អន្ទាក់បេះដូង

ភាគទី«៤៣»

«ទៅណា? មកនេះ! ផឹប»
«អ៎ា លែងណា...លែងខ្ញុំ»រត់មិនបានប៉ុណ្ណាផង ក៏ត្រូវកាយននលគរ រត់ទៅស្រវ៉ាជាប់ បោះមកលើពូកបានសម្រេច ! គឺត្រូវតែរហ័សបែបនឹងហើយ ហ៊ានតែប្រហេសយប់នេះអត់លិឌទៀតមិនខាន!!!
..............................
«គង់តែមិនរួចខ្លួនដដែល រើធ្វើអី?»គេសួរតែមិនបានខឹង នៅមានញញឹមដាក់រាងតូចថែមទៀត។
«ខ...ខ្ញុំអត់ស្រួលខ្លួនទេ!»បៀវ រេភ្នែក ឃើញអាច្រម៉ក់របស់គេ ទើបបែរងាក់ទៅម្ខាង តបគេទាំងញ័រមាត់ ទើបធ្វើអោយបៃប៊លដឹងថាបៀវខ្លាចខ្លាចនឹងទំហំយក្យរបស់គេ។
«ធម្មតាទំហំLពេលខឹងXXL»គេញញឹមព្រានដាក់ពេលឃើញបៀវភ័យ ទើបមិនបានតបសម្តីមុននេះ។
«និយាយស្អីលោក?»បៀវមុខក្រហមរុញបៃប៊លចេញតិចៗ មិនបានខ្លាំង។
«រាល់ដងលើពូក ថ្ងៃនេះសុំមកសាឡុងម្តង»
«លោក????»គេនៅតែព្រាន បណ្តាលអោយបៀវខឹងបន្តិច ប្រែសម្លេងឆ្មា ងាក់មុខចេញអោយឆ្ងាយពីគេ ពេលគេរកឱនមកថើប ។
«អ៊ឹប...»គេចទៅណាលែងរួច រាងតូចត្រូវគេទាញមកថើបយ៉ាងតក់ក្រហល់ ដំបូងក៏រើ ប៉ុន្តែម្តងនេះគេមិនបានគម្រោលដូចរាល់ដងទើបបៀវព្រមស្ងាត់អោយគេថើបតាមចិត្ត។
រហូតដៃរវៀម រ៉ាវដោះអាវចេញអោយផុតមុននឹង បង្ហូសមកដល់ចង្កេះខោ រកនឹងដោះចេញ ប៉ុន្តែ...
«????»រាងតូចស្លៀកខោ ចងចង្កេះនៅមានខោខ្លី ពីខាងក្នុងទៀតទើបគេរាងតឹងចិត្តបន្តិច។
«លើកក្រោយ ពេលយប់ស្លៀករ៉ូបឮទេ?ហើយក៏មិនបាច់ស្លៀកខោក្នុងស្អីរញ៉េរញ៉ៃច្រើនដែល គ្រាន់តែសើយដាក់តែម្តងមិនបាច់ខាតពេល»ពោលទាំងម៉ួម៉ៅ មនុស្សកំពុងតែពុះកញ្រ្ចោល បែរជាមកអាក់ខានជាមួយនឹងអាខោឆ្កួតយកនេះ ស្បថ!!!លើកក្រោយមិនអោយពាក់ទៀតដាច់ខាត ។
«...»ឃើញគេដូចជាខឹង បៀវដឹងតួនាទី ទើបចាត់ចែងស្រាយចង្កេះខោខ្លួនឯង ទាំងមុខអៀនព្រៀន បែរទៅម្ខាង។
ឯអ្នកខាងលើ ក៏រហ័សរហួន ទាញខោនោះចេញ គ្រវាត់ទៅអោយឆ្ងាយ គៀនជញ្ជាំង ឃើញវាក៏ក្តៅក្រហាយ។ បន្ទាប់ពីនោះក៏បន្ត លើកជើងស្រឡូនដាក់លើស្មា ដៃក៏ត្រដុះរបស់ខ្លះអោយឡើងរឹងបែកសរសៃរស្ងាច។
«អាស៎...»រាងតូចភ្លាតសម្លេងឡើង គេមិនបានកម្រោល ធ្វើមួយៗ មិនអោយរាងតូចច្រឡឹងតែមួយត្រូវយំដូចរាល់ដង ម្តងនេះគេចង់បានតែសម្លេងថ្ងូចថ្ងូរប៉ុណ្ណោះ។
អ្វីគ្រប់យ៉ាង តាមគេចង់បានទាំងអស់ រហូតដល់ពេលណាក៏មិនដឹង...
....
