Littekens van het Verleden

67

24 februari, vrijdag, 11:07

De afgelopen weken zijn in een waas voorbijgevlogen. Het was druk, echt verschrikkelijk druk. Mijn stage heeft zoveel tijd opgeslokt dat ik nauwelijks nog ademruimte had. Daarnaast moest ik nog studeren voor de laatste toetsen van het trimester, wat mijn dagen vulde met stress en lange avonden in mijn studeerkamer. Maar het zwaarste was het feit dat ik Matthy de afgelopen weken bijna niet heb gezien. Af en toe hadden we een kort belletje of een paar berichten, maar samen doorbrengen zoals we dat gewend waren, zat er nauwelijks in. Ik mis hem. Ik mis zijn aanwezigheid, zijn geruststellende woorden. Vandaag zou anders zijn.

Vandaag is vrijdag, en hoewel ik geen school heb, voel ik toch de spanning in mijn lijf. Over een paar uur heb ik mijn eerste therapiesessie, en eerlijk gezegd zie ik ertegenop. Twee weken geleden had ik de knoop doorgehakt: ik ga weer beginnen met therapie. De afgelopen maanden waren te zwaar geweest, en na veel gesprekken met Matthy, Nova en Maarten, wist ik dat ik hulp nodig had. Ze stonden allemaal achter me. Matthy had zelfs voorgesteld om me vandaag op te halen na mijn sessie. Het voelt goed om te weten dat hij er is.

Nu zit ik aan tafel met Nova. We hebben ontbijt gemaakt, maar de sfeer voelt anders, alsof ze iets belangrijks wil zeggen. Ze kijkt me aan met een lichte aarzeling in haar ogen, wat zeldzaam is voor haar.

"Lynn," begint ze zacht, terwijl ze een hap van haar toast neemt, "ik wil je iets vertellen." Ik knik, leg mijn mes en vork neer en richt mijn volledige aandacht op haar. "Wat is er?"

Ze zucht even en kijkt me recht aan. "Dylan en ik gaan een huis kopen." Mijn ogen worden groot van verbazing. "Echt? Wauw, Nova! Dat is geweldig!" Ik grijp haar hand en knijp er zachtjes in. "Ik ben zo blij voor jullie."

Ze glimlacht, maar er is meer. "Ja, we zijn er echt heel blij mee. Het voelt alsof alles op zijn plek valt. We hebben besloten dat dit het moment is. Dit jaar is mijn laatste jaar op school, en als dat voorbij is... willen we meteen samenwonen." Ik knik begrijpend. "Dat is logisch. Het is echt een grote stap voor jullie."

Nova's ogen verzachten terwijl ze verder vertelt. "Ik weet dat het snel is gegaan. Ik had nooit verwacht dat ik zo snel de stap zou zetten om een huis te kopen, maar Dylan voelt gewoon... juist, weet je? We hebben lang gepraat en alles goed doorgerekend. Het voelt als de juiste stap."

Ik glimlach breed naar haar. "Nova, ik ben echt blij voor je. Jullie verdienen het. Jullie zijn zo goed samen." Het is oprecht, en ik voel die warmte van vreugde voor haar. "Het klinkt echt perfect. Jullie gaan een heel mooi nieuw hoofdstuk in."

Ze haalt opgelucht adem en knikt, maar dan wordt haar blik wat weemoediger. "Maar... het betekent ook dat ik hier wegga, Lynn."

De woorden hangen even in de lucht, en ik voel een klein knagend gevoel in mijn buik. Ik wist natuurlijk dat Nova hier niet voor altijd zou blijven. Het was altijd de bedoeling dat ze tijdelijk bij mij zou wonen, totdat ze haar school had afgerond en haar leven verder vorm zou geven met Dylan. Maar nu het zo dichtbij komt, dringt het ineens echt tot me door.

"Ja, dat weet ik," zeg ik, mijn stem is iets zachter. "Maar het is oké. Echt, Nova. Dit is wat je moet doen. Ik wist dat dit moment zou komen." Ze knikt langzaam. "Het voelt gewoon... gek. Ik ben gewend geraakt aan samenwonen met jou. We hebben het goed gehad samen, toch?"

"Zeker weten." antwoord ik, met een glimlach die wat melancholisch voelt. "We hebben het geweldig gehad. Maar dit is hoe het hoort te gaan, toch? Jij en Dylan zijn klaar voor deze stap. Ik ben alleen maar trots op je."

Nova glimlacht dankbaar. "Dank je, Lynn. Dat betekent veel voor me. En ik ben er voor je, dat weet je toch? Als er iets is, altijd." Ik knik. "Dat weet ik. En ik ben blij voor je, echt waar." Ik probeer het echt te menen, en dat doe ik ook, maar er sluimert toch een gevoel van verlies in me. Volgend jaar ben ik weer alleen in dit appartement, en hoewel ik mezelf altijd prima heb kunnen redden, voel ik dat het toch een verandering zal zijn.