19

474 14 0
                                    

5 september, maandag, 6:00

De wekker gaat om zes uur in de ochtend en ik schuif voorzichtig uit bed. De kou van de kamer verwelkomt me als ik mijn voeten op de vloer zet. Met een zucht van vermoeidheid rek ik me uit en trek ik mijn ochtendjas aan. Het is een nieuwe week en de routine van school en het dagelijks leven heeft zich weer hersteld. School is sinds woensdag begonnen en ik vind het echt al leuk om te doen. Toch blijft er een ongemakkelijk gevoel in mijn buik hangen sinds die zoen met Matthy, en ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan.

Ik loop naar de badkamer om me klaar te maken voor de dag. Eerst ga ik in een snelle douche en daarna kleed ik me om en doe ik wat make up op.

 Eerst ga ik in een snelle douche en daarna kleed ik me om en doe ik wat make up op

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

Ik loop naar de woonkamer, waar Beau al kwispelend op me wacht. "Goedemorgen, Beau." zeg ik zachtjes terwijl ik hem een aai over zijn kop geef. Hij blaft even enthousiast en volgt me naar buiten voor de ochtendwandeling. De frisse lucht doet me goed en helpt me om mijn gedachten wat te verhelderen.

Na de wandeling maak ik een ontbijt voor mezelf en Nova. Nova is al wakker en zit aan de keukentafel met haar telefoon in haar hand. Ze kijkt op als ik binnenkom en begroet me met een warme glimlach. "Goedemorgen, Lynnie." zegt ze vrolijk. "Goedemorgen." antwoord ik terwijl ik de boterhammen op de tafel zet. "Ik hoop dat je goed hebt geslapen."

Nova knikt. "Ja, redelijk. Ik ben klaar voor mijn lessen van vanmiddag." Ze begint haar ontbijt en we praten over de dagelijkse dingen en onze planning voor de dag. Ik heb in de voormiddag school en Nova vandaag alleen in de namiddag. Terwijl we ontbijten, voel ik een zekere mate van opluchting bij het praten met Nova. Het is een welkome afleiding van de knoop in mijn buik. Ondanks de chaos in mijn gedachten, waardeer ik deze momenten van normale interactie en routine.

"Nou, ik ga naar school." zeg ik nadat ik mijn ontbijt heb afgerond. "Heb je nog speciale plannen voor vanmiddag?" Nova schudt haar hoofd. "Niet echt, alleen de lessen later op de dag. Maar ik denk dat ik nu wat rustig aan doe misschien nog wat lessen herhalen." Ik knik en vertrek naar Amsterdam. De rit is ongeveer een uur en ik gebruik de tijd om mijn gedachten op een rijtje te zetten. De afgelopen week was intens: het begin van de lessen, het aanpassen aan een nieuwe routine, en de voortdurende verwarring over mijn gevoelens voor Matthy.

Bij aankomst op school begroet ik mijn medestudenten en neem ik mijn plek in de klas. Tijdens de lessen probeer ik me volledig te concentreren op de stof, maar mijn gedachten dwalen steeds weer af naar Matthy. De zoen die we deelden, die momenten samen, en de vragen die ik me nog steeds stel. Het voelt alsof die zoen een stempel op mijn gedachten heeft gedrukt, en ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan.

Na een tijd moeten we snijtechnieken toepassen. Doordat mijn gedachten er niet bij zijn snij ik in mijn eigen vinger. "Shit..." zeg ik zacht. Ik houd mijn vinger onder de kraan en plak er een pleister op.

~tijdje later

De schooldag zit erop en ik rijd naar huis met een mengeling van opluchting en bezorgdheid. Het verkeer is vrij rustig, wat me de tijd geeft om na te denken over alles wat er speelt. Mijn gedachten dwalen steeds weer af naar Matthy en de verwarring die ik voel sinds die zoen.

Littekens van het VerledenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu