Lynn Schouten is 22 jaar oud en werkt in haar vakantie als animator op een camping in Frankrijk. Dit is haar 3de jaar als animator. Ze is een harde werker en heeft haar leven nog niet helemaal in orde. Het is al een paar maanden uit met haar narcist...
Het is vrijdagmorgen en ik word abrupt wakker van een nachtmerrie. Mijn ademhaling is snel en oppervlakkig, en ik voel een koude rilling over mijn rug lopen. De beelden van de nachtmerrie spelen nog steeds in mijn hoofd af, alsof ze op repeat staan.
~~
In mijn droom bevond ik me in een donkere, kille kamer. De muren waren bedekt met grafstenen en het enige licht kwam van een flikkerende kaars op een oude, versleten tafel in het midden van de ruimte. Scott stond daar, zijn gezicht verborgen in de schaduw, maar ik kon zijn ogen nog steeds voelen branden.
Het was alsof de ruimte elke emotie die ik ooit had ervaren, op een intense manier terugbracht. Scott's stem klonk hol en kwaad terwijl hij tegen me schreeuwde. "Waarom heb je me dit aangedaan?" vroeg hij, de woorden klinken als een echo in de kamer.
Voordat ik kon antwoorden, duwde hij me tegen de muur. De klap was hard en ik voelde mijn lichaam tegen de koude muur slaan. Mijn adem stokte in mijn keel, en voordat ik het wist, had hij mijn keel vast. Zijn handen waren strak om mijn hals geklemd, en ik kon niet ademen. De pijn was echt, de angst was verlammend.
Ik probeerde me los te wrikken, maar zijn grip was als ijzer. Mijn ogen vulden zich met tranen terwijl ik naar de flikkerende kaars keek, die langzaam opraakte. In de verte hoorde ik de stem van een kind, maar het geluid werd steeds zachter en werd verdrongen door het gelach van Scott. Het was een afschuwelijk, doordringend gelach, alsof hij genoot van mijn lijden.
Met een laatste krachtinspanning duwde ik zijn handen van mijn keel af en zakte ik naar de grond. Alles om me heen draaide en het enige wat ik nog kon doen was me vasthouden aan de muur, de koude stenen tegen mijn huid voelend. De kaars doofde langzaam, en de kamer om me heen viel in totale duisternis.
~~
Ik schrik wakker, mijn hart bonst in mijn borstkas. Met moeite breng ik mezelf in beweging en loop naar de badkamer. Mijn lichaam voelt zwaar van vermoeidheid en de schokkende beelden van de nachtmerrie hangen nog steeds over me heen. Na een snelle douche kleed ik me aan en probeer mezelf op te frissen voor de dag.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Wanneer ik de badkamer uitloop, zie ik Nova al in de woonkamer zitten. Ze heeft de bank volgepropt met kussens en kijkt me bezorgd aan. "Je ziet er moe uit." zegt ze terwijl ze haar ogen op me richt. "Weet je zeker dat alles oké is?" Ik zucht en schud mijn hoofd. "Ik had weer een nachtmerrie. Het was echt erg. Scott was er weer en... het voelde zo echt."
Nova kijkt me met een bezorgde blik aan en komt naar me toe om me een bemoedigende knuffel te geven. "Dat klinkt verschrikkelijk. Wil je erover praten?" Ik schud mijn hoofd en zeg: "Nee, niet nu. Misschien later."
We gaan samen ontbijten, en terwijl we aan tafel zitten, neem ik mijn telefoon om te zien of er nieuwe berichten zijn. Matthy heeft me een paar berichten gestuurd, waarin hij vraagt hoe mijn ochtend verloopt en hoe het met me is. Hij heeft vandaag een draaidag en dat weet ik goed. De gesprekken met Matthy brengen altijd een beetje licht in mijn dag, vooral nu we weer regelmatig contact hebben sinds maandag.
