Kaçma Benden (düzenleniyor)

KB-16

Çağla giden arabanın ardından el sallamayı bırakıp yüzünde hafif bir tebessümle kapıyı anahtarıyla açtı ve içeriye girdi. Bugün çok korkmuştu kuşkusuz ama şuan içine dolan huzur tarif edilemezdi.

"Ben geldim."

***

"Ben geldim." Salona giren Denizin kaşları gördüğü tanıdık yüzle kalkarken dudaklarından birkaç kelime döküldü.

"Lütfen bu kötü bir kabus olsun. Lütfen lüften..." Kuzeni Betül kollarını kocaman açıp Denizin boynuna atladığında Deniz gözlerini sertçe birbirine bastırdı. "Neden ya neden?" Kız Denizden uzakkaşıp kolları hala omuzlarındayken sordu.

"Yoksa beni özlemedin mi kuzen?"

"Hayır. Neden geldin?" Betül yüzünde sevimli bir gülücükle Denizin omzuna vurdu.

"Yalancı."

"Ne münasebet. Annen nerede? Teyzem de geldi mi?" Kız başını iki yana sallarken Deniz derin bir nefes aldı.

"Şükürler olsun." Gözlerini kısarak karşısındaki kıza dikti. "Peki sen neden buradasın? Aydına neden gitmedin?" Betül yavaşça Denizin kulağına eğildi. Deniz Betülün bu hamlesiyle kızın hemen ardında kendilerini yüzlerinde küçük birer tebessümle izleyen anne ve babasını gördü.

"Evde misafiri varmış. Habersiz gelip süpriz yapmak istemiştim ama elimde batladı. Gerçi kız da matah birşey olsa, resmen silikonlu ya orası burası.." Betül yavaş yavaş Denizin kulağından uzaklaşırken bir yandan sesini de arttırıyordu. "Sonra dedim işte ben de abime, abi ben böcekli evde kalamam diye. Dedim ilaçlat. O da tamam dedi ama valla bilmiyorum, ben birkaç gün buradayım. Abim de otelde falan kalsın ne yapalım, gerçi baştan bir otel tutsaymış da-" Deniz kızın belini çimdirdiğinde kız küçük bir çığlık attı. Çığlığı duyan Murat bey ve Nimet hanımın tek kaşları havaya kalkarken Betül devam etti. "Ayy! Böcekler çok iğrençti Nimet teyze." Nimet gülümseyerek yeğenini yanına çağırdı ve tek kolu altına aldı.

"Kalırsın işte kızım burada. Zaten tatile gelmedin mi sen? Nereye gitmeyi düşünüyorsun?" Betül dudaklarını büzdü.

"Antalya olabilir sanırım teyze."

"Ay ne güzel işte! Deniz de gelir, hatta Aydın da." Deniz iç çekti.

"İşleri ne yapacağız anne?"

"Sanki çalışıyormuş gibi." Deniz babasının iğnelemesini duymazdan gelerek kendini tekli koltuğa attı.

"Orada halledersiniz oğlum. Ay dur dur... sekreterlerinizi de götürürsünüz. Ee Gökçe evli barklı kadın, Çağlayı götür sen." Deniz annesinin konuyu çektiği yere içinden kocaman bir kahkaha attı ama bu dışarıya sadece sinsi bir gülümseme olarak yansıdı.

"Çağla kim?" Deniz aslında en sevdiği kuzeni olan fakat laf atmaktan da geri kalmadığı kuzeni Betüle baktı.

"Sekreterim ama Betül bir görsen..." Göz ucuyla annesine baktığında kadının farları açmış merakla kendini beklediğini gördü.

"Bir görsem?" Deniz derin bir nefes alıp yerinden kalktı.

"Görürsün yarın." Annesi ve babası Deniz merdivenleri tırmanırken meraktan çatlamak üzere de olsalar kendilerini koltuklarına bırakıp sakinleşmeye çalıştılar.

Betül birşeylerin döndüğünü anlamıştı ve Denizin hemen ardından merdivenlere yöneldi. Deniz tam gömleğini çıkardığında odaya dalan Betül, Denizin tam karşısında kollarını bağlayarak durdu.

"Anlat bakalım." Deniz derin bir nefes aldı ve taaa en baştan anlatmaya başladı.

"Annemler babaannemin yüzüğünü almam için beni Muğlaya gönderdi. Aldım yüzüğü, attım kendimi bir bara. Sonra bir baktım Aslı. Neyse işte........... Annemlerin bu yaptığına inanabiliyor musun Betül ya! Kıza yakalanmamak için kırk takla attım bugün, kadın hala ağzımdan laf almaya çalışıyor." Betül derin bir nefes aldı.

"Ne yapacağını bilmiyorsun değil mi kuzen?" Deniz başını iki yana salladı.

"Aslında kim olduğumu öğrendiğinde çıldıracak."

"Ve öğrenirse gider." Betül yavaşça Denize doğru küçük bir adım attı. "Bence önce ne hissettiğinden emin ol." Deniz sertçe yutkundu.

"Sence hissettiğim şey..."

"Bence öyle kuzen ama yine de asıl kararı senin vermen gerekir."

Betül odadan çıktığında kendini sırt üstü yatağına bırakmıştı. Ne hissettiğine en kısa zamanda karar vermeliydi Deniz. Yoksa iş gitgide içinden çıkılmaz bir hal almaya başlayacaktı.

Devam edecek...