Littekens van het Verleden

4

11 juli, maandag, 18:24

~vervolg

Pov Lynn:

Na een intensieve dag vol wateractiviteiten ploffen Nova, Emma en Lars neer in onze chalet. Ik ben in de keuken aan het koken. "Wat een dag. Ik denk dat de kinderen vandaag echt de tijd van hun leven hebben gehad." zegt Emma die op de hoek van de bank zit. "Ja en wij ook. Ik heb al lang niet meer zo veel plezier gehad met watergevechten." lacht Nova. Ik lach mee. "Lynn, dat gezin dat vandaag incheckte, waren dat nieuwe mensen?" vraagt Lars. "Ja, dit is hun eerste keer hier." antwoord ik. Hij knikt. "Altijd leuk om nieuwe mensen te ontmoeten." zegt Emma.

Na een kwartiertje is het eten klaar en gaan we weer buiten zitten om te avondeten. "Lynn, jij moet echt iets doen met koken ofzo." zegt Noof. "Mhm ja, jij kan geweldig goed koken. Misschien moet je een koksopleiding doen." voegt Lars toe. Ik vind koken echt leuk om te doen. Dat is één van de zoveel dingen waar ik echt van kan genieten zoals sterrenkijken. "Mhm, misschien wel." zeg ik nadenkend.

Na het eten is het tijd om alles klaar te zetten voor de kinderdisco die om acht uur begint bij de open plek dichtbij de bistro. Lars en ik nemen de taak op ons om de muziekboxen en andere benodigdheden naar de locatie te brengen en te installeren. Terwijl we heen en weer lopen tussen het opbergkot en de disco, zie ik het gezin dat ik eerder vandaag heb geholpen. Ze zitten op het terras van de bistro en genieten duidelijk van hun avond. Ik glimlach lief naar hen en zwaai even, waarna ik weer verder ga met het sjouwen van het zware apparatuur.

Naarmate we verder gaan met de voorbereidingen, voelt Lars aan dat er iets op mijn hart ligt. "Lynn, je leek vanochtend nogal onrustig. Wil je erover praten?" Ik aarzel even maar besluit dan dat het goed is om mijn hart te luchten. "Het is gewoon... mijn vorige relatie. Die nachtmerries en de hele situatie van de abortus. Ik heb het gevoel dat ik mezelf helemaal ben kwijtgeraakt." Lars knikt begrijpend en zet zijn werk even stil. "Wil je me er meer over vertellen?"

"Ja, dat wil ik wel," zucht ik diep. "Mijn ex was narcistische n manipulerend. Ik cijferde mezelf steeds meer weg, tot ik uiteindelijk mezelf verloor. De abortus... dat is zes maanden geleden. Het was een moeilijke beslissing maar ik wist dat ik geen kind van hem wilde en dat ik er niet klaar voor was. Toch voel ik me soms schuldig en twijfel ik aan alles." "Dat klinkt ontzettend zwaar, Lynn." zegt Lars zacht. "Het is begrijpelijk dat je je zo voelt. Maar je hebt de juiste keuze gemaakt voor jezelf."

"Dat weet ik. Maar het is zo moeilijk om mezelf weer te vinden. Mijn leven had ik nooit op orde en nu zeker niet. Ik dacht dat een wereldreis me zou helpen om mezelf te leren ontdekken. Maar dat heeft het niet. Ik weet nog steeds niet wat mijn passies zijn." "Wat wil je nu doen? Heb je al nagedacht over studeren?" vraagt Lars. "Ja, maar ik weet niet wat ik wil." zeg ik met een zucht.

"Mijn ouders zijn succesvolle advocaten en daardoor voel ik een soort van druk dat ik ook iets moet bereiken." Lars legt een hand op mijn schouder. "Het gaat erom wat jij wilt en wat jou gelukkig maakt." Ik knik langzaam. "En hoe denk je nu over de liefde?" vraagt hij na een tijdje. "Ik ben zo teleurgesteld in de liefde. Mijn vorige relaties waren ongezond en giftig. Ik heb nooit echte liefde gekend. Ik begin te denken dat liefde gewoon niets voor mij is. Ik val gewoon op de verkeerde jongens."

Lars kijkt me vastberaden aan. "Dat is niet waar, Lynn. Je hebt gewoon nog niet de juiste persoon ontmoet. Liefde is er voor iedereen maar soms duurt het even voordat je die vindt. Je moet de hoop niet opgeven." Ik zucht. "Ik ben er gewoon even klaar mee, denk ik. Ik heb liefde in overvloed aan vriendschap." zeg ik. Hij knikt en geeft me een glimlach. We praten verder maar dit keer over lichtere onderwerpen. Af en toe plagen we elkaar zoals we vaker doen.

Pov Matthy:

Mijn moeder, mijn broers en ik hebben een tafel gevonden met uitzicht op het centrale plein van de camping. Het is onze eerste avond hier, en we genieten van een eenvoudige maar heerlijke maaltijd. De sfeer is ontspannen, maar ik merk dat mijn gedachten afdwalen. Ezra, Jesse en Jaïr zijn druk bezig met een geanimeerd gesprek over de beste route voor een wandeltocht die ze morgen willen maken. Jesse zit op zijn telefoon te appen met zijn vriendin terwijl hij mee praat met de rest.