើកដៃទប់ក្បាល ព្រោះវាល់កំពុងតែវិលហើយ ។ដៃម្ខាងទប់កៅអីដៃម្ខាងទៀតក៏ទប់ក្បាល  ព្យាយាមទប់លំនឹងខ្លួន ព្រោះវាកំពុងតែចង់ដួលទៅហើយ។
   «បងកើតអីនឹង?»
   «មិន...មិនអីទេ»
   ព្រូស!!!!!!!!!!
   «បងថ្លៃ!!!!!!!!»
   «អ្នកប្រុសបៀវ!!!!»