Littekens van het Verleden

46

~vervolg

Als de aftiteling begint te rollen, ga ik iets rechterop zitten en strek mijn benen uit. "En, vond je de film leuk?" vraag ik met een glimlach, terwijl ik me even uitrek. Matthy grinnikt. "Het was oké... maar het gezelschap was beter." zegt hij met een knipoog, terwijl hij langzaam opstaat en zich uitrekt.

Ik rol mijn ogen met een lach. "Nou, mooi zo. Nu is het tijd voor een ander soort entertainment. Koken!" Matthy trekt een gezicht. "Moeten we echt?" "Ja." zeg ik vastberaden. "Tenzij je liever honger lijdt." Hij trekt een bedenkelijk gezicht en knikt dan langzaam. "Oké, oké... maar jij bent de chef-kok, dus ik doe alleen wat jij zegt." Ik grinnik. "Dat is wel duidelijk, jij doet gewoon niks omdat je lui bent."

"Of misschien omdat ik weet dat je het toch beter kan dan ik." antwoordt Matthy met een uitdagende glimlach, terwijl hij naar de keuken loopt. Ik volg hem, mijn handen in mijn zij. "Ja, ja, mooie smoes. Jij gaat gewoon helpen, Matthy." Hij opent de koelkast en kijkt er bedenkelijk in. "Wat gaan we eigenlijk maken?"

Ik rol met mijn ogen en geef hem een zacht duwtje opzij. "Laat mij maar kijken, jij bent duidelijk hulpeloos in een keuken." Matthy steekt zijn handen in de lucht, alsof hij zich overgeeft. "Oké, chef. Wat moet ik doen?" Ik scan snel de inhoud van de koelkast en besluit dat we iets simpels gaan maken. "We gaan pasta maken met een snelle tomatensaus. Kan jij ondertussen de groenten snijden?"

"Snijden?" vraagt hij, alsof het een enorm moeilijke taak is. "Ja, snijden." zeg ik met een geamuseerde zucht. "Gewoon wat uien en knoflook hakken. Denk je dat je dat aan kan?" Matthy lacht en pakt langzaam een mes op. "Ik ben misschien niet zo'n keukenheld als jij, maar ik denk dat ik dit wel aankan." Hij begint klungelig met de uien, terwijl ik ondertussen de pasta in het kokende water gooi en de saus voorbereid.

We werken samen, of nou ja, ik doe het meeste terwijl Matthy af en toe zijn best doet. De keuken vult zich al snel met de geur van sudderende tomaten en gebakken uien. Af en toe grijp ik in wanneer Matthy zijn snijtechniek echt te veel de wensen overlaat.

"Matthy," begin ik lachend, "je snijdt die ui alsof je bang bent dat hij je gaat aanvallen." Hij kijkt me quasi-beledigd aan. "Hé, ik doe mijn best, oké?" "Misschien moet je gewoon bij het roeren blijven." plaag ik terwijl ik de gesneden uien van hem overneem en verder fijn hak. Hij zucht, maar gaat meteen met de pollepel aan de slag om de saus te roeren.

"Zie je wel, je hebt een natuurlijk talent voor roeren." grinnik ik, terwijl ik de rest van de saus toevoeg. "Als je Youtube-account minder gaat, kun je altijd nog kok worden." Hij trekt een gezicht en kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Dat lijkt me sterk, maar wie weet. Dan kan ik mooi zeggen dat ik alles van jou heb geleerd."

Ik geef hem een plagende duw en hij lacht, terwijl hij me naar zich toe trekt voor een korte kus. "Als jij zo blijft plagen, laat ik je de afwas doen." zeg ik met een grijns. "Dat was ik toch al van plan. " antwoordt hij met een ondeugende blik. Samen zetten we de borden op tafel en als we eindelijk gaan zitten, kijk ik hem aan. "Oké, toegegeven, je hebt wel wat geholpen."

"Zie je wel?" antwoordt hij zelfvoldaan, terwijl hij een hap van de pasta neemt. "Maar jij hebt natuurlijk het meeste werk gedaan." Ik schud lachend mijn hoofd. "Het is maar goed dat ik van koken hou."

Terwijl Matthy en ik aan tafel zitten, voel ik een warme gloed van tevredenheid door me heen trekken. Het eten smaakt goed, de sfeer is ontspannen en we glimlachen constant naar elkaar. Onze gesprekken zijn luchtig, vol grapjes en plagerijen zoals altijd. "Moet ik me zorgen maken dat je me de hele tijd zit uit te lachen?" vraag ik met een speelse blik, terwijl ik een stuk pasta naar binnen werk.

Matthy lacht luidop en schudt zijn hoofd. "Helemaal niet! Ik geniet gewoon van hoe serieus je altijd kijkt als je eet. Alsof het een belangrijke missie is." Ik geef hem lachend een zachte trap onder de tafel. "Misschien is het dat ook wel! Ik neem eten nou eenmaal serieus."