Littekens van het Verleden

62

~vervolg

Het concert nadert zijn einde, en ik kan het niet helpen om te glimlachen terwijl ik naar Matthy en de jongens op het podium kijk. De energie van de zaal is overweldigend, iedereen is enthousiast en de show is nog beter dan ik had verwacht. De laatste noten sterven weg en ineens verschijnt er een video op het grote scherm. Er wordt iets aangekondigd, en het duurt even voordat ik het helemaal doorheb. "Ziggo Dome, volgend jaar!" staat er in grote letters.

De zaal gaat compleet uit zijn dak. Mensen om me heen schreeuwen, springen en omhelzen elkaar. Ik sta daar even stil, overrompeld door de aankondiging. Ziggo Dome? Matthy had me hier helemaal niets over verteld! Terwijl het publiek juicht, sta ik gewoon te grijnzen. Het is zo typisch hem om zoiets groot geheim te houden.

Het concert eindigt en de lichten gaan aan. Langzaam begint iedereen de zaal te verlaten, maar het meisje naast me, met wie ik eerder tijdens het concert in gesprek raakte, blijft nog even staan. We kijken elkaar aan en glimlachen. "Dat was geweldig, hè?" zegt ze, terwijl ze haar handen nog lichtjes samenknijpt van de opwinding.

"Ja, absoluut." zeg ik, nog steeds een beetje verbaasd door de aankondiging van de Ziggo Dome. "Ik had dit totaal niet verwacht." Ze knikt enthousiast. "Ik ook niet! Volgend jaar in Ziggo Dome, dat is zo groot! Ik moet echt zorgen dat ik daar ook bij ben."

"Ja, ik ook." antwoord ik, en ik kan een glimlach niet onderdrukken. "Je bent ook een grote fan, toch?" vraagt ze, terwijl ze me nieuwsgierig aankijkt. Ik knik, en hoewel ik voorzichtig ben om niet te veel prijs te geven, voel ik een warme gloed van trots. "Ja, absoluut. Ze zijn echt goed. Ik vond het nummer van Raoul en Robbie ook heel leuk." "Ja! Hun stemmen passen zo goed bij elkaar. En Matthy... wauw, hij is zo goed live." zegt ze met een twinkeling in haar ogen.

Ik glimlach en knik. "Hij heeft veel talent." zeg ik met een beetje extra trots in mijn stem. "Nou, ik hoop je volgend jaar weer tegen te komen bij Ziggo Dome." zegt ze vrolijk. "Ja, dat zou leuk zijn." antwoord ik, waarna we elkaar vriendelijk gedag zeggen.

De meeste mensen stromen langzaam naar buiten, en ik begin richting de backstage te lopen. De drukte is nu een stuk minder, en ik voel de spanning langzaam van me afglijden. Terwijl ik door de gangen loop, wordt het steeds rustiger om me heen. Uiteindelijk kom ik bij de loge van de jongens aan. Mijn hart maakt even een sprongetje. Het is altijd spannend om ze na zo'n grote show te zien, ook al weet ik dat Matthy me verwacht.

Ik open de deur en zie Matthy en de andere jongens op de bank zitten. De sfeer is ontspannen, ze zitten met een voldane glimlach op hun gezichten. Milo is in de badkamer, waarschijnlijk aan het douchen na de show. Zodra Matthy me ziet, staat hij op en komt direct naar me toe.

Hij glimlacht breed en trekt me in een knuffel. "Hé, daar ben je." Ik sla mijn armen om hem heen en knuffel hem terug. "Hé, jij!" zeg ik zachtjes tegen zijn oor. Dan trek ik me een beetje terug en geef hem een speelse blik. "Waarom heb je me niet verteld dat jullie volgend jaar in Ziggo Dome staan?"

Matthy grijnst kinderachtig. "Tja, dat was een verrassing. We wilden het speciaal maken, en ik weet hoe leuk je verrassingen vindt." Ik schud lachend mijn hoofd. "Je hebt me wel flink verrast, dat is zeker."

Na onze knuffel stap ik verder de ruimte in en begroet ik de andere jongens. Robbie en Raoul zitten op de bank, nog steeds nagenietend van de show. "Hé Lynn, leuk je te zien!" zegt Robbie, terwijl Raoul me vriendelijk toeknikt. Koen is ook aanwezig en geeft me een begroetende zwaai. De vriendinnen van de jongens zijn er ook, Lieke, Jamie, en Charlotte zitten gezellig bij elkaar. Het is altijd leuk om hen te zien. "Hé meiden!" zeg ik, terwijl ik hen begroet.

Dan zie ik iemand die ik nog niet eerder heb ontmoet: Roxy, de vriendin van Koen. Ze zit naast hem, met een ontspannen glimlach op haar gezicht. Dit is de eerste keer dat ik haar zie, en ik loop naar haar toe om mezelf voor te stellen. "Hoi, ik ben Lynn." zeg ik met een vriendelijke glimlach, terwijl ik mijn hand naar haar uitstrek.