Aşk ve Nefret' (gxg) +18

75. Bölüm Uyan sevgilim!

........................................................

Lexa'nın ağzından;;

Clarke'ı ameliyathaneden çıkarmışlardı sonunda. Ve yoğun bakıma almışlardı. Ben ise cama yaslanmış dolu gözlerle onu izliyordum. Karşımda hareketsiz şekilde yatıyordu. Tam karşımda. Onu dokunamamak, ellerini tutamamak, buradayım korkma diyememek, çok koyuyordu. Elini tutsam beni hissetse her şey daha farklı olacaktı. Çünkü beni hissettiği an, varlığımı hissettiği an güç bulacaktı. Elimi uzatınca cama değeceğini bilmeme rağmen uzatmıştım. 'Buradayım sevgilim' 

Masum ve hareketsiz yatışı kalbimdeki ağrının artmasını tetiklemişti. Tuttuğum gözyaşlarını bırakmıştım. Gözlerim bulanıklaşırken ellerimle zor da olsa gözyaşlarımı silip tekrar ona dönmüştüm. 'Burada olmak yakışmıyor sana! Hadi ama biz neler atlattık bu mu durduracak bizi?' O an aklıma benim de hastanede olduğum o kaza geçirdiğim dönem gelmişti. Korkusunu, yalnızlığını, üzüntüsünü şimdi daha net anlıyordum. İnsan o hissi, o acıyı yaşamayınca gerçekten anlamıyormuş. Omzuma dokunan bir elle soluma dönmüştüm. 'Lexa iyi misin?' gelen kişi Raven'di. Bu soruyu herkesin sorması çok aptalcaydı. İyi olmak şu an aklıma gelen son şey bile olamazdı çünkü. Sevgilim orada öylece hareketsizce yatarken hem de.

'Oradan bakınca iyi gibi mi görünüyorum?'

'Haklısın aptalca bir soruydu' dedi o da camın arkasından Clarke'a bakarken. 'Uyanacak biliyorsun değil mi?'

'Hepiniz nasıl bu kadar emin olabiliyorsunuz korkmuyor musunuz hiç?'

'Korkuyoruz elbette!'

'Güzel! Ben de çok korkuyorum çünkü!'

'Ama onu da tanıyoruz aynı zamanda' derken bana dönüp gülümsemişti. 'Clarke'dan bahsediyoruz sence seni bırakır mı?'

'Bırakmaz değil mi?'

'Hayır' derken durmuştu. 'İlk zamanlarımızı hatırla seninle uğraştığımız dönemleri. O zaman bırakmış mıydı?'

O an gülüp 'hiç unutmuyorum ki' demiştim. 'Ve evet bırakmamıştı'

O da gülüp; 'O zaman bile sana sırılsıklam aşıktı. Onu fark etmeni istedi ama sonra bundan vazgeçti. Şartlar yüzünden. Tabii kısa bir vazgeçişti bu. Bak sonunda seni kaptı!' o an nefeslenip gülmüştü. 'Sen de içine şüpheyi düşürme ve asla vazgeçme olur mu?. Uyanınca söylerim yoksa yemin ederim'

Kahkaha atıp; 'Söyle! uyansın da söyle! uyansın da ölmeye bile razıyım ben'

'Uyanacak'

'Sence sonumuz Dani ve Jamie gibi olur mu?' dedim birden yüzüm düşerken. Gözlerim yeniden dolu dolu olmuştu. Raven'de bana bakıyordu. 'Hep o çifte benziyoruz dedik durduk. Ya gerçekten benzersek?'

'Böyle bir şey olmayacak' 

'Sonunda Dani gibi ben de Clarke'ı kaybedersem ya?'

'Clarke yaşayacak!' dedi tam o an da elimi tutarken. 'Onlara değil aşklarına benziyorsunuz ikisi çok başka şeyler Lexa'

'O benim Dani Clayton'um Raven. Eğer onu sonsuza kadar kaybedersem şu canımın hiçbir değeri kalmayacak' dedim ona bakarken. 'Hiçbir değeri!'

'Hepimizin inancı tam! Uyanacak ve sana geri dönecek'

 'Uyan ve bana dön! seni bekliyorum sevgilim tam buradayım bak'