Littekens van het Verleden

1

9 juli, zaterdag, 8:19

De warme Franse zon begint net boven de horizon uit te komen wanneer ik de deur van onze chalet open. De geur van dennenbomen en vers gemaaid gras dringt mijn neus binnen en ik voel een glimlach op mijn gezicht verschijnen. Ondanks alles wat er afgelopen jaar is gebeurd, blijft deze plek altijd als een tweede thuis voelen. Hier op de camping lijkt het alsof de rest van de wereld even niet bestaat. Ik ben hier inmiddels al twee weken en het wordt steeds drukker op de camping wat normaal is.

Nova is al op en zit aan de kleine houten tafel op het terras, verdiept in een boek. Nova is mijn beste vrienden al sinds de middelbare school. Ze kijkt op en lacht breed wanneer ze me ziet. "Goedemorgen, slaperd." zegt ze plagend. "Heb je lekker geslapen?"  "prima." antwoord ik terwijl ik me uitrek. "Maar ik kon je gesnurk tot in mijn dromen horen."

Nova grinnikt en slaat haar boek dicht. "Nou, ik zal proberen om vanavond stil te zijn. Klaar voor een nieuwe dag vol kinderen die om ons heen rennen en constant roepen?" Ik lach en knik. "Altijd." Het is mijn derde zomer als animator op deze camping maar dit jaar voelt anders. Het is mijn eerste zomer hier zonder mijn ex en ondanks dat het soms nog pijnlijk is, vole ik me eindelijk vrij.

Het was een lange weg om te komen waar ik nu ben maar ik ben er trots op. Samen met Nova, Lars en Emma logeren we in een chalet op de camping. We zijn nu nog maar met z'n vieren als animatieteam maar deze week komen er nog een paar animators aan. Wij vier zijn de enigste die Nederlands praten dit jaar. Deze camping trekt toch wel veel Nederlanders aan dus het is wel chill dat we dit jaar met vier zijn. 

Ik en Nova slapen samen en Lars en Emma hebben allebei aparte kamer. We hebben een heel knusse woonkamer/keuken en terras. Het is een simpel maar gezellig onderkomen en we zijn een hechte groep geworden door de jaren heen. 

Lars komt naar buiten, nog half slapend, en zijn haren liggen nog helemaal in een wilde warboel. "Wat is ervoor ontbijt?" mompelt hij terwijl hij zich op een van de stoelen laat vallen. "Als je geluk hebt, hebben de campinggasten de bakker niet leeggekocht en zijn er nog wat croissants en chocoladebroodjes over. Maar het is nog vroeg dus ik denk het wel." zegt Nova terwijl ze opstaat. Op de camping hebben we een kleine shop waar je 's ochtends altijd wat ontbijt kan gaan halen.

"Ik ga kijken. Lynnie, kom je mee?" Ik knik en volg haar naar de campingwinkel. Terwijl we langs de caravans en chalets lopen, zwaaien we naar bekende gezichten. Sommige families komen hier elk jaar, net als wij. We groeten de kinderen die al vol energie over het terrein rennen. Het voelt vertrouwd en geruststellend.

bij de winkel is het een drukte van beland. Nova en ik scharrelen snel wat croissants, chocoladebroodjes en stokbrood bij elkaar en lopen terug naar de chalet. Als we er zijn, zit Emma ook al buiten. We dekken de tafel en beginnen te ontbijten. We bespreken de planning voor de dag. Vandaag staat er een piratendag op het programma, wat betekent dat e de kinderen verkleden als piraten en op zoek gaan naar een verborgen schat.

"Ik weet nog niet waar we de schat moeten verstoppen. We hebben vorig jaar de grote eik al gebruikt." zegt Emma. Ik denk even na over een eventuele verstopplek op de camping. "Misschien kunnen we iets nieuws proberen." stelt Nova voor. We knikken instemmend en ik zie iedereen nadenken over een plek. Het is leuk om te zien dat we allemaal iets leuks willen verzinnen voor de kinderen.

"Wat als we de schat in het zwembad verstoppen? We kunnen aanwijzingen rondom het zwembad plaatsen." Emma's ogen lichten op. "Dat is een geweldig idee! De kinderen zullen het geweldig vinden." Met een plan in gedachten maken we ons klaar voor de dag. Meestal hebben we een t-shirt aan van het animatieteam maar voor vandaag trekken we onze piratenkostuums aan.

Daarna verzamelen we alle benodigdheden voor de activiteiten. Terwijl we bezig zijn, voelt het alsof de zorgen van thuis, mijn toekomstplannen, mijn onzekerheden over mezelf en de verwachtingen van mijn ouders, allemaal even verdwijnen. Ik ben nog maar 22 maar iedereen studeert al in mijn omgeving. Nova studeert interieurstyliste, Lars studeert lerarenopleiding, Emma die doet dierengeneeskunde en zo kan ik nog wel even doorgaan.