Littekens van het Verleden

55

~vervolg

Terwijl ik de ingrediënten verzamel en begin met het voorbereiden van de kip, voel ik Matthy's ogen op me gericht. Ik kijk om en zie hem op het keukeneiland zitten, zijn hoofd rusten tussen zijn handen terwijl hij me met een zachte, liefdevolle blik aankijkt. "Wat is er?" vraag ik glimlachend, terwijl ik een paar kruiden over de kip strooi.

"Niets." zegt hij met een rustige stem, zijn ogen stralen. "Ik kijk gewoon naar je." Ik schud lachend mijn hoofd. "Je kijkt altijd zo intens naar me als ik iets doe." "Misschien omdat ik gewoon graag naar je kijk." antwoordt hij nonchalant, maar zijn blik verraadt een diepere warmte. "Je hebt iets... iets rustgevends als je in de keuken bezig bent."

Ik glimlach terwijl ik de kip in de pan leg om zachtjes te bakken. De geur van kruiden vult al snel de keuken. "Rustgevend? Dat is een nieuw compliment." Hij lacht en steunt zijn kin op zijn hand. "Het is waar. En je bent zo geconcentreerd. Ik vind dat aantrekkelijk." Ik rol mijn ogen en grijns. "Je vindt alles aantrekkelijk."

"Klopt." zegt hij zonder enige schaamte. "Je bent mijn favoriete persoon om naar te kijken." Ik voel mijn wangen warm worden door zijn woorden, zelfs na al die tijd dat we samen zijn, heeft hij nog steeds dat effect op me. Terwijl ik de groenten begin te snijden voor de grill, merk ik hoe Matthy zijn blik niet van me afwendt.

"Ga je nog helpen, of blijf je alleen maar kijken?" vraag ik. Hij lacht en schudt zijn hoofd. "Ik wil niets verpesten. Bovendien doe je het geweldig zonder mijn hulp."

"Heb je een idee hoe vaak ik heb nagedacht over jouw eten toen ik in de studio zat? Die keren dat ik weer eens fastfood zat te eten omdat we zo laat klaar waren..." zegt hij met een glimlach. Ik lach.

Terwijl ik de groenten in stukjes snijd en de kip zachtjes in de pan aan het bakken is, praat ik met Matthy over Zweden. Hij zit nog steeds aan het keukeneiland, met zijn hoofd in zijn handen, terwijl hij nieuwsgierig naar elke beweging kijkt die ik maak.

"Je zou Linnea eens moeten zien, ze is nu zes." zeg ik met een glimlach, terwijl ik terugdenk aan mijn kleine nichtje. "Ik vind het echt jammer dat ik haar de afgelopen vier jaar bijna niet heb gezien door die wereldreis. Ik heb haar zo gemist." Matthy kijkt geïnteresseerd naar me. "En zij jou vast ook. Hoe ging het toen jullie elkaar weer zagen?"

"Ze rende naar me toe en sprong in mijn armen." vertel ik lachend. "Ik had haar zo lang niet gezien, maar het was alsof er niets veranderd was tussen ons. Ze bleef maar vragen waar ik was geweest en of ik de volgende keer dat ik naar Zweden kom, haar meteen kan zien."

"Dat is zo schattig." zegt Matthy met een warme glimlach. "Je hebt echt een sterke band met haar." "Ja, dat heb ik zeker. En ik wil die band ook echt behouden, ook al woon ik hier. Het was gewoon zo fijn om weer met haar samen te zijn." Ik draai me om naar de kip, voeg nog wat kruiden toe en schenk wat water in een glas. "En mijn tante.." Ik grinnik een beetje. "Die was echt zo enthousiast toen ik over jou begon."

Matthy kijkt verrast. "Over mij? Echt waar?" Ik knik. "Ze kan niet wachten om je te ontmoeten. Ze was meteen aan het vragen wanneer we samen terugkomen naar Zweden en dat ze je de hele familie wil laten zien. Ze is echt een groot fan van je, denk ik."

Hij lacht verlegen. "Dat klinkt alsof ik meteen aan een kruisverhoor moet geloven zodra ik daar ben." "Nou, wees maar voorbereid." zeg ik plagerig terwijl ik de salade in een schaal doe. "Maar ze bedoelt het goed. Ze is gewoon nieuwsgierig." "En Thijs en Kato?" vraagt Matthy plotseling. "Kunnen zij eigenlijk Zweeds? Of spreken ze meer Engels als ze daar zijn?"

Ik leun tegen het aanrecht en denk even na. "Ze zijn niet vloeiend, nee. Thijs en Kato hebben al een tijdje een relatie met Jana en Maarten, dus ze hebben wel wat Zweeds opgepikt, maar niet heel veel. Dat is eigenlijk hun eigen keuze geweest. Mijn familie spreekt vooral Engels als er mensen bij zijn die geen Zweeds kunnen, dus dat is voor hen nooit echt een probleem geweest."