Littekens van het Verleden

63

14 januari, zaterdag, 11:19

Ik word langzaam wakker, mijn ogen voelen zwaar en het licht dat door de gordijnen komt, prikt een beetje. Het is 11:19, zie ik op mijn telefoon. Het bed naast me is leeg. Matthy is er al uit. Een geeuw ontsnapt uit mijn mond terwijl ik me uitrek en even in mijn ogen wrijf. Ik recht mijn rug en kijk naar de tientallen berichtjes die zijn binnengekomen: familie, vrienden, zelfs klasgenoten, allemaal die me feliciteren met mijn verjaardag. Het voelt vreemd om wakker te worden en direct zoveel aandacht te krijgen. Het maakt me altijd een beetje ongemakkelijk, maar het is ook wel lief dat mensen aan me denken.

Net als ik me wil uitstrekken voor nog een tweede geeuw, hoor ik zacht gerommel bij de deur. Ik kijk op en daar staat Matthy met een dienblad vol eten in zijn handen, met een grote grijns op zijn gezicht.

"Goedemorgen, jarige job." zegt hij, terwijl hij naar me toe loopt. Ik glimlach meteen als ik hem zie. "Goedemorgen." zeg ik slaperig en een beetje giechelend. "Hoe vaak ga je me nog feliciteren vandaag?" Matthy lacht en zet het dienblad voorzichtig op het bed. "Zoveel als nodig is totdat je het echt begint te voelen. Je verjaardag is een groot ding, Lynn!"

Ik schud lachend mijn hoofd. "Ik weet het, ik weet het... Maar het blijft een rare dag." Hij kijkt me even aan, trekt een wenkbrauw op en zegt plagend: "Een rare dag of een speciale dag?"

Ik rol met mijn ogen en pak een stukje fruit van het dienblad. "Speciale dag." geef ik uiteindelijk toe met een glimlach. Matthy heeft alles klaargemaakt: croissants, vers fruit, een gekookt eitje en een kop koffie precies zoals ik het lekker vind. Het is zo'n zoet gebaar, en ik kan niet anders dan hem bewonderend aankijken. "Je bent echt te lief voor me."

Hij haalt zijn schouders op en gaat naast me zitten op het bed. "Alleen het beste voor mijn jarige vriendin." Hij drukt een kus op mijn slaap en pakt zelf een croissant.

Terwijl we samen ontbijten, voel ik me eigenlijk best ontspannen. Het is fijn om zo de dag te beginnen, zonder haast of verplichtingen. Matthy blijft me af en toe plagen, vooral als ik hem probeer te helpen met het eten, maar hij houdt het dienblad stevig vast. "Nee, jij blijft lekker liggen vandaag." zegt hij resoluut terwijl hij mijn hand zachtjes terugduwt.

"Maar ik wil helpen." zeg ik met een pruillipje. "Je hebt vandaag een vrije dag, Lynn. Geen discussie mogelijk." antwoordt hij met een speelse grijns. "En nu, geniet van je ontbijt."

Ik geef me over, leun achterover tegen de kussens, en pak mijn kop koffie. Het is echt perfect, precies zoals ik het lekker vind, en ik neem een tevreden slok. "Dit is echt een goed begin van de dag." "Ik zei toch dat ik je verjaardag speciaal zou maken?" Matthy kijkt me met een trotse glimlach aan. "Je moet gewoon accepteren dat je het waard bent om vandaag extra in de watten gelegd te worden."

Ik glimlach en leun naar voren om hem een kus te geven. "Dank je." zeg ik zacht. "Je hebt geen idee hoe blij ik hier van word." Hij glimlacht terug en neemt nog een hap van zijn croissant. "Weet je, ik heb nog meer plannen voor vandaag." Ik trek een wenkbrauw op. "Oh? Moet ik me zorgen maken?"

"Nee hoor." zegt hij, een beetje geheimzinnig. "Je moet gewoon genieten." Ik neem nog een hap van mijn ontbijt en probeer niet te nieuwsgierig te zijn, maar ik kan het niet helpen. "Wat voor plannen dan?" Hij grijnst. "Dat ga ik je natuurlijk niet vertellen. Dat moet je zelf ontdekken. Maar het wordt leuk, dat beloof ik."

We lachen samen, en ik voel me opeens heel gelukkig. Het is een rustige, liefdevolle ochtend, precies wat ik nodig had na de drukte van gisteravond. Terwijl we ons ontbijt verder opeten, kletsen we over van alles en nog wat – over het concert, over de afterparty en natuurlijk over hoe hij erin geslaagd is om mijn verjaardag op deze manier te beginnen.