Restricted Area

Huzurlu ve Uyumlu Bir Mahalle Etkinliği

Zheng Mingyi'nin evi yenilenip kişisel bir stüdyoya dönüştürülmüştü. Zemin kat müşteri kabulü için, ikinci kat ise ofis olarak kullanılıyordu. Jiang Chijing bir keresinde bir filmde hisse senedi ticareti için aynı anda altı farklı ekran kullanıldığını görmüştü, ancak bunu gerçekte kendi gözleriyle görmek yine de farklıydı.

"Müşteri havuzun var mı?" Jiang Chijing, Zheng Mingyi'nin ofis alanını incelerken sordu.

"Evet." Zheng Mingyi masaya yaslandı. "Ama sen de beni birileriyle tanıştırabilirsin tabii."

Jiang Chijing'in çevresi borsayla uğraşan birçok insan tarafından kuşatılmıştı, on meslektaşından sekizi bununla uğraşıyordu. Ancak sıradan insanlar kişisel sermaye eşiğine ulaşamazdı. Jiang Chijing onları Zheng Mingyi ile tanıştırmak istese bile Zheng Mingyi onları kabul etmeyebilirdi.

Jiang Chijing, "O zaman sadece akrabalarımla tamıştırabilirim." dedi.

"Tabii ki." Zheng Mingyi gülümsedi, "Bu, aile tanışması sayılır mı?"

Jiang Chijing henüz sırrını ailesine açmamıştı ama ebeveynlerinin cinsel yönelimini tahmin ettiği için evlenmesi konusunda baskı yapmadıklarını düşünüyordu. Öte yandan Zheng Mingyi anne ve babasıyla yakın değildi; iş çocuklarına bakmaya gelince ilgisiz bir tavırları vardı, onları kendi hallerine bırakıyorlardı. Jiang Chijing bunu ayrıntılı bir şekilde sormasa da Zheng Mingyi'nin ebeveynlerinin bile onu kontrol edemeyeceğinden emindi.

Bu nedenle ikisi birlikte yaşarken herhangi bir baskıyla karşı karşıya değillerdi. Mutlu oldukları sürece bunun bir önemi yoktu.

Jiang Chijing, "Onlarla tanışmak istiyorsan istediğin zaman tanışabilirsin." dedi.

"Aciliyeti yok." Sanki Zheng Mingyi telepati eğitimi almış gibiydi, düşünceleri Jiang Chijing'inkilerle tamamen uyum içindeydi. "Ama ailenin bir finans ve yatırım danışmanına ihtiyacı varsa beni işe alabilirler."

Bu kötü bir fikir değildi. Sonuçta Zheng Mingyi aktif olarak yatırım çemberindeydi, onunla temasa geçmek isteyen birçok kişi vardı. Ancak Jiang Chijing, "Annem ve babam aptal değil." dedi.

"Aptal mı?" Zheng Mingyi, Jiang Chijing'i kendine çekerek kollarını beline doladı. "Neden? Yeteneklerime güvenmiyor musun?"

"Bunun senin yeteneğinle bir ilgisi yok." Jiang Chijing kayıtsızca öne doğru eğildi ve Zheng Mingyi'nin çenesini dişledi. "Sen benim erkeğimsin. Seni neden işe alsınlar ki? Sadece bedavadan iş gücü işte."

Zheng soyadlı serbest işçi, ellerini aşağı kaydırıp Jiang Chijing'in kalçalarını avuçladı ve anında karaktere girerek, "Patron, bu dünyada bedava yemek diye bir şey yok."

Jiang Chijing de uzun zamandır sorunsuz bir şekilde role girme sanatında ustalaşmıştı. Parmağıyla Zheng Mingyi'nin çenesinin altından iterken gözlerini kıstı, "O halde bugün kan emici bir kapitalistin ne olduğunu öğrenmene izin vereceğim."

Çok doğal bir şekilde ikisinin dudakları birbirine bastırıldı. Zheng Mingyi, Jiang Chijing'i kalçalarından tutarak kaldırdı ve dönüp onu yepyeni ofis masasına oturttu. Ancak onlar devam edemeden bu uygunsuz anda kapı zili çaldı.

"Bay Zheng, evde misiniz?"

"Ön kapınız ardına kadar açık. Evde olmanız gerekir, değil mi?"

Kamu çalışanlarının sesi bahçeden içeri taşındı.  Zheng Mingyi durdu, alnında  nadiren görülen bir damar şişmişti. "Neden hep böyle boş boş geziyorlar?"

"Boş boş gezmiyorlar." Jiang Chijing ofis masasından aşağı indi. "Sadece işlerini yapıyorlar."

Zheng Mingyi, birinin neden bir iş için dostça komşuluk ilişkileri kurmak istediğini anlayamıyor gibi görünüyordu, ancak Jiang Chijing'in iknası altında, yine de pencereye doğru yürüdü ve kendini toparlayıp alt kata doğru, "Buyrun?" diye seslendi.