Aşk ve Nefret' (gxg) +18

96. Bölüm Lexa ve Clarke!

..........................................
Akşamüstü saat beş otuz suları: (Clarke'ın ağzından:)

'Böyle gel' dedim Lexa'ya seslenirken. Henüz adına alışamamıştı. Yabancıydı. Adını bırak kendisine bile yabancıydı. En üzücü olanıysa bana bomboş bakmasıydı. O kadar dokunuştan, sarılıştan, o kadar anlamlı gecelerden ve günlerden sonra bunu hissetmek çok acı verici bir şeydi. 'Biraz dinlenmek ister misin?' Hiçbir şey dememiş sadece kafa sallamıştı. Onu kendi odasına çıkarmıştım. Bir şeyleri hatırlamada yardımcı olabilirdi. Ve içeriye geçince banyoyu giysi dolabını gösterdim. 'Sen halledersin sanırım?' Bu sözüme de sadece kafa sallamıştı. Ben ise o an gözlerimin dolduğunu hissettiğim için odadan koşar adım çıkmıştım.

Aşağıya indiğimde meraklı gözler benim üzerimdeydi elbette ki. Ben ise çok yorgun bitkin ve üzgündüm.

'Clarke?' Dedi Raven bana doğru. 'Lexa?'

'Odasında!' dedim ben de ona doğru. 'Duş alıp dinlenir muhtemelen'

'Sen neden buradasın peki?' demişti Amy'de. 'Neden yanında değilsin?'

O an gözlerimde dolu olan yaşlar akmaya başlamıştı. Ve ellerimle silerek koltuğa oturmuştum. 'Beni tanımıyor ki..' diyebildim sadece. 'Evet gerçekleri biliyor ama hafızası hala yerinde değilken çok inanacağını sanmıyorum'

'Clarke..' diyerek Victoria da yanıma oturmuştu o an. 'Önümüzde zor bir süreç var. Kolay değil kimse de kolay diyemez ama atlatacağız'

'Her zaman olduğu gibi..' diyerek de Mira ekleme yaptı. 'Hiçbir zaman pes etmedik şimdi de etmeyeceğiz'

'Herhalde etmeyeceğiz!' dedi Luna'da. 'İllaki düzelecek her şey ve hep de böyle kalmayacak'

'Hepimiz bir aradayken..' diyip güldü Octavia. 'Kimse bizi yenemez!' o an herkes gülmüştü. Bu doğruydu. Bu süreç geçiciydi. Ne kadar sürer bilmiyordum belki ama geçiciydi. Bunu biliyordum. Lexa beni yeniden hatırlayacaktı. Beni, anılarımızı, evini, arkadaşlarını.. her şeyi.. Sadece zamana ihtiyacımız vardı. Hepsi buydu.

'Amy Cheryl nerede?' dedim ona bakarken.  Cheryl Lexa'yı görmeden asla yapamazdı çünkü. 'Ve annem?'

'Annen Bayan Woods'a olanları anlatmaya gitti' dedi. Olanlar derken hafıza kaybı. Ve Kara'nın Lexa'yı getirmesi. Bayan Woods'a Lexa'nın kaçırılması olayını bir hafta sonra anlatmak zorunda kalmıştık. Daha fazla saklanacak durum kalmamıştı çünkü. Duyunca çok üzülmüştü. Ve yarasına aldırış etmeden gece gündüz tüm Londra'da dolaşmıştı. Belki bir sokakta denk gelirim umuduyla. 'Cheryl'de Amerikadan gelen gurubun yanında'

'Gelmişler mi?' dedim ona bakarken. Kafa sallayınca 'İyi' dedim sadece. Kara için gelmişlerdi. Ve ortalık çok karışacağa benziyordu. Bu sefer Kara'nın sonunun geldiğini hissedebiliyordum çünkü.

Birden 'Clarke?' diye seslenen sesle kalbimin kasıldığını hissetmiştim. Derin bir nefes aldım ve geri verdim. Bu Lexa'ydı. Geldiğinden beri hiç konuşmamıştı. Sadece kafa sallamıştı her şeye. Haftalar sonra ilk defa sesini duymuştu bu kulaklarım. Gözlerim istemsizce dolmuştu. Nefes alamadığımı hissettim ve kalbimin ritimleri de anında değilmişti.

'Pekala bu iyi bir şey' dedi sevinçle Raven. ' En azından adnı öğrendi ve seni çağırabiliyor'

'Hemen çık' dedi Amy'de. 'Geldiğinden beri ilk defa sesini duyduk..'

Hızla koltuktan kalktım. Ellerimin ve ayaklarımın titremesine aldırış etmeden merdivenlerden çıktım koşarak. Odanın kapısına geldiğimde bana bakan Lexa ile denk geldim.