Littekens van het Verleden

69

17 april, maandag, 9:02

Ik zit aan de keukentafel met mijn ontbijt voor me. De geur van geroosterd brood en verse sinaasappelsap vult de lucht, en hoewel ik een beetje zenuwachtig ben voor vandaag, merk ik dat het eten makkelijker gaat dan een paar maanden geleden. Het is een kleine overwinning, eentje die ik stil vier in mijn hoofd. Mijn gedachten dwalen af naar de grote theorietoets van vanmiddag. Ik heb er hard voor gestudeerd, maar toch voel ik de zenuwen in mijn maag knijpen.

De deur van de keuken gaat open en Nova komt binnen, haar gebruikelijke opgewekte energie in de lucht om haar heen. Ze ploft neer op de stoel tegenover me en grijnst. "Klaar voor de grote dag?" vraagt ze terwijl ze een slok neemt van haar koffie.

Ik glimlach voorzichtig en haal mijn schouders op. "Ik denk het. Ik heb er alles aan gedaan, maar ja, die zenuwen hè."

Ze knikt begrijpend. "Ik snap het helemaal. Die laatste minuten voor een toets zijn altijd het ergst." Ze leunt naar voren en pakt een stuk toast van mijn bord. "Wil je dat ik je nog even overhoor? Het kan helpen om die laatste onzekerheden weg te nemen."

Ik kijk naar mijn boek dat openligt naast mijn bord en knik langzaam. "Ja, dat zou fijn zijn."

Nova reikt naar mijn schoolboek, slaat het open en begint door de pagina's te bladeren. "Laten we beginnen met iets makkelijks om erin te komen," zegt ze. Ze kijkt even naar me op, en dan naar het boek. "Oké, wat is de definitie van 'thermische geleidbaarheid'?"

Ik neem een hap van mijn toast en denk even na voordat ik antwoord. "Het vermogen van een materiaal om warmte door te geven. Het wordt vaak gemeten in watt per meter kelvin."

Nova knikt goedkeurend. "Precies. Goed zo. Oké, volgende vraag: noem drie factoren die de thermische geleidbaarheid van een materiaal kunnen beïnvloeden."

Mijn ogen zoeken naar de juiste woorden in mijn hoofd. "Ehm... de dichtheid van het materiaal, de temperatuur, en de structuur van het materiaal, zoals of het kristallijn of amorf is."

"Yes, perfect." Nova slaat snel door naar een ander deel van het boek. "Nu iets moeilijkers. Hoe zou je de warmteoverdracht in een vacuüm beschrijven?"

Ik frons even, mijn hartslag iets sneller door de moeilijkheid van de vraag. "Warmteoverdracht in een vacuüm kan alleen door straling plaatsvinden, omdat er geen moleculen zijn om warmte door geleiding of convectie over te dragen."

Nova lacht en steekt haar duim op. "Je hebt echt goed gestudeerd, Lynn. Dit gaat je lukken vandaag."

Ik glimlach, een beetje opgelucht, maar nog steeds knagend vanbinnen. "Hopelijk blijft het in mijn hoofd zitten straks tijdens de toets."

Nova leunt achterover en legt het boek neer. "Je hebt dit. Echt waar. Vertrouw gewoon op jezelf."

Ik knik, ook al blijft de onzekerheid hangen. "Hoe laat ga je trouwens dat huis bezichtigen?" vraag ik om het onderwerp een beetje te veranderen.

"O ja, dat is vanmiddag na mijn school." antwoordt Nova. "Dylan en ik zijn echt enthousiast over dit huis. Het heeft een enorme tuin en genoeg ruimte voor alles wat we willen."

"Dat klinkt perfect," zeg ik oprecht blij voor haar, ook al knaagt het ergens dat ze alweer een stap dichter bij de volgende fase in haar leven is, terwijl ik soms het gevoel heb dat ik vastzit. Toch probeer ik het enthousiasme in mijn stem te houden.

Nova glimlacht en kijkt me recht aan. "Weet je, het is oké om je af en toe overweldigd te voelen. We hebben allemaal onze eigen weg, op ons eigen tempo. Jij komt er ook wel, Lynn. Maar voor nu moet je gewoon die toets knallen en daarna kijken we verder."