Littekens van het Verleden

32

22 oktober, zaterdag, 10:07

Ik word wakker in een zee van zachte lakens en warmte, en het eerste wat ik voel, is de aanwezigheid van Matthy naast me. Zijn rustige ademhaling vult de kamer, en ik kan het niet laten om naar hem te kijken. Hij ligt nog te slapen, met een ontspannen uitdrukking op zijn gezicht. Een kleine glimlach vormt zich op mijn lippen. Het voelt nog steeds een beetje onwerkelijk dat ik hier bij hem ben, maar het is een heerlijk gevoel.

Voorzichtig schuif ik mijn hand onder het kussen vandaan en pak ik mijn telefoon van het nachtkastje. Het is al rond tien uur, zie ik. Ik open Instagram en scroll wat door mijn feed. Al snel merk ik dat Robbie en Raoul me zijn gaan volgen. Ik glimlach en volg ze terug. Het voelt goed dat ze me nu al een beetje in hun groep hebben opgenomen.

Terwijl ik verder scroll, krijg ik een berichtje van Kato. Ze vraagt hoe mijn dag was gisteren en of alles goed is gegaan met Matthy's vrienden. Ik glimlach terwijl ik begin te typen.

"Hey! Ja, het was echt leuk. Ze zijn allemaal heel aardig en we hebben een gezellige avond gehad."

Kato reageert al snel.

"Wat leuk! En hoe zit het met jou en Matthy? Wanneer mag ik die nieuwe lover van je eindelijk ontmoeten?"

Ik lach zachtjes om Kato's nieuwsgierigheid. Ze is altijd zo enthousiast over nieuwe mensen in mijn leven.

"Binnenkort! We moeten gewoon een keer iets afspreken. Ik weet zeker dat jullie het goed met elkaar zullen kunnen vinden."

Terwijl ik aan het typen ben, merk ik ineens dat Matthy wakker is geworden. Hij ligt op zijn zij, met zijn hoofd op zijn hand gesteund, en kijkt me glimlachend aan. Zijn ogen stralen een warmte uit die me meteen op mijn gemak stelt.

"Goedemorgen." zegt hij met een zachte stem, nog een beetje slaperig. "Goedemorgen." antwoord ik terug, terwijl ik mijn telefoon wegleg. We kijken elkaar even aan. Het is een moment van stilte waarin geen woorden nodig zijn. Zijn glimlach is aanstekelijk, en ik voel een warme gloed in mijn borst. Het is alsof de tijd even stilstaat en alles om ons heen vervaagt.

"Waar was je zo druk mee?" vraagt hij plagend, terwijl hij een lok haar uit mijn gezicht veegt. "Oh, Kato vroeg wanneer ze jou mag ontmoeten. Ze is nieuwsgierig naar jou." antwoord ik met een speelse glimlach. "Nou, ik ben benieuwd naar wat ze van me zal vinden." zegt hij met een lach. Hij trekt me dichter naar zich toe en drukt een zachte kus op mijn voorhoofd.

Ik nestel me tegen hem aan, genietend van het moment. "Ze zal je vast leuk vinden. Net als ik." zeg ik, terwijl ik mijn arm om zijn middel sla. We praten wat over van alles en nog wat, en al snel komen de plagerijen. Matthy begint met zachte kietelingen, en ik kan het niet laten om te lachen terwijl ik me probeer los te wurmen. Hij is sterk en houdt me gemakkelijk vast, wat de situatie nog grappiger maakt.

"Je bent gemeen!" roep ik lachend, terwijl ik hem probeer weg te duwen. "Je lacht, dus zo gemeen kan het niet zijn." antwoordt hij met een grijns, terwijl hij uiteindelijk stopt met kietelen en me in zijn armen houdt. We liggen nog een tijdje zo, in elkaars armen, pratend en soms plagen we elkaar. Het voelt zo natuurlijk, zo goed. Ik merk dat mijn hart sneller klopt, niet van zenuwen, maar van oprechte verliefdheid. Het is duidelijk: ik val steeds meer voor deze jongen.

Na een tijdje besluiten we dat het tijd is om op te staan. We kleden ons om, ik in een comfortabele trui en jeans, en Matthy in een simpel maar stijlvol outfit. Terwijl ik mijn haar in een staart doe, vang ik zijn blik op in de spiegel. Hij glimlacht naar me, en mijn hart maakt een sprongetje.

We lopen de trap af naar beneden, hand in hand, terwijl de geur van koffie en vers brood ons tegemoet komt. Matthy heeft gisteren nog wat boodschappen gedaan, dus we hebben genoeg in huis om een lekker ontbijt te maken. Terwijl we de keuken inlopen, glimlacht Matthy naar me, en ik voel meteen weer die warme gloed van verliefdheid. We maken samen ontbijt, lachen en plagen elkaar terwijl we de eieren bakken en de toast klaarmaken.