Lynn Schouten is 22 jaar oud en werkt in haar vakantie als animator op een camping in Frankrijk. Dit is haar 3de jaar als animator. Ze is een harde werker en heeft haar leven nog niet helemaal in orde. Het is al een paar maanden uit met haar narcist...
Ik staar naar mezelf in de spiegel van de badkamer, mijn ogen zijn omrand met donkere kringen die ik niet meer kan verbergen. De laatste tijd lijkt het alsof elke ochtend zwaarder aanvoelt dan de vorige. Ik draai de kraan open en laat het koude water over mijn handen stromen voordat ik het op mijn gezicht spetter, hopend dat het me op de een of andere manier wakker kan schudden uit de mist in mijn hoofd. Vandaag is het oudjaarsavond, en ik zou enthousiast moeten zijn. Matthy en ik gaan vanavond het nieuwe jaar vieren met zijn vrienden, en ik wil er voor hem zijn. Maar de waarheid is dat ik moe ben, op een manier die verder gaat dan slaaptekort. Het is alsof ik vastzit in mijn eigen hoofd en er niet uit kan komen.
Ik maak me snel klaar en trek mijn sportkleding aan. Misschien dat de sportschool me wat energie geeft. Dat werkt meestal wel. Terwijl ik mijn haar in een losse knot draai, kijk ik nog even naar mezelf in de spiegel. Mijn ogen zien er leeg uit, en ik schud mijn hoofd. Dit gaat niet om mijn uiterlijk, dit gaat om hoe ik me vanbinnen voel. Ik loop naar de woonkamer, waar Nova met Beau op de bank zit. Ze kijkt op als ze me ziet en begroet me met een zachte glimlach.
"Hey, alles goed?" vraagt ze terwijl ze een pluk haar achter haar oor stopt. Haar stem klinkt voorzichtig, alsof ze iets voelt van wat ik probeer te verbergen. "Ja, alles prima." lieg ik. Ik weet dat ze me doorheeft, maar ik kan het niet opbrengen om te praten. Dus glimlach ik en loop door naar de keuken, weg van haar nieuwsgierige blik.
In de keuken pak ik wat fruit en yoghurt om een smoothie te maken. Ik heb eigenlijk niet echt trek, maar ik moet iets eten voordat ik ga sporten. De blender zoemt zacht terwijl ik mijn gedachten probeer stil te krijgen, maar het is alsof mijn hoofd op volle snelheid draait en ik niet kan bijbenen. Niet kunnen slapen, niet kunnen eten... het voelt alsof ik alles onder controle aan het verliezen ben. En het ergste is dat ik het niet kan delen met iemand. Zelfs niet met Matthy.
Ik schenk de smoothie in een glas en neem een paar slokken. Het is meer uit verplichting dan uit honger. De smaak is oké, maar het lijkt niet echt binnen te komen. Ik zucht en zet het glas leeg op het aanrecht voordat ik mijn tas pak en de deur uitloop, op weg naar de sportschool.
De lucht is grijs en koud als ik naar buiten stap. Terwijl ik naar de sportschool loop, voel ik de kou op mijn huid, maar het lijkt niet tot me door te dringen. Het is alsof er een barrière is tussen mij en de rest van de wereld. Mijn gedachten blijven maar afdwalen naar alles wat ik niet durf te zeggen. Ik denk aan Matthy, hoe hij vanavond waarschijnlijk stralend in het midden van zijn vrienden zal staan, lachend en zich verheugend op het nieuwe jaar. Ik wil daar voor hem zijn, echt waar. Maar hoe kan ik er voor hem zijn als ik mezelf niet eens kan bijhouden?
Mijn voeten brengen me mechanisch naar de sportschool, terwijl mijn gedachten blijven hangen bij de ene vraag die ik maar niet kan beantwoorden: waarom blijft Scott me achtervolgen?
~
De geur van schoonmaakmiddel en zweet vult mijn neus zodra ik de sportschool binnenstap. Ik zet mijn tas in een hoek en loop naar de gewichten. Het voelt alsof ik hier de enige plek heb waar ik enige controle kan terugwinnen. Ik grijp een set dumbbells en begin met mijn eerste set, geconcentreerd op de beweging van mijn armen en de spanning in mijn spieren. De wereld om me heen verdwijnt even. Hier, in de sportschool, ben ik niet diegene die haar hoofd niet stil kan krijgen. Hier ben ik gewoon iemand die haar lichaam onder controle heeft. Iemand die kracht kan opbouwen, gewicht kan verplaatsen. Ik hef, ik duw, ik trek—en ik voel, voor een paar minuten, geen chaos in mijn hoofd.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
