Bitmesini çok istiyorum yav yepyeni kurgular geliyor aklıma
Threesome kurgularımı ve fanficleri salmak için bu ve Tetikçi bitsin istiyorum ama DARALDUM DA DARALDUM ARTIK
Neyse sürün Vinvin, seni süründürme sözüm var
×
Benjamin
Vincent'in neredeyse köklü bir değişime girdiği öylesine hissediliyordu ki neredeyse onu tanıyamıyordum.
İlgili, endişeli, önemseyen bu herif nereden çıkıp gelmişti?
Daha on bir ocaktaydık ve kış devam ediyordu. O ise bunu pek umursuyor gibi değildi. Çoktan arkasını dönüp gitmesi gerekiyordu. O ise bir milim bile kıpırdamaya gönlü yokmuş gibi davranıyordu.
"Dikkat et." Odağımı kaybetmemle tutunduğum demirlerden neredeyse kayacak gibi olduğumda sesini duydum hemen sonra belimi ve kolunu saran elleri hissettim.
"İyiyim." Diyerek uzaklaşmaya çalıştım ondan. Ellerini tişörtü sürtüp çekti.
Fizyoterapistlerin önerisiyle tutuna tutuna yürümeye çalışıyordum. Kendimi bu şekilde kısıtlanmış hissetmekten nefret ediyordum ve canım acısa da belli etmeden dengemi kurmaya çalışıyordum. Ayaklarımda bir problemim yoktu, kaslarım aylarca süren hareketsiz yaşam sonrası aniden kullanılmaya başladıklarından zorlanıyordu.
Çenem arada sızlıyordu, burnum eskisinden biraz farklıydı ama tam anlamıyla yabancılaşmamıştı yüzüm. Doktorlar çok iyi iş çıkarmıştı.
Avuç içlerimin dikişleri alınmıştı ama sanki hala sızlıyorlardı. Kaburgalarımda ani hareketler sonrası derin bir ağrı oluyordu ama bir noktadan sonra hareketlerime eskisi gibi alışacak olan vücudumla düzelecektim.
"Çok iyi gidiyorsun." Fizyoterapistlerden biri aldığı notlardan başını kaldırıp gerçek fikrini söylerken gülümsedim. Yorucuydu, henüz on beş adımı zor atabilmiştim ama umuda tutundukça direncim artıyordu.
"Sana uygun programı on hazırladık. Hareketleri her gün yapman gerek, zorlandığında bırak. Su, mineral alımını aksatma asla. Kaslarının en çok bunlara ihtiyacı var şu an. İyileşmen tamamen sana bağlı, bu yüzden belirli bir zaman aralığı veremiyoruz ama azmin sayesinde hemen toparlayacak gibisin."
Yüzündeki gururlu ifadeyle teşekkür edercesine baktım üçüne de. Buraya geleli dört gün olmuştu ve gelir gelmez beni hastanedeki spor yerine götürüp durumuma bakışlardı. Uygun programı her hareketi dikkatle takip ederek yapmışlardı. Gerçekten iyi olduklarını anlayabiliyordum. Bunu çok iyi ilgilenerek hissettiriyorlardı.
"Teşekkür ederim." Dedim samimiyetle.
"Güzelce iyileş." Verdikleri karşılıkla kafamı onaylarcasına sallarken iki doktor gitti.
Geriye kalan ise Vincent'e bir defter verdi. "Burada alması gereken besinler ve mineraller için tariflerle egzersiz programı var."
Vincent ilgiyle dinleyip sıkıca kavradı defteri. Bense ayakta kalmanın yakıcı hissiyle baş etmeye çalışıyordum.
"Burada kol değneklerin var. Bunları gerçekten onlarsız ayakta durabilene kadar kullan." Gösterdiği yere bakarken onu onayladım başımla.