ធ្មេចបើកៗ អ្វីក៏លឿនរហ័ស ពេលនេះ វាក៏កន្លងផុតមួយអាទិត្យទៀតហើយ អ្វីៗ ពេលនេះគឺមានតែរឿងល្អៗ ពិសេសគឺប្តីប្រពន្ធមួយគូនេះឯង។
ដំណើរ ល្វត់ល្វន់ ស្អែកសខ្ចី ថ្ពាល់ផ្កាឈូកព្រឿង ឯបបួលមាត់ក៏ក្រហមស្រាលៗ ស្អែកមុខផាត់ឡើងបែបធម្មជាតិ រាងតូចច្រឡូចច្រឡឹង អាវលើផ្ជិត ខោរលុងជើងធំ ចុះមកខាងក្រោម ដោយមានស្វាមី អង្គុយចាំលើសាឡុង ត្រៀមចេញទៅក្រៅ ព្រោះថ្ងៃនេះម៉ាមកវិញហើយ ។ដំបូងបៀវក៏ចង់ចេញទៅធម្មតា តែគេមិនព្រម គឺចង់អោយរាងតូចតែងខ្លួន ព្រោះរាល់ដងចូលចិត្តតែផាត់មុខស្តើងៗ មើលសឹងមិនឃើញ។
«ខ្ញុំរួចហើយ...»ចុះមកដល់ ក៏ហៅ ព្រោះបៃប៊លជាប់អានកាសែត។
«ហ៊ឹម...បែបនេះចូលភ្នែកបន្តិច»គេញញឹម ងើបឡើង ទាញ មុខតូចច្រមិចមើលឆ្វេងស្តាំ ថាខ្វះអីឬអត់? គឺនាយដឹងណា ព្រោះកាលនៅកម្លោះ សង្សាក៏ច្រើនគួរសមដែល តែគ្រាន់តែលេងសើច កំដរ អផ្សុក។
«...»
«តោះ!»មើលអស់ចិត្ត ទើបដឹងដាំរាងតូចចេញទៅតែម្តង ។ តាមផ្លូវគេបេះបួចបៀវ មិនបាននៅស្រណុក ស្ទាបផង អង្អែលផង រហូតដល់អាកាសយានដ្ឋានទើបនាយកន្លោះឈប់ ។
ទាំងពីរនាក់ចាំមួយសន្ទុះ ទើបឃើញចេញមក ម៉ា និងចៅប្រសារញញឹមដាក់គ្នាស្រស់ពីចម្ងាយ ប្លែកតែនាយកម្លោះ ដែលមុខមិនគួរអោយចង់មើល ព្រោះកំពុងមិនសប្បាយ ខ្លាចថាម៉ាមក និងបំបែកគេនឹងប្រពន្ធទៀត ។
«ចៅបៀវ...នឹកណាស់»សុំរំលងចៅបង្កើតសិនហើត ម៉ាអោបចៅប្រសារជាប់ ញញឹមញញែមមិនឈប់។
«ខ្ញុំនឹកម៉ាដូចគ្នា...»
«អៅ...ដូចជារាងឡើងសាច់ណ៎?»ម៉ាដកខ្លួនចេញ ពីការអោប ទើបតែមើលមុខមូលក្រឡង់ច្បាស់! នេះឡើងសាច់ជារាល់ដងណ៎!
«បាទ...»
«ខ្ញុំមើលថែល្អណាស់ ម៉ាបារម្ភអី»បៃប៊លតប ចេញមុខចេញមាត់បន្តិចហើយ ព្រោះថានាយមើលថែក៏ត្រូវព្រោះមួយរយៈចឹងពីម៉ាទៅអាមេរិចនាយក៏ផ្តាច់របបយប់ញឹក មិនដូចរាល់ដងបានសឹងរាល់ថ្ងៃ បែបនេះហើយ ទើបបៀវគ្រាន់មានសាច់មានឈាមខ្លះ។
«ដូចជាដុះក្បាលពោះផងនៀគ ចៅបៀវ»ម៉ាមិនខ្វល់នឹង សម្តីបៃប៊ល ភ្នែករំពៃមើលបៀវលើក្រោម ក្រែងលគេធ្វើបាបមានបន្សល់ស្លាកស្នាមអ្វីខ្លះ ប៉ុន្តែអត់មានទេ គឺមានតែសាច់ក្បាលពោះនេះឯង ។
«ខ្ញុំញុាំច្រើនទើបឡើងគីឡូជាងរាល់ដង»
«បែបនេះក៏ល្អណា៎ ញុាំអោយច្រើនៗ ទើបមិនសូវឈឺ»
«បាទ...»
«អីចឹងតោះទៅផ្ទះ ម៉ាមានរបស់ផ្ញើច្រើនណាស់»ហត់ក៏ហត់ ឈឺចង្កេះក៏ឈឺ ទើបម៉ា ចង់ទៅផ្ទះតែម្តងទៅ នៅយូរមិនបានទេ។
«បងបៃប៊ល...»